ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΠΟΣΤ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΞΑΝΤΑ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ, ΣΥΝΑΠΟΦΑΣΙΣΑΜΕ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ ΕΝΑ ΠΟΣΤ ΓΙΑ ΣΙΝΕΦΙΛ, ΟΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΘΑ ΜΠΟΡΕΙ (ΚΑΙ ΘΑ ΘΕΛΑΜΕ) ΝΑ ΑΝΑΡΤΕΙ ΣΧΟΛΙΑ ΓΙΑ ΤΑΙΝΙΕΣ ΠΟΥ ΕΙΔΕ ΠΡΟΣΦΑΤΑ Ή ΓΙΑ ΤΑΙΝΙΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΕΧΕΙ ΚΑΤΙ ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΤΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙ. ΣΚΟΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΦΕΝΟΣ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΜΙΑ ΣΙΝΕΚΟΥΒΕΝΤΑ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟ ΦΙΛΜ ΠΟΥ ΟΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΟΙΚΙΛΛΟΥΝ (ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΘΙΣΤΑ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ) ΚΙ ΑΦΕΤΕΡΟΥ ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΙ ΕΝΑΣ ΚΥΚΛΟΣ ΚΟΥΒΕΝΤΑΣ Ή ΚΑΤΑΘΕΣΗΣ ΓΝΩΜΗΣ ΜΕ ΚΕΝΤΡΟ ΜΙΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΒΙΩΣΕ ΣΧΕΤΙΚΑ ΠΡΟΣΦΑΤΑ
- Σχόλιο
- Reblog
-
Εγγραφή
Εγγεγραμένος
Already have a WordPress.com account? Log in now.
Καλειδοσκoπιο 
Friends, what does it mean?
-καλά η κοπέλα δεν υπάρχει… Θεόμουνο
sos
Θανάση παρε το ΣΙΝΕΜΑ οπωσδήποτε!
Δίνει δώρο το Wicker Man(***********1/2)!
Παγανιστικές ανωμαλίες για όλη την οικογένεια.
Απλά τέλειο..
θα παιξω και θα αναρτησω σχετικα. αρχικα βλεπω να φευγουν με αγαλματακια λετζερ (καποιος τεθλιμμενος συγγενης του δηλαδη), ρουρκ, πενελοπε κρουθ, WINσλετ, φιντσερ για σκηνοθεσια κ ταινια, γουολυ και μπασιρ και μπατμαν για τον ηχο, θα δω κ εκτενεστερα και θα πονταρω, μερσι μποκου
Στο β γυναικείο παίξε αυτή με το μεγαλύτερο συντελεστή απόδοσης, εχουν ολες πιθανότητες να κερδίσουν, μπορεί να εισαι κωλόφαρδος.΄
Σου προτείνω Έιμι Άνταμς.
Επίσης το Παγωμένο Ποτάμι παίζει για σενάριο, μπορεί να κανει την εκπληξη.
Το Θρασύβουλος-ΑΟΤ Τρικάλων παιξτο x
Και κάτι τελευταίο.
Η τελευταία σκηνή.
Και κάτι προτελευταίο (έπρεπε να το γράψω πριν το «τελευταίο» κανονικά αλλά άσε με κι εσύ τώρα).
Η σκηνή που ετοιμάζεται να βγει πίσω από τον πάγκο με τα αλλαντικά. Όταν κοντοστέκεται πίσω από τα πλαστικά κρόσια (του ρινγκ είναι χάντρινα ή αλυσιδένια ή δεν ξέρω τι) και ακούει μέσα του όλες τις φωνές του πλήθους, και όλα αυτά τόσο ωραία σβήνουν με τόσο ωραίο τρόπο σαν ένα πιατίνι που σωπάει, όταν ανοίγει με τα χέρια του τα πλαστικά και βγαίνει στον πάγκο με τα αλλαντικά, στο κωλοσουπερμάρκετ.
Και κάτι άλλο.
Όταν συνειδητοποιεί «τί μαλακίες κάνω εδώ», τη στιγμή που ο πελάτης επιμένει πως αναγνώρισε τον «Ραντυ δε Ραμ» και τα σπάει όλα. Και μετα «Ρομπιν! Ρόμπιν. Χαχα. It’s RANDY.»
Και κάτι άλλο άλλο. Όταν πάει, σε μια ύστατη στιγμή πισωγυρισμού, να πει στον Αγιατολάχ να το πάνε πιο ήρεμα. Αλλά όταν ο Αγιατολάχ του λέει ό,τι του λέει, που καταλαβαίνει ότι δεν έχει νόημα. Ότι όλα είναι για να είναι όπως είναι.
Αλλά γυρίζω πάλι. Η τελευταία σκηνή. Η τελευταία σκηνή. Το πρόσωπο του Ρουρκ. Η έκφρασή του νομίζω αρκεί, αρκεί να δεις αυτή την έκφραση και δεν χρειάζεται να δεις την υπόλοιπη ταινία. Αυτή η τόσο αληθινή έκφραση νομίζω αξίζει μόνη της όσκαρ. Νομίζω συνοψίζει όλο το σενάριο.
ρε πουστη πανογιαννη σε νιωθω σε ολα! στειλε μου καμια στανταριλα για τα οσκαρ γτ καιγονται τα λεφτα μου απο την πλαστικοποιημενη μαπα του αλλοτε σεξ συμπολ με το μικρο ονομα ηρωα της ντισνευ, κι ας γαμηθει ο πεν κι ο παγβωμενος νιξον.
παλαιστης (*** 1/2)
βαριεμαι να πω πολλα, ψηνω και τοστ κ μιλαω και στο μσν! στα γρηγορα, μεγαλη μαγκια-στοιχημα να ζωντανεψει ο ηρωας του παλαιστη μεσα απο το μονο ισως ανθρωπο του πλανητη (ρουρκ) που θα μπορουσε να (εχει) ζησει σε παραλληλο ειπεδο τη ζωη του, ευστοχη επιλογη για καθε ειρωνια και στην αμερικη,τα προτυπα ή τους σταρ της κτλ, μεσα απο το αποκαθηλωμενο ειδωλο-καθρεφτη που αντιπροσωπευει ο «αταιριαστος»! καλα η μαριζα τομει τι μουναρα που ειναι (φασου μας τα λεγες αλλα δεν ειχαμε εξασκησει αρκετα το βλεμμα μας επανω της)!
ξετρελαθηκα με μπεντζαμιν μπατον. αυτα. θανασης
Ρε γαμώτο με πρόλαβε η Σκρουμπέλου! Ειδα και γω την ταινία χθες και επαθα καραπλακάρα! Αλλα επειδή εγω είμαι νουμερο και καβλώνω φανταζόμενος οτι γράφω στο Sight&Sound (Θανάση με νοιώθεις), θα βάλω αστεράκια. So..
Ο Παλαιστής (****) του Ντάρεν Αρονόφσκι
Αποφάσισα να δώ την ταινία, οταν είδα τον Αρονοφσκι να κανει κωλοδάχτυλο στο Μικι κατα τη διαρκεια των χρυσών σφαιρών, live στην αμερικάνικη τηλεόραση! (ο Χριστός και ο Μακάρθι!)
Δε μ αρέσει ο Αρονόφσκι το ξεκαθαρίζω, το Ρέκβιεμ ειναι μπούρδα, το π με κούρασε, στην Πηγή της ζωής, απλα συγκινήθηκα.
Αυτό ομως ειναι πραγματικό κωλοδάχτυλο!
Ο Κριός είναι το απαύγασμα της eightίλας, ο Στάθης Ψάλτης, ο Παύλος Σιδηρόπουλος, ο Ρόμπ Λόου, η Γουίτνει Χιούστον, ο Μικι Ρουρκ, οι βάτες, η Ρένα Παγκράτη, το Ρετιρέ, ο Αντρε Αγκάσι, οι Ντεφ, η Αντζελα Δημητρίου.
Ειναι ένας αληθινός σταρ του γηροκομείου που έφερε τη ζωή του, φαντασμα στα τροχοσπιτα, απομεινάρι της τελευταίας εποχης της αθωώτητας που ο crowd pleasing χαβαλές δεν είχε συνθλιβεί απο την αβασταχτη γοητεία της ποζεριάς.
Κανει το σοου του, σπάει κόκκαλα, τρώει γυαλιά και κοβει μορταδέλα οταν δε μιζεριάζει στον καναπέ παίζοντας nintendo.
Δεν απολογείται για τη δόξα που πέταξε, την οικογένεια που διέλυσε,τη ζωή που διάλεξε γιατι δεν εχει τοση πια σημασία η ενάρετη και πολιτικά ορθη ζωή αν δεν είσαι ικανοποιημένος με τον αληθινά καημένο και άχρηστο εαυτό σου.
Ο Αρονόφσκι δραματοποιεί το «θέατρο» της πάλης μα οταν κατεβαίνει απ το ρινγκ ακολουθεί με την καμερα τον Ραντυ σαν να γυρίζει ντοκιμαντερ για τους ανεργους του αμερικάνικου ΟΑΕΔ. Δημιουργεί ενα «Να μου και μένα» μανιφέστο για φοβισμένους μαλάκες με το λαικίστικο μελοδραματισμό εκπομπής της Αννας Δρούζα και τον μπλανζέ ρεαλισμό των Νταρτεν.
Και επειδή ουτε στο σινεμά υπάρχει εξιλέωση, ο Ραντυ θα επιστρέψει αλλη μια φορα αποτυχημένος αλλα οχι απογοητευμένος στην παλαίστρα για να κάνει τα δικά του και ας τον προδώσει η καρδιά του.
Υ.Γ.1 Δεν περίμενα ποτέ οτι θα το πω αυτό, αλλα η Μαρίζα Τομέι δεν ειναι μονο πολύ καλη ηθοποιός αλλα και θεόμουνο!
Υ.Γ.2 Μίκυ, αν δεν σου δώσουνε το οσκαρ θα τους κάνω μήνυση!
Ο ΠΑΛΑΙΣΤΗΣ
Λοιπόν, ούτε αστεράκια θα βάλω ούτε τίποτα. Δεν ξέρω άλλωστε πως να το αξιολογήσω αντικειμενικά. Το μόνο που μπορώ να πω (επειδή η ψυχική μου υγεία δεν είναι καλά τελευταία και δεν είμαι σε θέση να περάσω σε αναλύσεις) είναι ότι συγκλονίστηκα. Είναι συγκλονιστική ταινία. Και είχα να συγκλονιστώ έτσι από το Σαλό, από την Οδύσσεια του Διαστήματος και από τον Δράκο.
Θανασάκη, πολύ cute η φούξια διόπτρα..
GOMMORA (****1/2) ΤΟΥ ΜΑΤΕΟ ΓΚΑΡΟΝΕ
Εντάξει, το ήξερα οτι θα δω μια πολυ καλή ταινία (Grand prix σε ενα απο τα καλύτερα φεστιβαλ Καννών της τελευταίας δεκαετιας) αλλα αυτο που ειδα δεν το περίμενα.
Δεν είναι ο νονός, δεν είναι ο σημαδεμένος… για την ακρίβεια τους βγάζει επιδεικτικα τη γλώσσα, αμφισβητώντας τη δραματοποίηση των bigger than life γκανκστερικών χαρακτήρων, την ηθικολογία του «οτι ανεβαίνει κατεβαίνει» την φθορά της εξουσίας και την αξία της omerta. Ο Γκαρόνε μας πεταει στα μουτρα άλλεπάλληλες εικόνες σηψης, διαφθορας και κοινωνικής υποκρισίας χωρις να νοιάζεται για καθαρσεις, εξιλεώσεις και λοιπές αριστοτελικές μπουρδες. Παρόλαυτα το εκπληκτικό είναι οτι καταφέρνει να δώσει μια ταινία, οχι επιφανιακά ρεαλιστική οπώς θα εκαναν διαφοροι βαρετοι σκανδιναβοί (βλ.Καουρισμάκι, Αντερσον) αλλα μια ταινία χλέμπα στη μουρη της συγχρονης Ιταλίας, του Μπερλουσκόνι και του Ματερατσι που ανεπιφύλακτα, αυτη και μονο ως πραξη (φτου!), θα σε εκανε να γελάσεις. Ολη αυτη η ειρωνεία της ταινίας και η ανεπιτήδευτη ωμότητά της φανερώνεται προφητικά οχι στην τελευταία αλλα στην πρώτη κίολας σκηνη της ταινία που παρακολουθούμε την εν ψυχρώ δολοφονία πατσοκοιλαράδων μαφιόζων σε ενα σαλόνι καλλονής ενώ κάνουν μανικιούρ και σολάριουμ υπο τους ηχους disco ιταλικών beat.
Η Καμόρα στην ταινία δεν είναι παρακράτος, είναι το κράτος. Είναι καθημερινότητα, είναι τροπος ζωής, ειναι κοινή φιλοδοξία μιας «εύρυθμης» κοινωνίας, και ποιός ο καλύτερος δρόμος να απεικονίσεις μια (υποκριτική) καθημερινότητα παρα η αποφυγη δραματικών κορόνων και ηθικολογιών. Το απάνθρωπο για τον Γκαρόνε δεν εχει λογο να αβαντάρεται σκηνοθετικα γιατι σοκάρει απο μονο του, την ώρα που η ανθρωπιά δίνεται με το σταγονόμετρο. Η ανθρωπιά που δεν ζυγιζει περισσότερο απο ενα καφάσι ροδάκινα…
ΑΜΛΕΤ 2: Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ (****) ΤΟΥ ΑΝΤΡΙΟΥ ΦΛΕΜΙΝΓΚ
Ισοπεδωτική κι αθεόφοβη -αλλά ποτέ χυδαία- βρετανοπρεπής στο χρώμα του χιούμορ της κωμωδία, που θέτει τον Ιησού πλάι στον Άμλετ να ζητούν αμφότεροι συγχώρεση από τους πατέρες τους! Όλα αυτά στη θεατρική παράσταση που ανεβάζει ένας μικρού βεληνεκούς Εντ Γουντ του θεάτρου (Στιβ Κούγκαν) προκειμένου να διατηρήσει τη θεατρική ομάδα της σχολής όπου εργάζεται. Καλλιτεχνικοκεντρικό σενάριο που πιάνει το θέμα της τέχνης από τα μαλλιά και το σέρνει όπου ακριβώς χρειάζεται με πυρήνα την αντίληψη ότι η τέχνη είναι λίγο σαν τη ζωή:δεν πρέπει να την παίρνουμε και πολύ στα σοβαρά γτ θα χάσουμε το νόημά της. Με αναφορές στο σαρκοβόρο προφίλ του Χολυγουντ, τους στενόμυαλους καλλιτεχνογνώστες της φόρμας, τους εκ του ασφαλούς κριτές (μα παράλληλα γνώστες) που καθορίζουν ένα αποτέλεσμα για κάποιο καλλιτεχνικό έργο λόγω μιας δημοσιευμένης γνώμης, τη σχέση καθηγητή πρωτοπόρου (σε βαθμό υπερβλής, άλλωστε περί σάτιρας πρόκειται) με ομάδα απείθαρχων μαθητών και την οργιώδη κι εσκεμμένα θεατρινίστικη ερμηνεία του Κούγκαν, ο Φλέμινγκ κλείνει το μάτι ειρωνικά σε όσους δίνουν βάση στο δέντρο για να χάσουν το δάσος, σε όσους αναπαράγουν τα κλισέ και αραδιάζουν τρεις κουλτουροπαπάρες με πρόσχημα την καλλιτεχνία κι όχημα τη σοβαροφάνεια. Απολαυστική σχεδόν σε όλα της (με λογοπαιγνιακά αστεία που αναφέρονται σε κλουβιά-cages και το…Nicolas Cage!) παλαβομάρα που δεν αφήνει τίποτα όρθιο καταλήγοντας στο απόγειο της σάτιρας της ποπ κουλτούρας με το pop idol, Ιησού Χριστό να χορεύει και να τραγουδά «rock me sexy Jesus» δίπλα στον John Travolta του «Grease»….
CAT PEOPLE (***) TOY ZAK TOYPNEP
Ρετρό ύφους άσκηση κινηματογραφίας από τον χαρακτηριζόμενο ως πρωτοπόρο του σινεμά του φανταστικού, Ζακ Τουρνέρ. Με αφορμή μια δυσειδεμονία που θέλει τη νεαρή Ιρέν να φοβάται ότι θα μεταμορφωθεί σε σαρκοβόρο Catwoman αν αφήσει το ερωτικό της πάθος να εκδηλωθεί, ο Τουρνέρ με την υπόνοια του τρόμου στα πλάνα, τους φωτισμούς, τις σκιές κι εν συνεχεία τα ίδια τα γεγονότα, αναφέρεται στην καταπιεσμένη σεξουαλικότητα, προερχόμενης από μια γρήγορη πατρική απώλεια και τους ενδόμυχους φόβους (taboo) της ηρωίδας. Η Ιρέν εκδηλώνει τα έντονα συναισθήματά της μέσω βίαιων πράξεων στην έκρηξη του πάθους ενός ερωτικού τριγώνου που την παραμερίζει και την ωθεί στην εκτόνωση της ζήλιας που προέρχεται από μια κατάσταση στην οποία η ίδια οδήγησε τον άντρα και την ερωμένη του. Μια ερωτική ιστορία τυλιγμένη σε ατμόσφαιρα τρόμου, πράγμα πρωτοποριακό για την εποχή του -κι ενίοτε τολμηρό- που χάνει στο βαθμό που σήμερα μοιάζει ξεπερασμένο και παλιακό, όπως π.χ. στις στιγμές μιας ελαφρώς εύκολης κι απλοποιημένης ψυχαναλυτικής προσέγγισης (με τα σημερινά δεδομένα πάντα).
Λοιπόν με αφορμή τις Νύχτες Πρεμιέρας, ξαναθέτω σε λειτουργία το ποστ «cinemascope». Παρακαλώ όλους όσοι βλέπουν κάποια ταινία στο φεστιβάλ κι έχουν όρεξη να καταθέσουν την άποψή τους. Θα κάνω την αρχή.
Α. Χ. Χαντζή, με συγκίνησες. Μας αρέσουν οι ίδιοι στίχοι (Καβάφη). Τι συναίσθημα… Απορώ γιατί ποτέ δεν έχουν ειπωθεί τέτοια λόγια εκτός τέχνης.
ΛΟΙΠΟΝ, ΕΠΙΣΤΡΕΦΩ ΣΤΟ ΣΙΝΕΜΑΣΚΟΠ, ΜΕΤΑ ΤΗ ΧΘΕΣΙΝΗ ΞΕΝΕΡΑ ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ 11 ΤΟΥ ΒΙΛΑΤΖ,ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΒΑΛΛΟΤΑΝ Ο ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΙΝΤΙΑΝΑ! (**). Ο ΜΥΘΟΣ ΠΕΘΑΝΕ ΜΕ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙ ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΙΑ (*****),ΠΟΥ ΜΑΚΑΡΙ ΝΑΤΑΝ ΟΝΤΩΣ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ! ΓΕΝΙΚΑ ΠΑΡΑ ΤΗ ΧΟΛΥΓΟΥΝΤΟΦΡΟΣΥΝΗ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΜΟΥ ΤΗ ΣΠΑΕΙ ΑΥΤΟ ΜΕ ΤΟΥΣ 50ΑΡΗΔΕΣ,60ΑΡΗΔΕΣ ΗΡΩΕΣ ΠΟΥ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΝ ΣΤΑ ΜΥΘΙΚΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑΤΑ ΕΛΛΕΙΨΕΙ ΝΕΩΝ ΙΔΕΩΝ ΚΑΙ ΣΕΝΑΡΙΩΝ. ΟΤΑΝ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΣΤΑ 80ς ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΟΗΜΑ ΜΙΑ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΜΕ ΕΜΠΟΡΙΚΑ ΚΙΝΗΤΡΑ ΚΥΡΙΩΣ ΓΤ Ο ΜΥΘΟΣ ΞΕΦΤΙ(ΛΙ)ΖΕΙ…Ο ΠΟΛΥ ΣΚΛΗΡΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΜΠΡΟΥΣ ΓΟΥΙΛΙΣ,ΑΠΟΔΕΙΧΤΗΚΕ ΟΝΤΩΣ ΣΚΛΗΡΟΣ ΚΑΙ Η ΤΑΙΝΙΑ ΤΣΟΥΛΗΣΕ,ΛΙΓΟ ΠΙΟ ΔΥΣΚΑΜΠΤΑ ΕΣΤΩ ΑΠΤΙΣ ΠΑΛΙΕΣ. ΓΙΑ ΡΟΚΥ,ΡΑΜΠΟ ΚΑΙ ΣΤΑΛΟΝΕ ΜΕ ΜΠΟΤΟΞ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΙΚΕΣ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΙ.ΑΣ ΠΑ ΝΑ ΓΑΜΗΘΕΙ!
ΠΑΜΕ ΤΩΡΑ ΣΤΟΝ ΙΝΤΙΑΝΑ!Η ΤΡΙΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΣΠΙΛΜΠΕΡΓΚ ΗΤΑΝ ΣΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΜΟΥ ΜΙΑ ΑΠΤΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΕΒΕΡ,ΜΕ ΧΙΟΥΜΟΡ,ΔΡΑΣΗ,ΜΑΕΣΤΡΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΧΕΙΡΙΣΜΟΥΣ.ΙΣΩΣ ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΟΥ ΣΠΙΛΜΠΕΡΓΚ! Η ΤΕΤΑΡΤΗ ΟΜΩΣ ΤΑΙΝΙΑ (ΕΜΟΙΑΖΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΜΕ ΔΙΑΘΕΣΗ ΤΩΝ ΛΟΥΚΑΣ ΚΑΙ ΣΠΙΛΜΠΕΡΓΚ ΝΑ ΘΥΜΗΘΟΥΝ ΤΑ ΝΙΑΤΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΞΑΝΑΠΑΙΞΟΥΝ, ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΑΓΚΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΕΜΠΟΡΙΚΑ ΚΑΙ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΑ) ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΟ ΑΔΥΝΑΜΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΣΤΙΒΕΝ (ΤΟ ΛΕΩ ΜΕ ΤΡΟΠΟ,ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΩ Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ)!Ο ΘΕΙΟΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΦΕΡΝΕ ΤΑ ΠΙΟ ΕΥΦΑΝΤΑΣΤΑ ΔΩΡΑ ΚΙ ΑΔΗΜΟΝΟΥΣΑΜΕ ΝΑ ΤΟΝ ΞΑΝΑΔΟΥΜΕ,ΞΕΚΟΥΤΙΑΝΕ!ΕΜΕΙΝΕ ΚΟΛΛΗΜΕΝΟΣ ΣΤΟ ΝΑ ΔΙΗΓΕΙΤΑΙ ΠΑΡΑΜΥΘΟΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΓΛΥΚΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΤΟΥ ΜΕ ΑΛΑΖΟΝΙΚΕΣ ΑΥΤΟΑΝΑΦΟΡΕΣ (ΤΟΣΟ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΦΙΛΜ ΤΗΣ ΣΕΙΡΑΣ,ΟΣΟ ΚΑΙ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ,ΟΠΩΣ ΟΙ ΣΤΕΝΕΣ ΕΠΑΦΕΣ ΤΡΙΤΟΥ ΤΥΠΟΥ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ!). Ο ΦΟΡΝΤ ΤΟ ΕΧΕΙ,ΑΥΤΟΣΑΡΚΑΖΕΤΑΙ ΓΤ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΑΛΛΙΩς, Η ΠΛΑΝΟΘΕΣΙΑ ΓΑΜΑΕΙ ΓΤ Ο ΣΤΗΒΕΝ KNOWS HOW TO DO IT, ΑΛΛΑ ΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΤΡΥΠΑ ΣΤΗΝ ΚΙΝΟΥΜΕΝΗ ΑΜΜΟ ΠΟΥ Ο ΙΝΤΙΑΝΑ ΒΥΘΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ. ΔΕ ΜΕ ΠΕΙΡΑΖΕΙ Η ΠΟΛΛΗ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΑ ΠΟΥ ΚΡΥΒΟΤΑΝ ΣΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ (Η ΥΠΕΡΒΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟΝ ΤΗΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑΣ,Η ΣΗΜΑΙΑ ΣΚΑΕΙ ΜΥΤΗ ΣΥΧΝΑ ΣΕ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΓΩΓΕΣ,ΤΟ ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΟΜΩΣ ΗΤΑΝ ΣΧΕΔΟΝ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΦΟΒΙΚΟ,ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ!)ΧΑΘΗΚΕ Η ΦΡΕΣΚΑΔΑ, ΤΙΠΟΤΑ ΔΕ ΦΑΙΝΟΤΑΝ ΝΑ ΣΕ ΣΥΝΑΡΠΑΖΕΙ,ΟΛΑ ΤΑΧΑΜΕ ΞΑΝΑΔΕΙ,ΚΙ Η ΜΠΛΑΝΣΕΤ ΕΜΟΙΑΖΕ ΜΕ ΚΑΡΙΚΑΤΟΥΡΑ (ΟΠΩΣ ΕΥΣΤΟΧΑ ΔΙΑΒΑΣΑ ΚΑΠΟΥ) ΤΗΣ ΛΟΤΤΕ ΛΕΝΙΑ ΣΤΟ «FROM RUSSIA WITH LOVE». ΣΑΝ ΠΑΡΩΔΙΑ 3 ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΩΝ ΠΟΥ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΝ ΝΑ ΜΑΣ ΦΤΥΣΟΥΝ ΣΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΟΤΙ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΨΕΜΑ (ΑΥΤΟ ΓΟΥΣΤΑΡΑΜΕ ΟΜΩΣ ΤΑ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΧΡΟΝΙΑ ΡΕ ΒΛΑΚΕΣ) ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΗΞΟΥΝ ΥΠΕΡΟΠΤΙΚΑ ΣΤΟ ΟΤΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΘΑ ΤΟ ΧΡΥΣΟΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΤΟ ΨΕΜΑ ΠΟΥ ΠΛΕΟΝ ΚΑΤΗΝΤΗΣΕ ΝΑ ΑΥΤΟΠΑΡΩΔΕΙΤΑΙ,ΙΣΩΣ ΧΩΡΙΣ ΚΑΝ ΝΑ ΤΟ ΘΕΛΕΙ ΤΟΣΟ ΕΝΤΟΝΑ. Η ΜΟΝΗ ΤΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΣΠΙΛΜΠΕΡΓΚ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΩ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΘΕΙ…
Υ.Γ. Ο ΣΑΙΑ ΛΑ ΜΠΕΦ ΠΡΟΟΡΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΣΤΟΥΝΤΙΟ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΣΤΑΡ
ΔΙΟΡΘΩΣΗ (**** – ΓΑΜΩ ΤΙΣ ΨΥΧΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΕΣ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΕΣ) ΤΟΥ ΘΑΝΟΥ ΑΝΑΣΤΟΠΟΥΛΟΥ
Ο ΑΛΕΞ ΕΧΕΙ 100% ΔΙΚΙΟ.ΑΝ Ο ΑΝΑΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΗΤΑΝ ΓΑΛΛΟΣ ΘΑ ΤΟΥ ΚΑΝΑΝΕ ΤΣΙΜΠΟΥΚΙΑ ΟΙ ΚΡΙΤΙΚΟΙ ΚΑΙ Η ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΚΑΙ ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΗ ΕΥΡΩΠΗ ΘΑ ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΕ ΤΟ ΝΕΟ ΘΕΟ ΤΗΣ…ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΟΜΩΣ ΕΔΩ ΘΑ ΠΡΟΒΛΗΘΕΙ ΜΙΑ ΒΔΟΜΑΔΑ ΣΤΟ ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟ,ΘΑ ΤΟ ΔΟΥΝ ΛΙΓΟΙ,ΘΑ ΤΟ ΕΚΤΙΜΗΣΟΥΝ ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ.ΟΙ ΣΙΝΕΦΙΛ ΚΟΙΜΩΜΕΝΟΙ ΣΤΑ ΡΕΤΡΟ ΚΟΛΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ ΤΟΝ MULTIPLEX ΥΠΝΟ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΘΑ ΓΚΡΙΝΙΑΖΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΕΓΧΩΡΙΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ.ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΘΑ ΔΟΥΝ ΑΔΕΡΦΟΥΣ ΝΤΑΡΝΤΕΝ ΣΤΗΝ «ΕΛΛΗ» ΚΑΙ ΘΑ ΒΓΟΥΝ ΜΕ ΕΠΙΦΩΝΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΣΜΟΥ,ΚΥΡΙΩΣ ΑΥΘΥΠΟΒΑΛΛΟΜΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΓΩΓΗ (ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΑΜΟΡΦΩΜΕΝΗ ΑΠΤΑ ΜΜΕ ΓΝΩΜΗ) ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ.
Η ΤΑΙΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΡΟΜΕΡΑ ΑΦΑΙΡΕΤΙΚΗ ΣΕ ΛΟΓΟ ΚΑΙ ΑΦΗΓΗΣΗ.ΣΤΑ ΠΛΑΝΑ ΔΕΣΠΟΖΕΙ Η ΑΠΕΙΛΗΤΙΚΗ,ΜΕΤΑΝΟΗΜΕΝΗ,ΒΑΣΑΝΙΖΟΜΕΝΗ ΦΙΓΟΥΡΑ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΥΜΕΩΝΙΔΗ.ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΜΕΓΑΤΟΝΩΝ!ΟΛΟ ΤΟ ΕΡΓΟ ΣΤΗΝΕΤΑΙ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥ,ΠΟΥ ΠΗΓΑΖΟΥΝ ΑΠΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΕΝΟΣ ΑΝΤΡΑ ΠΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΣΕ ΚΑΙ ΓΥΡΙΖΕΙ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΝΑ ΣΒΗΣΕΙ ΤΗ ΦΩΤΙΑ Ή ΝΑ ΚΑΕΙ.
Η ΤΑΙΝΙΑ ΕΠΙΣΗΣ ΕΧΕΙ ΠΙΑΣΕΙ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΑΡΑΠΛΕΥΡΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ ΤΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ ΜΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΚΑΤΑΠΙΑΝΕΤΑΙ(ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ-ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ). ΕΓΚΛΗΜΑ,ΤΙΜΩΡΙΑ,ΕΠΑΝΕΝΤΑΞΗ,ΜΕΤΑΝΟΙΑ,ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΠΑΛΗ ΚΙ ΑΠΤΗΝ ΑΛΛΗ ΑΠΩΛΕΙΑ,ΑΝΑΜΝΗΣΗ,ΘΛΙΨΗ,ΠΟΝΟΣ,ΕΚΔΙΚΗΣΗ. ΠΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΘΕΙ ΕΝΑ ΕΓΚΛΗΜΑ ΟΤΑΝ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΑ ΒΑΡΗ ΠΟΥ ΑΦΗΝΟΝΤΑΙ ΠΙΣΩ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΒΑΣΤΑΧΤΑ.ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΜΒΟΛΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΜΕ ΤΟΝ ΗΡΩΑ ΝΑ ΚΟΥΒΑΛΑ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΤΑ ΥΠΑΡΧΟΝΤΑ ΤΟΥ ΣΕ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΤΣΑΝΤΑ ΒΑΔΙΖΟΝΤΑΣ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ.ΑΥΤΟ ΤΟ ΨΥΧΙΚΟ ΒΑΡΟΣ ΠΟΥ ΦΕΡΕΙ ΘΑ ΤΟΝ ΚΑΤΑΠΙΕΙ Ή ΘΑ ΤΟΝ ΛΥΤΡΩΣΕΙ.ΑΠΛΑ ΚΑΙ ΣΤΡΩΤΑ Ο ΑΝΑΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΠΙΑΝΕΙ ΤΑ ΝΟΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΘΕΤΕΙ ΣΤΗ ΣΕΙΡΑ ΧΩΡΙΣ ΦΩΝΑΣΚΙΕΣ ΚΑΙ ΔΙΔΑΚΤΙΣΜΟΥΣ.ΚΙ ΕΙΝΑΙ ΚΡΙΜΑ ΝΑ ΚΕΡΔΙΖΕΙ ΜΟΝΟ 3 ΒΡΑΒΕΙΑ (ΤΑ 2 ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΠΡΩΤΑ) ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΝΑ ΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΑ ΔΑΝΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙ ΝΑ ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΝΕΑ ΤΑΙΝΙΑ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΜΕ ΑΡΚΕΤΑ ΥΨΗΛΟΤΕΡΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ.ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΞΕΧΑΣΕΙ ΠΩΣ ΤΟ ΣΙΝΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΑΓΑΘΟ (Ή ΓΙΑ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΣΕ ΠΙΟ ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΓΛΩΣΣΑ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΡΕΥΣΙΜΟ ΠΡΟΙΟΝ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟ ΑΛΛΩΝ ΠΟΥ ΧΑΙΡΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΕΚΤΙΜΗΣΗΣ) ΚΑΙ ΩΣ ΤΕΤΟΙΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ…
ΘΑΝΑΣΗΣ
Μπράβο για τις προβλέψεις Ατανάς, νομίζω μέσα σχεδόν εντελώς ε; Εύγε!
ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΙΝΕΜΑ ΕΚΔΙΚΕΙΤΑΙ
(Από το δελτίο τύπου του ΕΚΚ)
Με δύο μεταμεσονύκτιες προβολές την Παρασκευή 29 Φεβρουαρίου και το Σάββατο 1 Μαρτίου στις 12:00 στον ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟ PRINCE FILMCENTER ξεκινά την πορεία της στις κινηματογραφικές αίθουσες η διόρθωση του Θάνου Αναστόπουλου, που συμμετείχε στο Forum του πρόσφατου Φεστιβάλ Βερολίνου, ενώ το ΜΟΜΑ της Νέας Υόρκης επέλεξε την ταινία για το Φεστιβάλ που διοργανώνει με τίτλο New Directors / New films από τις 26 Μαρτίου έως τις 6 Απριλίου. Η ταινία έχει βραβευθεί ακόμα με το 3ο βραβείο Ταινίας Μυθοπλασίας Μεγάλου Μήκους, το βραβείο σεναρίου, καθώς και βραβείο πρώτου ανδρικού ρόλου στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας, αλλά και βραβείο καλύτερου σεναρίου στο Διεθνές Διαγωνιστικό τμήμα του περασμένου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
ΔΙΟΡΘΩΣΗ(*****)
Μια ταινία που όσο λίγες («το μίσος» πιθανόν) κατορθώνουν να κάνουν ένα τόσο σύγχρονο σχόλιο για την πόλη την οποία παρουσιάζουν. Ρατσισμός, οπαδικός φανατισμός, ξενοφοβία, αστεγοι, μετανάστες, παρακμιακές γειτονιές… Ο Θ. Αναστόπουλος προσφέρει όλη την σύγχρονη πραγματικότητα της Αθήνας -και μάλλον όλης της Ελλάδας- σε μια ώρα. Το θέμα είναι τρομακτικά επίκαιρο και ο Γ. Συμεωνίδης (ένας από τους καλύτερους ηθοποιούς της Ελλάδας και αναγνωρισμένος στην θεατρική Ευρώπη) παίζει έναν σχεδόν βουβό ρόλο σε μια πραγματική -σχεδόν καθόλου σκηνογραφημένη- Αθήνα. Απίστευτη ερμηνεία, απλά. Η παντελή έλλειψη μουσικής (εκτός από ένα κομμάτι του Θ. Παπακωνσταντίνου στο τέλος) λειτουργεί τέλεια σε ένα χαοτικό, απελπιστικό αθηναϊκό σύμπαν. Η ταινία, με πανέξυπνα πλάνα, έχει πάρα πολλά ντοκυμαντερίστικα στοιχεία. Όποιος έχει δει το αριστούργημα Delivery και το εξαίρετο, συγκλονιστικό «Η πόλη στα γόνατα» πρόπερσι στο Αμόρε, θα καταλάβει περί τίνος πρόκειται. Η ταινία θα μπορούσε να πάρει περισσότερα βραβεία από όσα πήρε στην Θεσσαλονίκη.
Τέλος, αυτό που με στενοχωρεί είναι πως κάποιοι αν έβλεπαν αυτή την ταινία και την είχε κάνει κανένας Τζάρμους ή ξέρω εγώ ποιος, θα την εκθείαζαν και θα έλεγαν πόσο απίστευτη είναι, αλλά επειδή είναι ελληνική θα γκρινιάξουν σίγουρα. Όσοι την δουν, δηλαδή. Να δούμε πότε θα αλλάξει αυτή η κατάσταση με τους ξενολάτρες, κομπλεξικούς έλληνες κινηματογραφόφιλους. Ελπίζω αυτή η ταινία να τους μπει στον κώλο.
Α, ΚΑΙ ΜΙΑ ΠΑΡΑΛΕΙΨΗ: ΞΕΧΑΣΑ ΝΑ ΠΩ ΠΩΣ ΣΤΟ ΟΣΚΑΡ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΕΒΑΛΑ ΛΙΓΟ ΜΕ ΒΑΣΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΤΗΝ ΕΞΙΛΕΩΣΗ.ΦΑΒΟΡΙ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΚΑΙ Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΟΥ ΤΖΩΝΥ ΓKΡΙΝΓΟΥΝΤ (ΤΩΝ RADIOHEAD) ΓΙΑ ΤΟ THERE WILL BE BLOOD,ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΧΩ ΒΑΛΕΙ ΩΣ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΣΕ 2-3 ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΔΙΟΤΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ ΕΚΤΟΣ ΑΠΤΟ ΟΣΚΑΡ ΤΟΥ ΝΤΕΙ ΛΙΟΥΙΣ,ΘΑ ΑΠΟΣΠΑΣΕΙ ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΣΙΓΟΥΡΑ
ΚΑΙ ΙΔΟΥ ΟΙ ΟΣΚΑΡΙΚΕΣ ΜΟΥ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ.
ΚΑΡΑΝΤΖΗ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ ΣΟΥ.
. Α΄ ΑΝΔΡΙΚΟΥ ΡΟΛΟΥ:ΝΤΑΝΙΕΛ ΝΤΕΙ ΛΙΟΥΙΣ (THERE WILL BE BLOOD)
.Β’ ΑΝΔΡΙΚΟΥ:ΧΑΒΙΕ ΜΠΑΡΔΕΜ (NO COUNTRY FOR OLD MEN)
.Α’ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΥ: ΜΑΡΙΟΝ ΚΟΤΙΓΙΑΡ(LA VIE EN ROSE)
Β’ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΥ: ΡΟΥΜΠΙ ΝΤΙ(AMERICAN GANGSTER). ΕΔΩ ΠΑΙΖΕΙ ΓΕΡΑ ΚΑΙ Η ΜΠΛΑΝΣΕΤ ΑΛΛΑ ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΕΝΑ ΟΣΚΑΡ Β’ ΡΟΛΟΥ,ΟΠΟΤΕ ΑΝ ΞΑΝΑΠΑΡΕΙ ΘΑΝΑΙ ΓΙΑ Α’ ΡΟΛΟ…
ΚΙΝΟΥΜΕΝΩΝ ΧΕΔΙΩΝ: ΡΑΤΑΤΟΥΗΣ
ΚΟΣΤΟΥΜΙΩΝ:ΕΞΙΛΕΩΣΗ
ΜΕΗΚ ΑΠ:LA VIE EN ROSE
MOYSIKHS: ΕΞΙΛΕΩΣΗ
ΕΦΦΕ: TRANSFORMERS
KAΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗΣ: SWEENEY TODD
ΔΙΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΟΥ ΣΕΝΑΡΙΟΥ:ΕΞΙΛΕΩΣΗ (ΕΔΩ ΠΑΙΖΕΙ ΤΟ THERE WILL BE BLOOD,ΓΙΑ ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ,ΑΛΛΑ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΑΠΛΑ ΘΑ ΕΞΕΛΙΧΘΕΙ ΣΕ ΜΕΓΑΛΟ ΧΑΜΕΝΟ ΤΩΝ OΣΚΑΡ.ΕΚΤΟΣ ΒΕΒΑΙΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟΥ ΑΠΡΟΟΠΤΟΥ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΘΙΣΤΟΥΣΕ ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΧΑΜΕΝΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΟΕΝ
ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΥ ΣΕΝΑΡΙΟΥ: JUNO (ΙΣΩΣ ΤΟ ΠΙΟ ΣΙΓΟΥΡΟ ΟΣΚΑΡ,ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥ ΜΠΑΡΔΕΜ)
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ: ΤΖΟΕΛ ΚΑΙ HΘΑΝ ΚΟΕΝ (ΝΟ COUNTRY FOR OLD MEN)
ΤΑΙΝΙΑΣ: NO COUNTRY FOR OLD MEN (ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΘΑ ΠΡΟΤΙΜΟΥΣΑ ΕΞΙΛΕΩΣΗ)
ΑΥΤΑ.ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: ΑΝ Η ΕΞΙΛΕΩΣΗ ΔΙΚΑΙΩΘΕΙ ΚΑΙ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΩΣ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΑΙΝΙΑ,ΤΟΤΕ EITE ΤΟ ΔΙΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΟ ΣΕΝΑΡΙΟ EITE H KAΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΙΣΩΣ ΠΑΕΙ ΣΤΟ THERE WILL BE BLOOD…
ΓΙΑ ΟΣΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΩ ΙΠΟΤΑ,ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΓΝΩΣΗ!
ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ! (ΧΩΡΙΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ…)
ΑΤΑΝΑΣ
ΗΛΙΑ Η ΤΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΝΟΛΑΝ (****) ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΜΠΑΤΜΑΝ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ Ο ΦΡΑΝΚ ΜΙΛΕΡ (ΚΙ ΟΧΙ ΣΤΑ ΚΛΑΣΙΚΑ ΤΟΥ ΜΠΟΜΠ ΚΕΗΝ,ΟΠΩΣ ΤΑ ΦΙΛΜ ΤΟΥ ΜΠΑΡΤΟΝ).ΔΕΝ ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΚΟΜΙΚ ΜΠΑΤΜΑΝ ΑΠΟ ΜΙΛΕΡ,ΑΡΑ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΩ ΠΟΛΛΑ.ΝΟΜΙΖΩ ΥΠΑΡΧΕΙ ΝΙΝΤΖΑ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΟΤΑΝ Ο ΜΙΛΕΡ ΕΚΑΝΕ ΦΛΑΣΜΠΑΚ ΣΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΤΟΥ ΗΡΩΑ,ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΓΓΥΩΜΑΙ,ΡΩΤΑ ΚΑΝΑ ΒΑΣΙΛΗ ΣΑΚΚΟ.ΣΥΜΦΩΝΩ 100% ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ (ΓΑΜΑΝΕ ΤΑ ΜΠΑΤΜΑΝ ΤΟΥ ΜΠΑΡΤΟΝ,ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΙΣ ΠΙΠΕΣ ΤΟΥ ΣΟΥΜΑΧΕΡ).ΣΥΝΤΟΜΑ ΒΓΑΙΝΕΙ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ «THE DARK KNIGHT» ΜΕ ΤΟ ΧΗΘ ΛΕΤΖΕΡ ΩΣ ΤΖΟΚΕΡ ΣΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΡΟΛΟ ΤΗΣ ΚΑΡΙΕΡΑΣ ΤΟΥ.
ΑΤΑΝΑΣ
Επίσης αξιώθηκα να δω το Batman Begins ολάκερο, κι ήταν πολύ καλό, χωρίς τις βλακείς των τελυταίων (αν δεν κάνω λάθος) Batman Forever, Batman&Robin… Της άξιζε της νυχτερίδας μια τέτοια ταινία. Αυτό με το αέριο υπήρχει και στην πρώτη ταινία, το χειρίστηκε αρκετά καλύτερα εδώ. Ωραία ταινία γενικά, στέκεται επάξια δίπλα στις 2 του Τιμ Μπάρτον. Προσεγμένη και περιποιημένη. Η μουσική από τις παλιές μου έλειπε, αλλά καλή ήταν και αυτή. Αυτό που με κούφανε ολίγον ήταν ο Μπάτμαν-Νίντζα. Ήταν όντως νίντζα ρε Ατανάς; Εσύ που ξέρεις θέλω να μου πεις επί του θέματος, ήταν ή δεν ήταν νίντζα; Κι αν ήταν, ήταν Μοικανός Νίντζα ή Μηικανός Νίντζα; Μπουαχαχαχα
I WANT IT PAINTED BLACK…
Atanas!
Είπα τώρα που είναι όλα άσπρα να δω εκείνο που έλεγες Batman&Paint it Black ! Πολύ ωραίο, αν και θα προτιμούσα να είναι από Ρόλινκ! Εκεί τι κάνετε; Το ασπρίσατε το μέρος; I see a red door…
η εξιλεωση δεν ηρθε ποτε.η ανηθικοτητα που αναφερει η κατριν ειναι η επισφραγιση της μη εξιλεωσης.εγωιστικο παραμυθιασμα,ναι…αλλα ρεαλιστρια ουσα η μπριονι (στη γερικη εκδοχη της ρεντγκρειβ) καταλαβε πως εις ματην επραξε οσα επραξε κατοπιν εορτης, γιαυτο κι εκλεισα το κειμενο με τη φραση «να ΕΠΙΔΙΩΞΕΙΣ να νιωσεις λιγο ηθικα καλυτερα με τον εαυτο σου»!ασχετα απτα υπολοιπα σχολια της κατριν,δε διαφωνουμε καθολου.απλα δεν ταυτιζομαι ευκολα σε τραγικες ιστοριες με τα προσωπα (ποσω μαλλον με αυτα που ειναι οι κυριως τραγικοι χαρακτηρες),αρα νομιζω οτι παρατηρω λιγο πιο αποστασιοποιημενα την εξελιξη τετοιων ιστοριων.οι ανοιχτες πληγες στο τελος της εξιλεωσης (οπως ακριβως Και στο εξισου προσφατο SWEENEY TODD) καθιστουν μεγαλειωδως την ιστορια τραγωδια,ανεξαρτητα απο την οποια (ή μη) λυτρωση
ατανας
Ένα θέλω να πω. Δεν κατάλαβα αν ο Ατανάς πιστεύει πως όντως εξιλεώθηκε η Μπράιονι. Στον εαυτούλη της, ναι, ίσως παραμυθιάστηκε, κοροιδεύτηκε λίγο, και ναι, έφτασε να νιώθει πως τώρα είναι καθαρή.
Η ταινία μου άρεσε. Μου άρεσε από άποψη σκηνοθεσίας, φωτογραφίας, σκηνογραφίας, όλο το απίαρανς τέλειο. Και το στόρι. Απλά δεν μου άρεσε το τέλος. Κρίνω ότι ήταν λίγο ανήθικο.
Δεν θέλω να ηθικολογήσω, ανήθικο με την έννοια ότι η Μπράιονι τον μόνο άνθρωπο που βοήθησε στο τέλος ήταν τον εαυτό της να πεθάνει ήσυχη. Την βασάνιζαν χρόνια οι τύψεις αλλά όχι, δεν είχε τα κότσια να παραδεχτεί το λάθος της. Μόνο κατόπιν εορτής, και εκ του ασφαλούς, αφού δηλαδή όλοι όσοι ήξεραν γι’ αυτή την ιστορία είχαν πεθάνει, μόνο τότε τόλμησε να αποκαλύψει την πατάτα της. Επειδή, γριά αυτή που ήταν η μικρότερη, οι άλλοι σίγουρα είχαν φύγει προ πολλού.
Από αυτή την άποψη πιστεύω ότι ήταν ανήθικο το τέλος. Θα μπορούσε κάλλιστα να έχει φτιάξει τις ζωές αυτών των δύο άτυχων ανθρώπων αν είχε τα κότσια να κοιτάξει τον εαυτό της στα μάτια. Αλλά προτίμισε να κρατήσει την αυτοτιμωρία μόνο για τον εαυτό της. Δύσκολο, δεν λέω, απλά έτσι δεν βοήθησε κανέναν, τον εαυτό της βόλεψε, και μόνο όταν ήταν σίγουρη πια πως δεν θα εκτιθόταν σε κανέναν, τότε μόνο αποκάλυψε το σφάλμα της. Οπότε η πράξη της ήταν άκρως εγωιστική κατά τη γνώμη μου. Να «εξιλεώσει» τον εαυτούλη της πάνω από τις στάχτες των ανθρώπων που κατέστρεψε.
Αυτή είναι η γνώμη μου.
Η κριτική είναι πλήρης, δεν έχω να συμπληρώσω τίποτα απολύτως!!!Μόνο να συνηγορήσω στο ότι πρόκειται για μια κορυφαία ταινία,από αυτές που τρίβεις τα μάτια σου και λες «πράγματι έχει γυριστεί το 2007 αυτό το έπος ή από το σοκ και δέος έχω πάθει 7 βαθμούς μυωπία και δε βλέπω την τύφλα μου «?Αβίαστη ροή, κλιμακούμενη ένταση, απρόσμενο φινάλε, πάθος,πάθος,πάθος, από αυτό το γνήσιο το κινηματογραφικό που συντηρεί στο ανθρώπινο είδος την αιώνια ελπίδα να το βρει και στην πραγματική ζωή.Ωραίο πρωταγωνιστικό ζευγάρι ή μάλλον ένα ωραιότατο τρίγωνο του Διαβόλου.Α!Και τη Μπράιονι θυμήστε μου να τη σκίσω,δεν έφταιγε, έφταιγε, πουτάνα τα’κανε πάλι.Τέλος,θερμή παράκληση στον κύριο Θ.Αγγελόπουλο να κάνει τα κονέ του στην Ακαδημία για να τα σαρώσει τα βραβεία η ταινιάρα!!Adios!
ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ «ΗΡΕΜΑ ΡΕ ΚΟΡΙΤΣΙΑ» ΤΩΡΑ!
AN KAI KAΘΥΣΤΕΡΗΜΕΝΑ,ΓΡΑΦΩ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ «ΕΞΙΛΕΩΣΗ» (****1/2)ΤΟΥ ΤΖΟ ΡΑΙΤ
Η ΕΞΙΛΕΩΣΗ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΡΑΝΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΣΥΜΠΡΑΞΗΣ ΒΙΒΛΙΟΥ&ΤΑΙΝΙΑΣ!ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΕΣ ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΧΡΟΝΟ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΝΑΝΑΙ ΤΟ ΣΤΟΡΥ,Η ΠΛΟΚΗ,ΟΙ ΠΟΛΥΕΠΙΠΕΔΟΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ,ΤΟ ΚΑΤ’ΕΥΘΕΙΑΝ ΧΤΥΠΗΜΑ ΣΤΟ ΨΑΧΝΟ ΤΩΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ.Η ΑΠΟΓΕΙΩΣΗ ΟΜΩΣ ΓΙΑ ΤΟ ΦΙΛΜ ΕΡΧΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΤΙΣ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΠΑΡΑΤΙΘΕΜΕΝΕΣ ΚΑΙ ΜΟΝΤΑΡΙΣΜΕΝΕΣ ΣΚΗΝΕΣ ΣΤΑ FLASHBACK ΚAI FORWARD ΠΟΥ ΔΙΧΩΣ ΝΑ ΜΠΕΡΔΕΥΟΥΝ,ΞΕΤΥΛΙΓΟΥΝ ΑΦΗΓΗΜΑΤΙΚΑ ΤΟΝ ΙΣΤΟ ΑΓΓΙΖΟΝΤΑΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΠΤΥΧΕΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΜΑΣ ΦΥΣΗΣ
ΣΕ ΜΕΓΑΛΟΑΣΤΙΚΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΒΡΕΤΑΝΙΑΣ ΤΟΥ ’30,Η 12ΧΡΟΝΗ ΜΙΚΡΗ ΚΟΡΗ (ΜΠΡΙΟΝΙ )ΠΑΡΕΞΗΓΕΙ ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΠΟΥ (ΝΟΜΙΖΕΙ ΟΤΙ)ΒΛΕΠΕΙ&ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΘΕΩΡΕΙ ΠΩΣ Ο ΝΕΑΡΟΣ ΕΠΙΣΤΑΤΗΣ (ΡΟΜΠΙ)
ΠΑΡΕΝΟΧΛΕΙ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΑ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΤΗΣ ΑΔΕΡΦΗ (ΣΕΣΙΛΙΑ)ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙ ΣΤΟ ΣΤΟΧΟ ΤΟΥ,ΤΟ ΒΙΑΣΜΟ!Η ΜΙΚΡΗ ΜΠΡΙΟΝΙ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΗΝ ΑΣΤΕΙΡΕΥΤΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΤΗΣ-ΠΟΥ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙ ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΕΡΓΑ-,ΤΟΝ ΚΡΥΦΟ ΤΗΣ ΕΡΩΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΡΟΜΠΙ,ΑΛΛΑ&ΤΗΝ ΑΦΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ,ΠΑΡΕΡΜΗΝΕΥΕΙ ΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ,ΚΙ ΟΔΗΓΕΙ ΤΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΥΦΕΡΠΟΝΤΟΣ ΠΟΘΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ ΚΙ ΑΠΟΚΕΙ ΕΜΜΕΣΑ ΣΤΑ ΠΕΔΙΑ ΜΑΧΩΝ ΤΟΥ Β’ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ.
Η ΕΡΩΤΙΚΗ ΕΝΤΑΣΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ ΒΛΕΜΜΑΤΑ ΤΩΝ ΣΕΣΙΛΙΑ-ΡΟΜΠΙ (ΚΙΡΑ ΝΑΙΤΛΙ-ΤΖΕΙΜΣ ΜΑΚΑΒΟΙ) ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ,ΕΝΩ Η ΕΡΩΤΙΚΗ ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΤΟΥΣ ΒΙΩΝΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΩΣ ΤΕΤΟΙΑ,ΚΑΘΩΣ ΜΕ ΤΟ ΠΕΡΑΣ ΤΩΝ ΕΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΜΒΑΝΤΩΝ ΔΕ ΔΥΝΑΤΑΙ ΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΩΘΕΙ ΣΕ ΣΩΜΑΤΙΚΗ Ή ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΑΜΕΣΗ ΕΠΑΦΗ.Η ΜΠΡΙΟΝΙ ΜΕ ΤΗ ΣΕΙΡΑ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΣΣΕΤΑΙ ΣΤΟ ΠΛΕΟΝ ΤΡΑΓΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ.ΖΗΤΑ ΣΥΓΓΝΩΜΗ (ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΧΑΘΗΚΕ ΤΟ ΦΙΛΟΤΙΜΟ…)ΚΙ ΑΥΤΟΤΙΜΩΡΕΙΤΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΤΟ ΚΑΚΟ ΠΟΥ ΠΡΟΞΕΝΗΣΕ ΣΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΤΩΝ 18 ΠΙΑ,ΟΠΌΤΕ ΚΑΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΟΣΟΚΟΜΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΒΙΩΝΕΙ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ Κ ΣΥΝΑΝΤΑ ΘΕΑΜΑΤΑ ΔΥΣΒΑΣΤΑΧΤΑ ΚΙ ΑΠΟΚΡΟΥΣΤΙΚΑ.
ΤΟ ΦΙΝΑΛΕ ΣΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ 10ΛΕΠΤΟ ΕΙΝΑΙ Ο ΤΙΤΛΟΣ Ο ΙΔΙΟΣ-ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΑΠΟΚΑΛΥΦΘΕΙ-,ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΓΙΑ ΑΝΑΣΑ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΕΡΑΣ ΕΠΕΙΔΗ ΤΟΝ ΕΧΕΙΣ ΑΦΑΙΡΕΣΕΙ Ο ΙΔΙΟΣ! ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΜΒΕΙΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ-ΚΑΤΟΠΙΝ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ-ΤΟΠΟΘΕΤΩΝΤΑΣ ΜΕΣΑ ΤΗΣ ΤΗ ΜΥΘΟΠΛΑΣΙΑ,ΑΠΛΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΔΙΩΞΕΙΣ ΝΑ ΝΙΩΣΕΙΣ ΗΘΙΚΑ ΛΙΓΟ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ.
ΘΑΝΑΣΗΣ
Υ.Γ.ΘΑ ΕΠΑΝΕΛΘΩ ΜΕ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΟΣΚΑΡ.ΚΥΡΙΕ ΚΑΡΑΝΤΖΗ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΝΑ ΠΑΡΑΘΕΣΕΤΕ ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΤΙΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΣΑΣ
Ατανάς άλλο κορίτσι ήθελες εσύ να πάρει ο πρωταγωνιστής, άλλο ήθελα εγώ.
Το κορίτσι που ήθελα εγώ πήρε τελικά! (το κορίτσι με το οποίο είχα ταυτιστεί)
ΛΟΙΠΟΝ,»ΜΙΑ ΦΟΡΑ» (**). ΕΓΩ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ (ΕΥΤΥΧΩΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΟΛΩΝ ΜΑΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΡΕΑΛΙΣΜΟΥ) ΔΕΝ ΤΟ ΠΗΡΕ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ!ΚΙ ΑΥΤΟ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΓΙΑΤΙ ΕΧΩ ΒΑΡΕΘΕΙ ΝΑ ΚΛΕΙΝΕΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΜΕ ΡΟΜΑΝΤΙΚΑ ΦΙΛΙΑ ΚΑΙ ΛΑΒΥΡΙΝΘΩΔΗ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΞΩ ΚΙΝΗΣΗ ΗΣ ΚΑΜΕΡΑΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑΛΗΓΕΙ ΝΑ ΚΟΙΤΑ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ.ΣΤΑ ΣΥΝ,ΟΛΑ ΤΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΑ,ΑΠΛΑ ΠΡΑΜΑΤΑΚΙΑ ΠΟΥ ΕΙΠΕ Η ΚΑΤΡΙΝ.ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ ΠΩΣ ΜΕ ΤΟΣΟ ΧΑΜΗΛΗ ΠΟΙΟΤΗΤΑ Κ ΚΟΣΤΟΣ ΕΞΗΧΘΗ Η ΤΑΙΝΙΑ ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΙΚΑ…ΜΠΡΑΒΟ!!!ΚΑΤΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΓΛΥΚΟ,ΚΑΙ ΒΑΡΕΤΟ.ΚΑΤΕΒΑΣΑ ΤΟ ΣΑΟΥΝΤΡΑΚ ΠΟΥ ΣΤΟ ΦΙΛΜ ΔΙΝΕΙ ΕΝΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΥ ΜΙΟΥΖΙΚΑΛ!
Υ.Γ. Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΦΟΡΑ ΠΡΑΝΤΑ ΗΤΑΝ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΣΥΜΠΑΘΗΤΙΚΟ,ΑΛΛΑ ΒΑΡΙΕΜΑΙ ΤΩΡΑ ΝΑ ΓΡΑΨΩ.
Υ.Γ.2 ΣΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΤΟ ΤΡΕΙΛΕΡ ΠΡΟΒΛΗΘΗΚΕ ΠΡΙΝ ΤΟ «ONCE» Κ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΘΗΚΕ Η ΚΑΤΕΡΙΝΑ,ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΙ Η ΝΤΑΙΑΝ ΚΗΤΟΝ, ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΗ ΤΑΧΕΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ΚΑΙ ΚΥΝΙΚΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟΥ ΑΠΟWOODYALLENΟΠΟΙΗΜΕΝΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΤΗΣ.
ATHANASE
Τελικά το παιδί τί το κάνει; Και η μάνα της τί της λέει; Είναι πολύ αυστηρή μαζί της; Πες βρε Ατανάς, το πιο σημαντικό παραλείπεις.
Λοιπόν, θα σχολιάσω, σύντομα και φειδωλά όμως, το «Once» ή ελληνιστί «Μια Φορά», σε ακριβή μεταφορά του τίτλου. Ήδη άρχισα να πλατιάζω. Θα το μαζέψω όσο μπορώ.
Η ταινία μου άρεσε, δεν τη βρήκα ιδιαίτερα βαρετή. Με ψιλοκαθήλωσε, λόγω προσωπικών λόγων, καθώς ήθελα να δω τί θα γίνει τελικά, θα το πάρει το κορίτσι, αποτέλεσμα πάλι προσωπικής αντίληψης ότι αφού έγινε στην ταινία έχω μια παραπάνω ελπίδα να γίνει έτσι και στη δική μου τη ζωή. Το κορίτσι το πήρε τελικά, απ’ ό,τι κατάλαβα. Δεν είναι αυτό το θέμα όμως. Η ταινία ήταν κάπως επιτηδευμένη, ή έτσι μου φάνηκε εμένα. Βέβαια, μόλις τώρα σκεφτόμουν, κατόπιν ανάγνωσης ενός εντύπου «Ποντίκι art» επονομαζόμενου, μόλις σκεφτόμουν, έλεγα, πόσο με εκνευρίζουν οι άνθρωποι που έχουν μια τάση να τα μηδενίζουν όλα και να τα απομυθοποιούν όλα. Το Ποντίκι αρτ λοιπόν ήταν μια εννιαία απομυθοποίηση-μηδένιση των πάντων, και αυτό με εκνεύρισε. Πως ήταν η συνέντευξη Κορτώ «Why bother αυτό και το άλλο», ε, σε αντίστοιχο αλλά πολύ πιό βαρύ και ογκώδες και και και κλίμα ήταν το ποντίκι αρτ και μου την έδωσε στα νεύρα και ήθελα να γράψω και ξεχωριστό ποστ γι’αυτό και ίσως και να γράψω, ίσως βέβαια να προέρχεται πάλι εκ των έσω μου η ενόχληση, αφού και οι γονείς μου το έχουν σε μικρό βαθμό αυτόν τον μηδενισμό, και μου έχει μείνει λίγο από τα δεκάξι αυτή η τάση να προσπαθώ να απαρνηθώ τα κοινά χαρακτηριστηκά που έχω με την οικογένειά μου.
Παρολίγο να ξεχάσω από που άρχισα, αλλά θυμήθικα. Είπα ότι μου έκανε λίγο επιτηδευμένη η ταινία. Από πιά άποψη; Το ένιωσα πολύ όταν ήταν οι δυό πρωταγωνιστές στον δρόμο, και ήταν τόσο επιτηδευμένα φτωχοί, αυτός έφτιαχνε σκούπες με τον πατέρα του και στον ελεύθερο χρόνο έπεζε κιθάρα στον δρόμο. Εκείνη πωλούσε στο δρόμο περιοδικά και τριαντάφυλλα και έπιασε και δουλειά ως καθαρίστρια. Τώρα που το σκέφτομαι, δεν ήταν και τόσο επιτηδευμένο, απλά σκέφτηκα πως ήταν κάπως βεβιασμένο, οι πρωταγωνιστές να είναι όσο πιό απλοί και κοινοί και φτωχοί όσο γίνεται, για να μας χαρίσουν μια στιγμή εγωισμού, πράγμα καλό, αν και δεν έχω διαβάσει Ντοστογιέφσκι, ή Ντίκενς, είχε ίσως μια τέτοια μικρή κακομοιριά. Καμιά σχέση δηλαδή με το Λαιφστάιλ «Ο διάβολος φοράει πράντα» η της ταινίας που διαφήμιζε πριν με τρεις μεσήλικες κυρίες να μπανιάρουν στο χρήμα αλλά να είναι και καθαρίστριες ταυτόχρονα ντυμένες με ταγιέρ. Από αυτή την άποψη αλλά και γενικότερα, η ταινία είχε μια ανθρωπιά, μια αλήθεια, που το Χόλιγουντ τη στερεί. Όλοι οι ηθοποιοί, είτε φτωχοί, είτε ζάμπλουτοι, μένουν σε στούντιο και μονοκατοικίες και είναι ντυμένοι στην τρίχα και η κάμερα στητη και ακούνητη. Αυτό ήταν άλλο ένα στοιχείο που έντινε την εντύπωση κακομοιριάς (όχι με κακή έννοια, κακομοιριά με την έννοια της φτώχιας και του τυχοδιωκτισμού) που σου έδινε η ταινία. Η κάμερα δεν είχε τρίποδο. Ήταν στο χέρι. Και η ποιότητα της εικόνας, ειδικά όταν η κάμερα εισέβαλλε σε σπίτια, ήταν χαμηλή.
Άλλο ένα στοιχείο ήταν σαν η ταινία να γυρίζεται τη στιγμή που όλα απλά συμβαίνουν και να ακολουθεί κρυφά τους ηθοποιούς-ανθρώπους από πίσω, να κρυφοκοιτάει στη ζωή τους, και ειδικά σε κάποια μέρη να θυμίζει ντοκυμαντέρ για το πως ηχογραφείται ένα άλμπουμ (ευχαριστώ Θανάση για την πρόταση αυτή). Τόσο να κρυφοκοιτά, που να μην ακούει καν τα ονόματά τους, καθώς το «αγόρι» και το «κορίτσι» δεν έχουν ονόματα. Έχουν απλά ο καθένας τη θέση του.
Για όσους αποφεύγεται τα ρομαντικά, δεν θα πρότεινα την ταινία. Εμένα με έπιασε ένα κάτι. Χωρίς ούτε μία ερωτική σκηνή, σου έβγαζε μια τεράστια αίσθηση του ανικανοποίητου και του ΑΠΩΝΤΟΣ στον έρωτα. Πάντα κάτι έλειπε. Ο σύζυγος, η κοπέλα, το φιλί, το κλάμα, το δράμα, η ένωση, το τηλέφωνο από το σπίτι του κοριτσιού.
Αυτά. Πλατίασα τελικά αλλά χαλάλι στο Ποντίκι αρτ που τόσο με απώθησε.
Καλώς ήρθες! Επιτέλους κάποιος έδωσε σημεία ζωής σ’ αυτό το μπλογκ…!
«JUNO» (***) TOY JASON REITMAN
TO JUNO ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΤΗ ΝΕΟΦΕΡΜΕΝΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΩΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΩΝ ΤΑΙΝΙΩΝ ΝΕΑΝΙΚΟΥ (ΜΕ ΕΛΑΦΡΩΣ ΡΕΤΡΟ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ) ‘ΟΟs ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΑΠΟ΄ΚΕΙ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΙΧΕ ΑΦΗΣΕΙ ΤΟ «KNOCKED UP» K TO «SUPERBAD». ΦOΡA ENA ΚΑΡΩ ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ ,ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ SNEAKERS ΚΙ ΕΝΑ ΦΛΙΣ,ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΠΩΣ ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ,ΚΑΙ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΝΙΩΣΟΥΜΕ ΑΝΕΤΑ ΜΕΣΑ Σ’ΑΥΤΟ.ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΤΟ ΣΠΟΥΔΑΙΟ Ή ΤΟ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ ,ΕΧΕΙ ΠΛΗΡΗ ΕΠΙΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΟΥ ΒΑΔΙΖΕΙ..ΚΙ ΑΝ ΟΙ ΤΑΙΝΙΕΣ ΑΝΑΛΟΓΟΥ ΥΦΟΥΣ ΠΟΥ ΠΡΟΗΓΗΘΗΚΑΝ ΤΟΥ JUNO ΙΣΟΡΡΟΠΟΥΣΑΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟ TEEN MOVIE (ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΥΝΗΘΕΙΣ ΟΡΟΥΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ:SEX AND ALCOHOL) KAI ΣΤΗΝ ΑΠΕΝΟΧΟΠΟΙΗΜΕΝΗ INTELLECTUELLE ΕΚΦΟΡΑ(ΚΥΡΙΩΣ ΛΟΓΩ ΔΙΑΛΟΓΩΝ ΜΕ ΟΥΣΙΑ ΚΙ ΟΧΙ ΧΥΔΑΙΟΤΗΤΑ),ΑΥΤΗ ΕΔΩ ΑΦΗΝΕΙ ΛΙΓΟ ΠΙΟ ΠΕΡΑ ΤΟ ΕΦΗΒΙΚΟ ΠΡΟΦΙΛ ΤΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΓΓΙΞΕΙ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΤΟΥΣ «ΜΕΓΑΛΟΥΣ»-ΚΑΤΙ ΣΑΝ ΥΠΑΡΞΙΑΚΗ ΑΝΙΧΝΕΥΤΙΚΗ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ-ΜΕΣΑ ΑΠΤΗ ΜΑΤΙΑ ΤΩΝ TEENAGERS ΠΟΥ ΤΑ ΒΙΩΝΟΥΝ ΠΡΩΙΜΑ.Η ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ ΜΙΑΣ 15ΧΡΟΝΗΣ ΩΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΕΝΟΣ ΨΑΧΝΩ-ΤΗ-ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΤΗΤΑ-ΜΟΥ-ΟΝΕ-NIGHT-STAND ΜΕ 1 ΦΙΛΟ ΤΗΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΟΙΝΟ ΠΥΡΗΝΑ ΩΣ ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΜΕ ΤΟ «kNOCKED UP», ΕΞΕΛΙΣΣΕΤΑΙ ΟΜΩΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΠΙΚΡΙΑ ΣΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΚΑΘΩΣ ΤΟ ΠΑΡΑΤΗΡΕΙΣ.Ο ΤΖΑΝΤ ΑΠΑΤΟΟΥ ΘΑΝΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ΞΑΔΕΡΦΑΚΙΑ ΤΩΝ ΔΙΚΩΝ ΤΟΥ ΤΕΚΝΩΝ.ΛΙΓΟ ΑΦΕΛΕΣ ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ Η ΛΙΓΟ ΕΥΚΟΛΑ ΓΛΥΚΟΠΙΚΡΟ,ΤΟ JUNO ΑΞΙΖΕΙ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΩΝ ΟΣΟ ΤΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΣΙΝΕΜΑ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΤΑ ΣΤΟΥΝΤΙΟ ΨΑΧΝΕΙ ΜΙΑ ΣΟΒΑΡΗΣ ΥΦΗΣ-ΚΙ ΟΧΙ ΣΟΒΑΡΟΦΑΝΗ-ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ ΜΕ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ.
ΚΙ ΕΔΩ ΘΕΛΩ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΘΩ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΤΕΤΟΙΩΝ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΤΗΔΕΥΜΕΝΗ ΚΟΥΛΤΟΥΡΙΆ Ή ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΜΙΜΗΣΗΣ -ΣΕ ΑΦΗΓΗΣΗ ΚΙ ΗΘΙΚΗ ΦΩΝΑΣΚΙΑ-ΕΥΡΩΠΑΙΚΩΝ ΠΡΟΤΥΠΩΝ.ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΕΥΡΩΠΑΙΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΠΟΘΕΤΩΝΤΑΣ ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ,ΤΟΤΕ ΚΑΝ΄ΤΟ ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΔΟΚΙΜΑΣΜΕΝΑ ΜΕΤΡΑ ΓΙΑΤΙ ΣΤΟ ΜΕΣΟΔΙΑΣΤΗΜΑ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΘΕΙΣ.ΚΙ ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΙ ΣΤΟ «MICHAEL CLAYTON» (**) ΠOY MΠEΡΔEYE ΚAI MΠEΡΔEYOTAN (ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΤΟ ΕΛΕΥΤΑΙΟ 20ΛΕΠΤΟ)ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΦΑΝΕΙ ΠΙΣΤΟΣ ΜΑΘΗΤΗΣ ΤΟΥ ΣΙΝΕΜΑ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ Ο ΣΙΝΤΝΕΥ ΠΟΛΛΑΚ ΣΤΑ ΄70s.Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΠΟΛΛΑΚ ΜΑΛΙΣΤΑ ΚΡΑΤΑ ΒΑΣΙΚΟ ΡΟΛΟ ΣΤΟ ΦΙΛΜ ΩΣ ΗΘΟΠΟΙΟΣ!ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ ΟΣΚΑΡ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΚΙ Α΄ΡΟΛΩΝ (ΤΖΩΡΤΖ ΚΛΟΥΝΕΥ ΚΑΙ ΤΙΛΝΤΑ ΣΟΥΙΝΤΟΝ).ΔΕ ΝΟΜΙΖΩ ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΕΙ Κ ΟΥΤΕ ΤΑ ΑΞΙΖΕΙ. ΤΟ ΔΕ «JUNO» ΔEN ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΟΣΚΑΡ ΑΛΛΑ ΤΟ ΑΠΑΛΟ ΑΓΓΙΓΜΑ ΤΟΥ ΣΕΝΑΡΙΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΚΑΠΟΙΑΣ ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΣΗΣ,ΟΠΩΣ ΑΞΙΖΕ ΠΕΡΣΙ ΤΟ «LITTLE MISS SUNSHINE»
ΘΑΝΑΣΗΣ
Υ.Γ. ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΑ
…ΠΡΕΣΒΥΩΠΙΑ….Μεγαλώνουμε Θανάση……
Θανάση,
για να δυσκολεύεσαι να διαβάσεις τα μικρά,κάτι σε ΜΥΩΠΙΑ μυρίζομαι…
Γι’αυτό συνέχισε με τα κεφαλαία ,να μην έχω κι εγώ τύψεις!
Υ.Γ.:Συμφωνώ απόλυτα με την κριτική για »Το αστέρι του Βορρά» και για την Κιντμαν.Μέτρια ταινία,μόλις βγήκα από την αίθουσα την είχα σχεδόν ξεχάσει…
Καλώς τον μικρό Αλεξανδράκο!!!Σιγά σιγά μαζεύονται όλα τα καλειδοσκοπιτάκια…!!!
Καλή χρονια να έχουμε…..Μην απελπίζεσαι…Έρχονται και Απόκριες*(!)
*Ανακατωσάρια!!!
TΑ ΜΑΓΙΚΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ ΜΙΚΥ (****)
Πολύ καλή προσπάθεια των ανθρώπων της Ντίσνευ να συλλέξουν διάφορα χριστουγεννιάτικα κινούμενα σχέδια και να τα βάλουν κάτω από μια κοινή βάση (την ξενερία που έχει πιάσει τον Ντόναλντ). Ιδιαίτερα ωραία και συγκινητική είναι η διασευή στο A Christmas Carol όπου τον Εμπενίζερ Σκρουτζ παίζει -ποιος άλλος- ο Σκρουτζ Μακ Ντακ.
ONCE UPON A CHRISTMAS (*****)
Κερδίζει την προηγούμενη κατά ένα αστέρι επειδή οι ιστοριούλες έχουν πιο πολύ νόημα. Και οι 3 είναι τρομερές μιας και αγίζουν όλα τα παιδικά όνειρα και πάθη. Στην πρώτη, τα τρία ανιψάκια εύχονται κάθε μέρα να ήταν Χριστούγεννα (Που είναι τα ανιψάκια μου; Που είναι τα φιλιά μου;) και καταλαβαίνουν γιατί τα Χριστούγεννα πρέπει να είναι μόνο μια φορά το χρόνο. Στην δεύτερη, που είναι και η καλύτερη μιας και λατρεύουμε τον Αϊ Βασίλη, ο Γκούφη προσπαθεί ματαίως να πείσει τον Μαξ ότι υπάρχει ο Αϊ Βασίλης και κατόπιν ο Μαξ τον Γκούφη. Ο Γκούφη είναι πολύ καλός. Στην τρίτη, ο Μίκυ προσπαθεί να κάνει ένα ωραίο δώρο στην Μίνι αλλά δεν έχει τα απαιτούμενα λεφτά. Στην ίδια μοίρα είναι και η Μίνι όμως.
Καλή Χρονιά σε όλους, καλή χρονιά σε όλους, καλή χρονιά σε όλους με υγεία και χαρά!
Υ.Γ.: Πότε να ‘ρθει το Πάσχα….
ΡΕ ΣΙΑ ΣΟΡΥ ΑΛΛΑ ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΜΑΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΩ ΤΑ ΜΙΚΡΑ, ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ , ΙΔΙΩΣ ΣΤΑ ΚΑΤΕΒΑΤΑ (ΚΙ ΕΔΩ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΡΚΕΤΑ) ΠΟΥ ΕΙΠΕ ΚΙ Η ΕΛΕΝΑ ΓΙΑΥΤΟ ΓΡΑΦΩ ΜΕ ΚΕΦΑΛΑΙΑ. ΘΑ ΤΟ ΠΕΡΙΟΡΙΣΩ ΑΛΛΑ ΘΑΧΩ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΤΟΝΟΥΣ ΠΟΥ ΣΤΑ ΜΙΚΡΑ ΒΑΡΙΕΜΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΒΑΖΩ ΣΤΟ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΟ…
Φαντάσου όλο το κατεβατό και με μικρά! ΦΡΙΚΗ!
ΤΣΕΚΑΡΙΣΜΕΝΟ!ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!
Θανάση,
τα κεφαλαία,εκτός του ότι φανερώνουν μια τάση-ανάγκη να ξεχωρίζεις,
είναι και ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΑ…
*Καλή Χρονιά σε όλο το Καλειδοσκόπιο!
ΚΑΦΕΣ ΚΑΙ ΤΣΙΓΑΡΑ (**1/2) ΤΟΥ ΤΖΙΜ ΤΖΑΡΜΟΥΣ
ΤΟ ΑΝΤΙΒΑΡΟ ΤΩΝ ΤΑΙΝΙΩΝ ΟΠΩΣ ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ. ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΣΙΝΕΜΑ ΜΕ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΦΙΛΙΚΕΣ ΣΤΡΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΛΙΤΑ ΜΕΣΑ,ΣΧΕΔΟΝ ΧΩΡΙΣ ΣΕΝΑΡΙΟ..ΠΛΑΝΑ ΣΤΑΘΕΡΑ ΠΟΥ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΑΠΛΕΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ,ΜΕΡΙΚΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΤΖΑΡΜΟΥΣ (ΠΟΥ ΤΥΧΑΙΝΕΙ ΝΑΝΑΙ ΔΙΑΣΗΜΟΙ) ΩΣ ΗΘΟΠΟΙΟΙ,ΑΣΠΡΟΜΑΥΡΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΠΑΝΟΡΑΜΙΚΑ ΠΛΑΝΑ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΙΩΝ ΟΠΟΥ ΑΚΟΥΜΠΩΝΤΑΙ ΟΙ ΚΑΦΕΔΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΤΣΙΓΑΡΑ. ΜΟΝΟ ΠΟΥ Η ΣΙΝΕΦΙΛ ΑΙΣΘΗΣΗ ΠΟΥ ΑΦΗΝΕΙ ΚΑΙ ΠΟΥ ΑΥΤΟΕΠΙΚΑΛΕΙΤΑΙ Η ΤΑΙΝΙΑ ΣΤΑΜΑΤΑ ΕΚΕΙ,ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΠΙΟ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΑΝΑΦΕΡΘΕΝΤΩΝ. ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΑΝΙΣΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΜΕ (ΠΑΡΑΔΟΞΩΣ) ΖΥΓΙΣΜΕΝΑ ΚΑΤΑΝΕΜΗΜΕΝΗ ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ: ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΑΠΟ ΤΑ (ΣΥΝΟΛΙΚΑ 11) ΣΚΕΤΣΑΚΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΒΑΡΕΤΑ, ΕΝΩ ΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΙΣΟ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΧΙΟΥΜΟΡ. ΑΥΤΟ,ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ, ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΦΡΕΝΤ ΜΟΛΙΝΑ ΚΑΙ ΣΤΗΒ ΚΟΥΓΚΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΑΥΣΤΙΚΟ… ΩΣ ΤΑΙΝΙΑ ΣΟΥ ΑΣΚΕΙ ΟΝΤΩΣ ΜΙΑ ΕΛΞΗ,ΙΣΩΣ ΟΜΩΣ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΝΑΙ ΓΟΗΤΕΥΤΙΚΟ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΟΝ ΙΓΚΥ ΠΟΠ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΟΜ ΓΟΥΕΙΤΣ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΠΛΑΝΟ ΩΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΦΥΣΙΟΓΝΩΜΙΕΣ Ή ΤΟΥΣ WHITE STRIPES ΣΕ ΑΚΥΡΟΥΣ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΣΜΟΥΣ ΦΥΣΙΚΗΣ! ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΧΙΟΥΜΟΡΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΧΟΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΜΠΙΖΝΑ , Ο ΤΖΑΡΜΟΥΣ ΔΕ ΣΧΟΛΙΑΖΕΙ ΚΑΤΙ ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ. ΚΙ ΟΧΙ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΡΝΗΤΙΚΟ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ, ΕΞΑΛΛΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΤΗΝ ΠΟΣΗ ΤΟΥ ΚΑΦΕ ΣΕ ΖΕΥΓΑΡΙΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΩΝ ΣΤΗΝ ΚΑΘΕ ΙΣΤΟΡΙΑ ΩΣ ΛΙΩΣΙΜΟ ΚΑΙ ΧΑΣΙΜΟ ΧΡΟΝΟΥ Ή ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΣΤΟ ΠΝΙΓΗΡΟ ΧΡΟΝΟ, ΑΛΛΑ ΟΙ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΑΠΕΧΟΥΝ ΠΟΛΥ ΑΠΤΗΝ ΑΝΑΛΟΓΗΣ ΣΕΝΑΡΙΑΚΗΣ ΚΙ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙΛΗΨΗΣ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΤΟΥ ΓΚΟΝΤΑΡ ΠΟΥ ΕΒΑΖΕ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΝΑ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥΝ.ΠΟΛΛΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝ ΚΑΠΟΙΑ ΟΥΣΙΑ, ΣΕ ΒΑΘΜΟ ΠΟΥ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΑ ΣΚΕΤΣ -ΤΑ ΑΡΧΙΚΑ ΚΥΡΙΩΣ,ΠΡΟΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΟΠΩΣ ΑΝΕΦΕΡΑ ΑΠΟΚΤΑΤΑΙ ΚΑΠΟΙΟ FEELING- ΝΑ ΝΙΩΘΕΙΣ ΟΤΙ ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΒΡΕΘΟΥΝ ΝΑ ΠΙΟΥΝ ΚΑΦΕ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΖΗΤΗΣΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΑ ΝΑ ΠΑΡΕΜΕΝΑΝ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥΣ Ή ΣΤΙΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΤΟΥ ΣΕΝΑΡΙΟΥ. ΩΡΑΙΟ ΦΙΝΑΛΕ ΑΝ ΚΑΙ ΧΑΝΕΙ ΠΑΛΙ ΛΟΓΩ ΑΔΥΝΑΜΙΑΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥ.
ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ (**) ΤΟΥ CHRIS WEITZ.
ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΙΝΤΜΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΣΟ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΕΙΝΑΙ. ΑΦΟΥ ΜΕΤΡΗΣΕ ΣΕΙΡΑ ΜΕΓΑΛΩΝ ΕΡΜΗΝΕΙΩΝ ΣΕ ΩΣ ΕΠΙ ΤΟ ΠΛΕΙΣΤΟΝ ΕΞΙΣΟΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ, ΤΟΡΙΞΕ ΣΤΙΣ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΕΣ ΥΠΟΤΙΜΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΕΙ. ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΑΓΕΤΑΙ ΚΑΙ ΦΕΡΕΤΑΙ ΕΝΤΟΣ ΚΙ ΕΚΤΟΣ ΠΛΑΝΩΝ ΣΑΝ ΜΕΓΑΛΗ ΝΤΙΒΑ, ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΓΥΝΑΙΚΩΝ-ΜΥΘΩΝ-ΣΤΑΡ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ. ΟΣΟ ΚΙ ΑΝ ΟΜΩΣ Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΣΥΝΤΗΡΕΙΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΕΝΑ Ή ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΤΡΟΠΟ, ΕΙΝΑΙ ΜΑΛΛΟΝ ΑΡΚΕΤΑ ΝΩΡΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ ΕΤΣΙ ΤΟΣΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ ΟΣΟ ΚΙ ΑΠΟ ΤΟ ΑΜΕΣΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΗΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ. ΟΠΩΣ ΤΟ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ, ΠΟΥ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΛΑΝΟ ΤΗΣ ΤΗΣ ΕΚΔΗΛΩΝΕΙ ΤΗΝ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ ΣΤΟ ΦΙΛΜ. Η ΙΔΙΑ ΠΟΖΑΡΕΙ ΣΤΗΜΕΝΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΤΗΔΕΥΜΕΝΗ ΑΝΕΣΗ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΕΔΕΙΚΝΥΕ ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΧΑΛΙ ΠΡΙΝ ΚΑΠΟΙΑ ΑΠΟΝΟΜΗ ΟΣΚΑΡ…
ΣΤΑ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ, Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΖΩΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΕΙΔΩΝ ΚΑΙ ΜΕΓΕΘΩΝ, Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΞΩΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΑΓΙΚΩΝ ΜΙΚΡΟΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΩΝ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ ΚΙ Η ΟΡΓΙΑΖΟΥΣΑ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ ΔΕΝ ΕΓΓΥΑΤΑΙ ΤΗΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ SCIENCE FICTION. ΤΟ ΚΑΚΟ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ Ο ΑΡΧΟΝΤΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΣΕΙΡΑ ΤΑΙΝΙΩΝ ΠΟΥ (ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΟΤΙ) ΒΑΔΙΖΟΥΝ ΣΤΑ ΧΝΑΡΙΑ ΤΟΥ. ΜΟΝΟ ΠΟΥ Ο ΑΡΧΟΝΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ,ΕΝΩ ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ ΑΜΦΙΒΑΛΛΩ ΑΝ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΚΑΙ ΩΣ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΗΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΣΟΔΕΙΑΣ ΤΟΥ 2007! ΑΝ ΚΑΝΕΙΣ ΕΠΙΘΥΜΕΙ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗ ΠΑΙΔΙΚΗ ΑΘΩΟΤΗΤΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΠΟΥ ΠΑΡΕΧΕΙ Η ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ, ΑΣ ΔΕΙ ΤΟ «HOOK» ΤΟΥ ΣΠΙΛΜΠΕΡΓΚ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΑΡΙΣΤΑ ΤΗ ΣΥΝΤΑΓΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΕΝΕΙ ΣΤΗ ΜΑΓΚΙΑ ΤΩΝ ΜΠΟΥΚΩΜΕΝΩΝ ΕΦΕ ΟΣΟ ΚΙ ΑΝ ΤΑ ΕΧΕΙ ΣΤΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΤΟΥ. ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΕΣ ΜΑΛΑΚΙΕΣ (ΒΛ. ΑΣΤΕΡΙ ΒΟΡΡΑ) ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΧΟΛΥΓΟΥΝΤ ΚΙ ΑΝΤΕ ΜΕΤΑ ΝΑ ΠΕΙΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΕΠΙΚΡΙΤΕΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΟΥ… Η ΔΕ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΗ ΑΜΕΡΙΚΗ ΞΕΣΗΚΩΘΗΚΕ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΛΛΗΛΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ (IN REAL LIFE) – ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΟΥ ΚΑΘΩΣΠΡΕΠΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΡΙΟΥ (ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ) ΚΙ ΑΝΤΕΔΡΑΣΕ ΣΤΗ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΜΕΤΑΦΟΡΑ.ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΔΕ ΓΝΩΡΙΖΩ, ΟΙ ΓΩΝΙΕΣ ΟΜΩΣ ΣΤΟ ΦΙΛΜ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΟΥΝΤΩΣ ΑΜΒΛΕΙΕΣ ΚΙ Η ΓΚΡΙΝΙΑ ΜΑΛΛΟΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ. ΑΛΛΙΩΣ ΑΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΒΟΛΕΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ ΤΥΠΟΥ «ΝΑΡΝΙΑ» ΚΙ ΑΣ ΒΑΡΙΕΤΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΑΙΘΟΥΣΑ ΠΛΗΝ ΤΩΝ ΔΕΚΑΧΡΟΝΩΝ ΑΝΥΠΟΨΙΑΣΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ ΤΟΥ BOX OFFICE!
Υ.Γ . ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ
Η πρώτη μου συμμετοχή στο cinemascope. Αφιερωμένη στον θ.α. ;ο)
Χιχι (κατάλαβες με ποιο ύφος…)
Όντως και γαμώ τους συνδυασμούς. ;ο) (Σκατά στην Έλλη, τα 8 ευρώ και τα ελεεινά καθίσματα στον εξώστη.)
Μακάρι να έβλεπα μια φορά τη βδομάδα μια καινούρια ταινία Woody Allen. Πέρα από όποια κινηματογραφικά ευστοχότατα σχολίασε ο Θανάσης, κάθε φορά που βλέπω Woody Allen καταλαβαίνω πόσο λατρεύω τους έξυπνους ανθρώπους και πόσο θα ΄θελα να γεμίσω τη ζωή μου με τέτοιους. Πόσο θα θελα να ακούω live τέτοιους διαλόγους. Και με αυτή την προφορά (oh lord…)
Όντως, η ταινία δεν είναι match point, αλλά μου άρεσε πολύ. Έχει όμως κι εδώ αυτό το κρίσιμο της στιγμής. Αυτό που τελικά λες ναι ή όχι, και είναι εντελώς στο χέρι σου. Απλά εκεί που στο match point επέμεινε στον παράγοντα τύχη, αν το μπαλάκι θα πέσει δεξιά ή αριστερά στο φιλέ, εδώ επιμένει στο ότι εσύ είσαι αυτός που χτύπησε το μπαλάκι, που αποφάσισε να παίξει τένις ή ό,τι άλλο τέλος πάντων. Εδώ, στο φόνο, δε μας αφορά το σκηνικό και η σφαίρα και οι τυχαίες λεπτομέρειες που μπορούν να σε σώσουν ή να σε καταστρέψουν. Αυτές αδιάφορα και ασυναίσθητα πάνε καλά. Μας αφορά το πώς φτάνεις στο φόνο και πώς τον προσπερνάς, αν τον προσπερνάς. Δε στέκεται στην κρισιμότητα της στιγμής του φόνου, κι έρχεται να δείξει ότι το πλήθος των στιγμών πριν και μετά το φόνο μπορεί να είναι κρισιμότερο. Γιατί τι ωφελεί, ας πούμε, το τέλειο έγκλημα αν μετά πας και παραδοθείς;
Δείχνει πώς οι άνθρωποι χωρίζονται σ’ αυτούς που θα σκότωναν και σ’ αυτούς που δεν θα σκότωναν. (και τι γίνεται αν κάποιος της δεύτερης κατηγορίας τελικά σκοτώσει). Σ’ αυτούς που παίρνουν μια απόφαση και πάει τέλειωσε, και σ’ αυτούς που παρασύρονται και μετανιώνουν. Σε δυνατούς και αδύναμους. Σε αδίστακτους και διστακτικούς. Κι αυτή η διάκριση δεν έχει καμία σχέση με καλούς και κακούς.
Η ταινία θα μπορούσε να ήταν η ίδια η ιστορία μιας απόφασης. Πόσο ασυναίσθητα παρασύρεσαι, από ανάγκη ή σκοπό, κι ύστερα πόσο το ξανασκέφτεσαι. Κι ως πού μπορείς τελικά να φτάσεις.
Γιατί άσχετα αν το τέλος γράφεται και λίγο από την τύχη, είναι εντελώς σαφές το ως πού φτάνει το καθένα από τα δύο αδέρφια. Κι ύστερα δεν μπορείς παρά να βάλεις τον εαυτό σου στο δίλημμα και να σκεφτείς ως πού θα έφτανες εσύ, ώς που θα έπρεπε ή δε θα έπρεπε να φτάσεις, ως πού θα άντεχες.
ΜΕ ΠΑΡΕΣΥΡΑΝ ΤΑ ΤΗΣ ΠΛΟΚΗΣ ΚΑΙ ΞΕΧΑΣΑ ΤΟ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ! ΠΕΡΑΣΑ ΤΕΛΕΙΑ ΧΤΕΣ ΣΤΟ ΣΙΝΕΜΑ, ΕΙΧΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΙΟ ΤΕΛΕΙΑ ΠΑΡΕΑ. ΚΙ ΑΞΙΖΕ ΤΗΝ ΑΝΑΜΟΝΗ ΝΑ ΠΑΜΕ ΜΑΖΙ (ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΦΟΡΑ ΒΕΒΑΙΑ)… ΓΑΜΩ ΤΟΥΣ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΥΣ, ΠΗΓΑ ΣΕ ΝΕΑ ΤΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΑΛΕΝ ΜΕ ΤΟ ΠΙΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ (ΣΙΓΟΥΡΑ ΑΝ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ ΤΩΡΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣ ΚΙ ΑΝΑΦΩΝΕΙΣ ΜΟΝΟ»ΧΙΧΙ», ΘΑ ΤΟ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΩ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΟΤΑΝ ΣΕ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΗΣΩ ΟΤΑΝ ΒΡΕΘΟΥΜΕ). ΠΛΑΚΑ ΕΙΧΕ ΠΟΥ ΔΕ ΧΩΡΑΓΑΝ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΣΟΥ ΣΤΑ ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ, 8 ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΣΤΕΝΟΤΗΤΑ ΧΩΡΟΥ,ΕΙΧΕ ΟΝΤΩΣ ΠΛΑΚΑ! ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ, ΣΟΡΡΥ, ΜΑΛΛΟΝ ΔΕΝ ΕΧΩ ΕΜΠΝΕΥΣΗ, ΤΑ ΝΙΩΘΩ ΟΜΩΣ, ΦΙΛΙΑ!
ΣΤΗΝ Ε.Α.
ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΗΣ ΚΑΣΣΑΝΔΡΑΣ (****), ΝΕΑ ΤΑΙΝΙΑ ΕΝΟΣ ΜΕΛΟΥΣ ΤΟΥ 12ΘΕΟΥ, ΤΟΥ ΓΟΥΝΤΥ ΑΛΕΝ, ΠΟΥ ΟΛΩΣ ΤΥΧΑΙΩΣ ΑΥΡΙΟ ΕΧΕΙ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΔΗΜΟΥΛΑ!
ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΓΤ ΔΕΝ ΠΗΡΕ ΤΙΣ ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΠΟΥ ΤΟΥ ΑΡΜΟΖΟΥΝ.ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΑΛΕΝ ΤΕΛΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΑΛΕΝ. ΑΤΑΚΕΣ ΜΠΑΜ-ΜΠΑΜ, ΠΛΑΝΑ ΠΟΥ ΕΜΠΕΡΙΕΙΧΑΝ ΤΗΝ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΑΝΑΦΟΡΑ ΤΟΥ Ή ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ ΤΟΥ. ΔΗΛΑΔΗ ΕΝΩ ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ, ΤΑ ΧΡΗΣΤΑ ΗΘΗ ΑΠΟΤΥΠΩΝΟΝΤΑΙ ΑΨΟΓΑ ΣΤΟ ΜΕΣΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΚΑΙ ΣΕ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΜΕ ΦΟΝΤΟ ΤΗΝ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΠΟΥ ΦΙΛΟΞΕΝΕΙ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΤΟΥΣ. ΝΟΜΙΖΩ ΔΕ ΠΩΣ Ο ΑΛΕΝ ΟΤΑΝ ΣΧΕΔΙΑΖΕΙ ΤΟ ΠΛΑΝΟ (ΣΕ ΒΑΘΟΣ ΚΑΙ ΠΛΑΤΟΣ) ΘΕΤΕΙ ΠΑΝΤΑ ΤΟΥΣ ΗΘΟΠΟΙΟΥΣ ΣΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΔΥΝΑΤΟ ΣΗΜΕΙΟ, ΟΠΩΣ Π.Χ. ΣΤΗ ΣΚΗΝΗ ΠΟΥ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟ ΦΟΝΟ ΚΑΙ ΤΟ ΥΠΟΨΗΦΙΟ ΘΥΜΑ ΦΕΡΝΕΙ ΜΑΖΙ ΜΙΑ ΓΚΟΜΕΝΑ. ΚΑΙ ΚΟΝΤΑ ΣΤΑ ΠΡΟΤΥΠΑ ΤΟΥ ΧΙΤΣΚΟΚ ΚΑΙ ΜΕ ΑΝΑΛΟΓΟ ΧΙΟΥΜΟΡ.(ΟΙ 2 ΗΡΩΕΣ ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΥΠΟΨΗΦΙΟ ΘΥΜΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΛΕΕΙ ΠΩΣ Η ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ 91 ΕΤΩΝ,ΔΗΛΑΔΗ ΣΕ ΜΙΑ ΗΛΙΚΙΑ ΠΟΥ ΔΕ ΘΑ’ΤΑΝ ΠΑΡΑΞΕΝΟ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΚΑΙ Ο ΠΩΣ ΙΔΙΟΣ ΕΥΕΛΠΙΣΤΕΙ ΝΑΧΕΙ ΤΑ ΓΟΝΙΔΙΑ ΤΗΣ!) ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΤΟ ΔΕΙΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΟΜΙΖΩ.
Υ.Γ. Ο ΓΟΥΝΤΙ ΑΛΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΕΝΑΣ ΓΑΜΗΜΕΝΟΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΑΣ ΤΩΝ ΨΥΧΟΣΥΝΘΕΣΕΩΝ (ΟΣΟΙ ΤΟΧΕΤΕ ΝΙΩΣΕΙ Ή ΤΟΧΟΥΜΕ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ ΤΙ ΕΝΝΟΩ, ΓΙΑΥΤΟ ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ ΠΑΡΑΘΕΣΤΕ ΚΑΤΙ) ΑΥΤΑ.
ΑΤΑΝΑΣ ΑΖΕΛΟ (ΧΩΡΙΣ «Ν»)
Κατόπιν αίτησης, γράφω κι εγώ τα δυό μου λόγια για το «Μάτια Ερμητικά Κλειστά».
Έχω πολύ καιρό να δω την ταινία. Αλλά θυμάμαι πόσο εντύπωση μου είχε κάνει, πόσο αληθινή μου είχε φανεί. Θυμάμαι πόσο πίστεψα ότι ταίριαζε το τέλος, απόλυτα. Η σχέση είχε ξεφύγει, το είχαν πάρει πολύ στα σοβαρά. Όνειρο από εδώ, πληγωμένος ο άλλος από εκεί, αδιάφορη η γυναίκα, θέλει άντρες πολλούς. Της έχει γίνει εμμονή, όνειρο, φαντασίωση το αντρικό στοιχείο. Της λείπει από τη σχέση της. Νιώθει η καθωσπρέπει γυναίκα. Και αυτό την πλαισιώνει. Ε, στα όνειρά της φυσικό είναι να ξεφεύγει. Ο άντρας νιώθει προδομένος. Πληγώνεται και ζει κι αυτός, έτσι για εκδίκηση, το δικό του όνειρο, με τις γυναίκες και τις τελετές. Ψάχνει από κάπου να πιαστεί, να κρατηθεί ψηλότερα. Το πρόβλημα είναι ότι το έχουν πάρει και οι δύο πολύ σοβαρά. Και πιστεύω αυτό ακριβώς θίγει η Κιντμαν στο τέλος. Ότι αυτό που χρειάζονται είναι σεξ. Να ξαναβρεθούν μαζί όχι σε ένα δείπνο ή σε μια δεξίώση ή οπουδήποτε, αλλά ωμά στο κρεβάτι. Όπως στα όνειρά τους.
Δεν ξέρω αν αυτό είναι, πάντως κάτι τέτοιο είχα καταλάβει εγώ όταν είδα την ταινία. Πάει και λίγος καιρός βέβαια. Πάντως αυτό μου έμεινε. Το ότι πρέπει να γυμνωθεί η σχέση από τις σοβαρότητες και τα καθωσπρέπει για να ξαναέρθει στα ίσα της.
Λοιπόν για «Πεθαίνοντας στην Αθήνα» (****): Οκ, ναι, το λεσβιακό προς το τέλος αισθάνομαι πως δεν κολλά πουθενά στο σενάριο, όπως λέει και ο Θανάσης (όπως έλεγε και η Λητώ και ο Τζι Πόλυ και η Σοφία, τότε). Αλλά κατά τη γνώμη μου, αν μείνεις σε αυτό (πολύ καλά γυρισμένο, απόλυτα αισθησιακό πάντως) είναι σαν να ασχολείσαι με τη διαιτησία στον πρόσφατο αγώνα Ρεάλ – Οσφπ. Μ’ αυτή τη μουσική του Κράουν, με αυτές τις χορογραφίες του Ρήγου, με αυτή την κινηματογράφηση της Αθήνας (έχει δίκιο ο Θανάσης, φαντάζει πιο ερωτική από 100 Παρίσια), με αυτή την ερμηνεία του Παπαδόπουλου και με ένα σενάριο μια χαρά κατά τα άλλα δε γίνεται να μη συγκινηθείς ρε γαμώτο. Μπορεί και να γίνεται τι να πω…
Για το «Damage» (****1/2): το βρήκα τυχαία σπίτι, το έβαλα, έπαθα την πλάκα μου. Άιρονς θεός, η μουσική του δύσκολα σ’ αφήνει, Μπινός ω τι όμορφη
Για το «Περσέπολις» (****1/2): Πολύ καλά τα λέει η Κατερίνα, φοβερή για άλλη μια φορά η κριτική του Κουτσογιαννόπουλου στο Lifo, συμφωνώ στη βαθμολογία με το Θανάση. Αριστούργημα εικαστικό, σεναριακό… Είχα και καιρό να πάω σινεμά. Γιατί 8 ευρώ ρε Δαναέ? Κρίμα. Τα dvd μπροστά στο πανί είναι ένα τεράστιο τίποτα, δηλαδή ένα ΤΙΠΟΤΑ.
ΜΑΤΙΑ ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΛΕΙΣΤΑ (***** ΚΑΙ ΛΙΓΑ ΕΙΝΑΙ) ΤΟΥ ΚΙΟΥΜΠΡΙΚ ΒΕΒΑΙΩΣ ΒΕΒΑΙΩΣ.
ΕΧΩ ΠΕΙ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΟΤΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΤΑΙΝΙΑ ΘΑ ΤΗ ΒΛΕΠΩ ΚΑΘΕ ΤΟΣΟ. Η ΘΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΩ ΤΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΜΟΥ ΟΝΤΟΤΗΤΑ (ΧΡΗΣΤΟ ΚΑΝΕ ΤΟ ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟ ΓΟΥΝΤΙ ΑΛΕΝ ΟΠΩΣ ΕΙΧΑΜΕ ΠΕΙ) Η ΘΑ ΝΙΩΘΩ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΠΛΗΡΗΣ. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΤΑΙΝΙΑ! ΜΙΑ ΚΑΘΟΔΟΣ ΣΤΑ ΑΔΥΤΑ ΤΟΥ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΥ ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΡΩΤΙΚΩΝ ΣΥΜΠΛΕΓΜΑΤΩΝ.Ο,ΤΙ ΕΚΑΝΕ Ο ΣΤΑΝΛΕΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΣΤΗΝ ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΕΔΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΙΚΟΥ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ.ΟΣΟΙ ΕΙΠΑΝ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΡΝΟΓΡΑΦΗΜΑ Ή ΑΣΧΕΤΟΙ ΕΙΝΑΙ, ΚΑΙ ΛΥΠΑΜΑΙ ΠΟΥ ΤΟ ΛΕΩ, Ή ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΝΙΩΣΕΙ ΤΙΠΟΤΑ! Ο ΦΡΟΥΝΤ ΕΙΧΕ ΠΕΙ ΠΩΣ ΟΤΑΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΕΞ ΥΠΑΡΧΟΥΝ 4 ΑΤΟΜΑ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ. ΟΙ 2 ΣΥΝΟΥΣΙΑΖΟΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΟΙ 2 ΠΟΥ ΚΡΥΒΟΥΝ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥΣ. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΦΟΡΜΗ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ Ο ΚΙΟΥΜΠΡΙΚ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΕΠΙ ΤΟΥ ΣΕΞ,ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ,ΤΗΣ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ, ΤΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΗΣ,ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΒΑΡΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΕΡΩΤΙΚΑ ΤΕΚΤΑΙΝΟΜΕΝΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ,ΤΟΥ ΕΓΩΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΛΟΙΠΩΝ ΑΛΛΩΝ ΔΙΑΔΡΟΜΩΝ ΠΟΥ ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΚΑΤΑ ΤΗ ΘΕΑΣΗ ΤΟΥ ΦΙΛΜ.ΜΗ ΜΑΚΡΥΓΟΡΩ! ΕΧΩ ΔΕΙ ΑΡΚΕΤΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΑΠ’Ο,ΤΙ ΝΟΜΙΖΩ.ΠΟΤΕ ΟΜΩΣ (ΑΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΚΑΛΑ) ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΑΚΟΥΣΑ ΣΤΟ ΣΙΝΕΜΑ ΔΕ ΜΟΥ ΦΑΝΗΚΕ ΤΟΣΟ ΑΠΡΟΚΑΛΥΠΤΑ ΝΤΟΜΠΡΟ,ΕΥΘΥ (ΚΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΧΥΔΑΙΟΤΗΤΑ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΕΙΣΠΡΑΞΕΙ ΕΠΟ ΤΗ ΦΡΑΣΗ) ΟΣΟ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΝΙΚΟΛ ΣΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΟΥ ΤΟΜ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΣΥΝΙΣΤΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΒΓΑΙΝΟΝΤΑΣ (?) ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΡΑΣΤΟ ΣΚΟΠΕΛΟ ΤΗΣ ΣΧΕΣΗΣ ΤΟΥΣ: «FUCK». ΚΙ ΑΥΤΟ ΠΕΡΙΚΛΕΙΕΙ ΟΛΟ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΟΥ ΚΥΚΝΕΙΟΥ ΑΣΜΑΤΟΣ!
PERSEPOLIS (**** 1/2). χρηστο ο θοδωρης τσιγγουνευτηκε ενα ολοκληρο αστερακι. ΥΠΕΡΟΧΗ ΤΑΙΝΙΑ, ΥΠΕΡΟΧΗ ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΑ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ Η ΚΑΤΕΡΙΝΑ! ΤΟ ΠΕΡΣΕΠΟΛΙΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΕΡΒΤΙΚΟ ΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΣΑΤΡΑΠΙ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΝΟΣΤΑΛΓΙΑΣ. ΘΙΓΕΙ ΕΝΑ ΣΩΡΟ ΘΕΜΑΤΑ, ΥΗΝ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ Η ΤΑ ΚΟΜΠΛΕΞ ΠΟΥ ΣΧΕΤΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΑΥΤΗΝ, ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ, ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΙΑΚΗ ΜΕΤΕΦΗΒΙΚΗ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ, ΤΑ ΑΠΟΛΥΤΑΡΧΙΚΑ ΚΑΘΕΣΤΩΤΑ, ΤΗΝ ΑΘΩΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΕ ΘΕΜΑΤΑ ΜΕΙΖΩΝΟΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ (ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΑΥΤΑ ΘΙΓΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΕΛΕΙΟ ΤΡΟΠΟ ΚΙ ΟΧΙ «ΕΥΚΟΛΑ»), ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΕ ΕΝΑ ΤΟΠΟ ΤΟΣΟ ΜΑΚΡΙΝΟ ΜΑ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΚΟΝΤΙΝΟ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ, ΤΗΝ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟΠΟΙΗΣΗ, ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΤΑΜΠΟΥ,ΤΗΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ ΜΕΤΑΛ ΚΑΙ ΠΑΝΚ ΥΦΟΥΣ. ΤΕΛΕΙΑ ΕΙΚΟΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟ, ΑΛΛΑΖΕ ΧΡΩΜΑΤΑ ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΗ ΨΥΧΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΤΗΣ ΗΡΩΙΔΑΣ,ΕΙΧΕ ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΗ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΛΥΡΙΣΜΟ ΠΟΥ ΑΠΕΦΥΓΕ ΤΟΝ ΑΚΑΔΗΜΑΙΣΜΟ! ΠΕΡΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΑ!
ΘΑΝΑΣΗΣ
Χθες πήγαμε στο Περσέπολις!
‘Ηταν πολύ ωραίο. Θέλω να πω, με συγκλόνισε η ταινία.
Η ιστορία λίγο πολύ μπορεί να μεταφερθεί και στην Ελλάδα. Οι αντιστασιακοί αριστεροί κομμουνιστές οργανωμένοι, οι χουντικοί, οι διαδηλώσεις. Τα παιδιά που γοητεύονται από τον αγώνα, και κάνουν ανταγωνισμό μεταξύ τους για το ποιανού ο συγγενείς έκατσε περισσότερο στη φυλακή, ποιανού βασανίστηκε περισσότερο.
Εδώ «κερδίζει» ο θείος της πρωταγωνίστριας, της Μαργιάν. Η Μαργιάν, όπως όλα τα κοριτσάκια στην ηλικία της, ερωτεύεται τον θείο της. Τον κοιτά με θαυμασμό και θέλει να γίνει σαν κι αυτόν. Παράλληλα, είναι ερωτευμένη και με τον Μπρους Λη, κάνει πως παίζει καράτε. Η Δύση εισβάλει ακόμα και σε αυτές τις μακρινές πόλεις και χώρες, χώρες τις οποίες λεηλατεί και καταστρέφει, αλλά χώρες που καταναλώνουν και αυτές λαίμαργα τα προϊόντα της. Η μικρή ακούει ABBA, Bee Gee’s, Maiden, φοράει τζάκετ που γράφουν «Punk’s not ded» (sic). Η Δύση τους καταστέφει, η μικρή παθιάζεται με τον αγώνα περισσότερο και από τους γονείς της, τη λέει στη θρησκευτικού, όπως θα έκαναν όλα τα παιδάκια στην ηλικία της, μπροστά σε κάτι τέτοιο. Θα έπιαναν τις ιδέες των γονιών τους, θα τις ασπάζονταν και θα τις ξεχείλωναν τόσο πολύ, για να τους δείξουν την αγάπη τους, και για να πουλήσουν μια κάποια μούρη στο σχολείο «ο θείος μου κάθισε 9 χρόνια φυλακή, σε συγχωρώ παιδάκι, δεν θα σε δείρω, δεν φταίς εσύ που ο πατέρας σου σκότωνε κομμουνιστές», και το ύφος που θα πάρει το ειρωνικό και το αγανακτισμένο συννάμα όταν το παιδάκι θα της απαντήσει, φερέφωνο και αυτό των γονιών του, «μα οι κομμουνιστές είναι οι κακοί».
Η ταινία δεν κατακρίνει την αντίσταση και την αριστερή στάση, τουναντίον θα έλεγα. Μα είναι μια ειρωνία στο πως όλα αυτά τα προσλαμβάνει ένα κοριτσάκι, πόσο λάθος τα πιάνει, πόσο υπερβολικά και σαν παιχνίδι τα αντιμετωπίζει. Γιατί σαν παιχνίδι τα βλέπει η Μαριάν όσο είναι μικρή.
Η αγάπη των γονιών της όμως τη στέλνει στη Δύση για να σωθεί από τον πόλεμο.
Οι γονείς της, της περνάνε αξίες για την κοινωνία και την αντιμετώπισή της. Την κάνει, όλη αυτή η ανατροφή, να είναι ανεξάρτητη και δυνατή απέναντι στους άλλους και τις ιδέες τους. Όταν οι φίλοι της, αναρχικοί, κάθονται και λένε πως η ζωή δεν έχει νόημα, η Μαργιάν τους βάζει στη θέση τους. Δεν πέθαναν τόσοι άνθρωποι στον αγώνα, χωρίς νόημα.
Κυρίαρχη μορφή η γιαγιά της, που της τονίζει να διατηρεί την ακεραιότητά της, να μην ντρέπεται για τον εαυτό της, να μην αφήνει κανέναν να την κάνει να νιώθει σκουπίδι, να μην πέφτει χαμηλά. Συγκινητική και δυνατή φιγούρα η γιαγιά, με μια μανία για τα φαλλικά σύμβολα. Περνά αξίες η ταινία, τόσο κοινωνικές, όσο και συναισθηματικές. Δηλαδή, αξίες στη συμπεριφορά και στον σεβασμό των άλλων, αλλά κυρίως στον σεβασμό του εαυτού μας, να μένουμε ακέραιοι, με το κεφάλι ψηλά, να μην ντρεπόμαστε να πούμε «Είμαι από το Ιράν».
Γενικά, η ταινία είναι μιά άσκηση συμπεριφοράς. Συλλαμβάνει τόσο τέλεια την ανθρώπινη συμπεριφορά, τον τρόπο που βλέπει τον κόσμο ένα κοριτσάκι. Μπήκα στη θέση της Μαργιάν πολλές φορές. Είναι αυθεντική ταινία, περιγράφει γλαφυρότατα τα συναισθήματα και τις σκέψεις χωρίς να λέει πολλά. Σου δίνει μια εικόνα, ένα έναυσμα, και από εκεί περιπλανιέσαι στους λαβύρινθους της δικής σου ψυχής. Ίσως αυτό να είναι, μια άσκηση ψυχής.
Μπορεί να φαίνεται ότι υπερβάλω, αλλά με άγγιξε πολύ. Αυτά, αν σκεφτώ κάτι παραπάνω που πιθανώς να παρέλειψα, θα συμπληρώσω το κομεντ μου με άλλο κόμεντ.
ΠΡΟΣ ΧΡΗΣΤΟ:
ΕΙΔΑ ΜΟΛΙΣ ΤΟ «ΜΟΙΡΑΙΟ ΠΑΘΟΣ» ΤΟΥ ΛΟΥΙ ΜΑΛ (DAMAGE, ****).ΤΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ,ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΤΙ ΕΣΤΙ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΕΝΤΟΝΟΥ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ.ΑΝ ΚΙ ΕΚΑΝΑ ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΝΑ ΔΩ ΤΟ ΜΙΣΟ ΕΡΓΟ ΧΤΕΣ Κ ΤΟ ΑΛΛΟ ΜΙΣΟ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΥΑ ΠΩΣ ΓΙΑΥΤΟ ΔΕ ΘΑ ΜΑΡΕΣΕ ΠΟΛΥ (ΗΔΗ ΤΟ ΧΤΕΣΙΝΟ ΜΙΣΟ ΜΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΑΙΝΟΤΑΝ ΒΑΡΕΤΟ ΚΑΠΩΣ) ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΤΕΤΟΙΑ ΕΞΕΛΙΞΗ. ΤΕΤΟΙΑ ΑΠΟΤΥΠΩΣΗ ΤΗΣ ΣΩΜΑΤΙΚΗΣ ΔΕΣΜΕΥΣΗΣ, ΜΕ 2 ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΕΣ ΕΡΩΤΙΚΕΣ ΣΚΗΝΕΣ ΚΑΙ ΜΕ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΙΚΗ ΕΚΦΟΡΑ ΤΟΥ ΣΕΝΑΡΙΟΥ,ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΣΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ…ΟΛΟΙ ΠΑΙΖΟΥΝ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΑΛΛΑ Ο ΤΖΕΡΕΜΙ ΑΙΡΟΝΣ ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΗΣ! ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΣΚΗΝΗ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΠΟΥ Η ΜΙΡΑΝΤΑ ΡΙΤΣΑΡΝΤΣΟΝ ΞΕΓΥΜΝΩΝΕΤΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΤΗΣ,ΔΕ ΛΕΩ ΤΟ ΓΙΑΤΙ.ΛΕΩ ΜΟΝΟ ΠΩΣ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Σ Κ Η Ν Η!!!!!!!!!ΑΠΟΛΥΤΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΜΕΝΟΙ ΤΟΣΟ Ο ΞΕΝΟΣ ΟΣΟ ΚΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ…Ο ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΕΧΕΙ ΑΝΤΛΗΣΕΙ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗ ΤΑΙΝΙΑ ΟΛΗ ΤΗ μαγιά (ΤΟΓΡΑΨΑ ΜΕ ΜΙΚΡΑ ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΤΟΝΟΥ) ΤΩΝ ΤΡΑΓΩΔΙΑΚΩΝ ΕΡΩΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΜΛΕΓΜΑΤΩΝ ΣΕ ΣΧΗΜΑΤΑ ΤΡΙΓΩΝΟΥ ΚΑΙ ΑΝΩ ΚΙ ΕΧΕΙ ΚΛΕΨΕΙ ΤΗΝ ΟΝΕΙΡΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΟΥ ΠΡΑΙΣΝΕΡ.ΚΑΙ ΜΠΡΑΒΟ ΤΟΥ!
κατερινα (ξ)
συμφωνω απολυτα για σαλο, ελπιζω να συνοψισα με ευληπτο τροπο τη γνωμη μου για τη ταινια στο παραπανω κομμεντ πουχα κανει, συμφωνουμε α π ο λ υ τ α!
για πεθαινοντας στην αθηνα ειχα κι εγω απαιτησεις αλλα με γοητευσε κι οχι τ’αντιθετο. ισως το περιμενα και κατωτερο απο ο,τι τελικα ηταν γιαυτο με ενθουσιασε. ισως επειδη το’δα λιγο με την οπτικη την καθαρα ανδρικη (οπως ειπα στο κομμεντ) οποτε διαφερουμε λογω διαφορετικοτητας του υποκειμενικου μας πρισματος…ισως επειδη ημουν στη πρεμιερα του εργου (φεστιβαλ ελευθεροτυπιας στο τριανον) και βλεποντας ολους τους συντελεστες μπηκα εντελως στο κλιμα…
θανασης «σολωμου naked και ξερο bread» αγγελοπουλος
Ξέχασα να αναφέρω:
Με αυτό το περιστατικό με τους στρατιώτες, και με το γεγονός ότι όλα τα υποκείμενα, οι βασανιστές, είναι αριστοκράτες, δείχνει τη διαφθορά του φασισμού. Τη διαφθορά της εξουσίας. Που ο κάθε ανώμαλος, νομίζει πως είναι ο βασιλιάς του κόσμου, πως όλοι οι άνθρωποι, όλοι οι μη ανήκωντες στην εξουσία του φασισμού, του ανήκουν. Πώς διαφθείρει η εξουσία που αποδίδει στον καθένα ο φασισμός. Δίνει στους αριστοκράτες και σε μερικούς την εξουσία, δηλαδή τους παίρνει κάτω από το όνομά του, πιστεύουν πως είναι οι άρχοντες, και βγάζουν τα βίτσια τους στους υπόλοιπους.
Να σχολιάσω και το σαλό;
Το σχολιάζω. Το έχω δεί δυό φορές. Αυτό που με συγκλόνισε, και με έκανε να δακρύσω, στην πρώτη έκλαψα, είναι το τέλος. Με τους δυό στρατιώτες-βασανιστές που χορεύουν βαλς.
Ο διάλογος;
-Έχεις κορίτσι;
-Ναι.
-Πώς το λένε το κορίτσι σου;
-Μαργαρίτα.
Ακόμα και σήμερα, τώρα που το γράφω αυτό, με πιάνει μια μελαγχολία.
Μου άρεσε η ταινία. Σου βγάζει ένα μίσος. Μιά αηδία για αυτά τα γλοιώδη υποκείμενα. Σέρνονται στη λάσπη. Στα σκατά και στο αίμα, και νομίζουν πως είναι αριστοκράτες. Υποβιβάζουν με κάθε τρόπο τους επιλαχέντες και τις επιλαχούσες, που τους κάνουν κατοικίδια ζώα τους, και αντικείμενα κάθε απόλαυσης, το παίζουν άνθρωποι και αφεντικά. Αλλά σου δείχνει πόσο διεστραμένοι, πόσο ζώα, πόσο ηδονιστές, πόσο «μόνο για την καύλα τους (με το συμπάθιο)» είναι αυτοί οι υπάνθρωποι. Μόνοι τους τρώνε τα κόπρανά τους, μόνοι τους είναι ομοφυλόφιλοι, μόνοι τους είναι ανώμαλοι, χωρίς καν να χρησιμοποιήσουν κάποιο από τα «αντικείμενα». Οι στρατιώτες βασανίζουν, σκοτώνουν, γευματίζουν με σκατά. Αλλά δεν είναι κάποιοι σκέτοι αχρείοι, κάποιοι ανώμαλοι στην κοινωνία, κάποιοι εξόριστοι της κοινωνίας, κάποια αποβράσματα. Όχι. Είναι απλοί άνθρωποι όταν θα γυρίσουν στο Σαλό (το χωριό τους), όταν θα φύγουν από τη βίλλα που γίνονται τα όργια. Έχουν και κορίτσι.
Και αυτή η ταινία είναι ένα έπος κατά του φασισμού στην Ιταλία.
Θανάση, για το πεθαίνοντας στην Αθήνα:
Είχα πάει να τη δώ επειδή είχα δει το τρέιλερ και είχα ακούσει τα δυό τρία τραγούδια με τις χορογραφίες. Με απογοήτευσε λίγο στο σύνολό της. Τα σημεία με τις χορογραφίες πραγματικά μου έμειναν, οι εικόνες στην Αθήνα μου άρεσαν πολύ. Αλλά κάπως μου καθόταν το σενάριο. Ωραίο, δεν λέω, αλλά θυμάμαι, βγαίνοντας από το σινεμά ένοιωθα απογοητευμένη, λίγο. Σαν να περίμενα κάτι άλλο. Περίμενα να συγκλονιστώ. Και δεν συγκλονίστηκα. Ξέρω, είμαι απαιτητική, απλά περίμενα κάτι παραπάνω. Πιό πολλές εικόνες ίσως. Πιό πολλά τραγούδια και σκηνές σαν αυτή τη χορογραφία στην Πανεπιστημίου και στο τραμ. Αυτό.
γιατι αγορι μου οι 2 πρωταγωνιστριες ειναι συντηρητικες και δε θελανε να παρεκτραπουν, τραβα βρες ακρη και μετα απορουν γτ σε αυτο το περιοδικο ψαχνουμε μπομπιδια με το σταγονομετρο
ο σκηνοθετης των «κοριτσιων»
Δεν το έχω δει φίλτατε Θανάση, αλλά το σάουντρακ τα έσπαγε σίγουρα για άλλη μία φορά! Κι η ταινία νομίζω θα είναι καλή. Λεσβιακό της σολωμού και δεν το κατάλαβες παιδάκι μου; Θαρρώ θα είναι φάσεως http://www.apisti.com όπου βέβαια ο απελπισμένος Σταρόβας «θα τα φτιάξει με τον Μπάμπη για να τελειώνουμε» Τι λέω; Εχμ, Δηλαδή τα «Ήρεμα Κορίτσια» γιατί δεν φιληθηκαν θα ρωτήσω ασύντακτα εντελώς! Ε; ΓΙΑΤΙ;
επισης θελω να σχολιασω «πεθαινοντας στην αθηνα» (***1/2) παλι του παναγιωτοπουλου.
μακαρι καθε κομματι αδιαφορης καθημερινοτητας να αποτυπονωταν τοσο ονειρικα οσο ο παναγιωτοπουλος φωτογραφησε το κεντρο της αθηνας. χιονισμενης κι απολυτα ρομαντικης με χρηση σινεμασκοπ, να φανταζει πιο ερωτικη πολη απο οποιοδηποτε παρισι! ο σπυρος παπαδοπουλος ως μελλων ετοιμοθανατος με συζηγο και 2ερωμενες… παλι τελεια μουσικη απο κραουνακη, χειμωνας, μπανιστηρακι στη θεα μαριας σολωμου… οι 3 γυναικες στη ζωη του πρωταγωνιστη αποτυπωνουν τις 3 γυναικειες πτυχες που ο αντρας εχει αναγκη: συζηγος – αλτερ εγκο μητρικης σχεσης, η σολωμου ως ερωμενη σχεσης παθους, εντονης σεξουαλικοτητας και παθιαρικου ερωτα που ισως περνα συντομα κι η φοιτητρια βικυ παπαδοπουλου ως η σχεση αυτοεπιβεβαιωσης για τον ηρωα, η περιπετεια που καλυπτει την ανασφαλεια του… δεν καταλαβα το λεσβιακο της βικυς με τη σολωμου τι νοημα ειχε στο τελος ως προς το σεναριο αλλα δε μας πειραζει καθως ηταν αισθησιακοτατο. αυτα
ΜΟΛΙΣ ΕΙΔΑ «ΑΥΤΗ Η ΝΥΧΤΑ ΜΕΝΕΙ» (*** 1/2).ΟΣΟΙ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΑΚΟΜΑ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΙΝΕΜΑ ΔΕΙΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΡΓΟ ΟΠΩΣ ΚΙ ΑΛΛΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥ ΙΣΩΣ ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ ΕΛΛΗΝΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ, ΝΙΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ!
ΠΑΤΗΣΕ ΣΤΟ ΠΛΕΟΝ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΟ ΜΟΤΟ «ΤΟ ΜΟΥΝΙ ΣΕΡΝΕΙ ΚΑΡΑΒΙ» (ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΧΕΙ ΞΑΝΑΘΙΞΕΙ ΣΕ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ)ΚΙ ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΕΝΟΣ ΕΜΜΟΝΙΚΟΥ ΜΕ ΤΗ ΓΚΟΜΕΝΑ ΤΟΥ (ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΗΣ,ΠΑΛΙ ΕΞΟΧΟΣ ΣΕ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ) ΝΕΟΥ, ΒΙΟΠΑΛΑΙΣΤΗ, ΡΕΑΛΙΣΤΗ ΠΟΥ ΠΑΛΕΥΕΙ ΝΑ ΤΑ ΒΓΑΛΕΙ ΠΕΡΑ ΚΡΑΤΩΝΤΑΣ ΜΑΓΑΖΙ ΜΕ ΨΙΛΙΚΑ. Η ΣΤΕΛΛΑ ΤΟΝ ΚΑΨΟΥΡΕΥΕΙ ΚΙ ΟΝΕΙΡΟΠΩΛΕΙ ΚΑΡΙΕΡΑ ΣΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΑΛΛΑ ΚΑΤΑΛΗΓΕΙ ΣΕ ΣΚΥΛΑΔΙΚΟ.ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΜΟΝΟ ΤΟ ΣΤΟΡΥ ΓΤ ΕΔΩ ΕΧΟΥΜΕ ΖΟΥΜΙ! ΤΡΟΠΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΤΟ ΟΜΩΝΥΜΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗ ΣΕ ΑΡΤΙΣΤΙΚ ΕΚΔΟΧΗ ΣΕΝΑΡΙΟΥ (ΒΟΗΘΑ ΚΙ Ο ΠΑΝΤΑ ΕΞΟΧΟΣ ΣΤΙΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟ ΚΡΑΟΥΝΑΚΗΣ ΜΕ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΟΥ ΕΠΕΝΔΥΣΗ, ΑΝ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΔΕ ΜΑΡΕΣΕΙ ΠΟΛΥ ΚΑΤΑ ΤΑ ΑΛΛΑ) ΔΙΝΕΙ ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ ΠΟΥ ΘΙΓΕΙ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΠΟΥ ΠΡΟΣΓΕΙΩΝΟΝΤΑΙ ΑΠΟΤΟΜΑ, ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΩΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ (ΣΕ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ ΜΕ ΤΙΣ ΕΠΟΧΕΣ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΝΕ ΚΑΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΙΑ), ΤΟ ΒΟΥΡΚΟ ΚΑΙ ΤΗ ΝΥΧΤΑ (ΙΣΩΣ ΟΜΩΣ ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΤΑ ΣΚΥΛΑΔΙΚΑ ΚΟΥΡΑΣΕ ΛΙΓΟ ΛΟΓΩ ΜΑΚΡΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΠΩΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΟΠΟΙΗΜΕΝΗΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗΣ). ΚΙ ΑΚΟΜΑ, ΚΑΝΕΙ ΤΑ ΤΣΙΤΑΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΑΤΑΚΕΣ (ΜΑΡΕΣΟΥΝ ΟΙ ΤΣΙΤΑΤΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ) , ΚΑΝΕΙ ΧΙΟΥΜΟΡ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΕΙΚΟΝΩΝ ΚΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΛΟΓΟ, ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΕΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΣΑΝ ΝΑ ΧΟΡΟΓΡΑΦΕΙ ΚΑΙ ΠΑΡΑΤΗΡΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ, ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΑΣΤΙΚΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ ΔΙΑΦΥΓΗΣ , ΤΟΥ ΜΠΟΥΖΟΥΞΙΔΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΕΛΙΚΟΥ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΥ. ΜΕ ΠΙΚΡΑ,ΜΕΙΔΙΑΜΑ ΣΤΑ ΧΕΙΛΗ ΚΙ ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΕΣ ΣΚΗΝΕΣ ΑΠΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ.
διορθωνω: η ντενιζ ηταν θεα στο wild things 1, αλλα και στο 2 υπαρχουν αντιστοιχες σκηνες κι αντιστοιχες γκομεν… εεε,ηθοποιαρες!
θανασης
τοχω το λιλια 4εβερ σε ντιβιντι, θα το δω συντομα, μαζι με αρκετα αλλα που εχω υποψιν…θα πρεπει (συμμετεχοντων υμων των 2 αρχισυντακτων) να γινει εδω ενα κομμεντ που να αφορα μεγαλα μπομπιδια μεσα απο ιστοριες που τονιζαν την μπομπιδιοτητα τους, κοινως το ενδεχομενο πουτανισμα…ηταν θεα η γουοτς στον λυντς, ηταν θεα η ντενιζ στο wild things 2…κι αλλα τετοια πιο λεπτομερως. καλα να περασετε στα νησια cayman!!!
θανασης
Πανογιάννη έχεις δει την αλησμόνητη ταινία ‘Lambada’?? Eκεί να δεις μπομπίδια…
(3 τελείες: σημα κατατεθέν)
Δες Lilja 4ever.. Plot outline: Καυτό γκομενακι απο την πρώην ΕΣουΣουΔου
γίνεται καυτό πουτανακι στην πρώην ΕΣουΣουΔου και στην ενωμένη ευρώπη.. Τονίζω
δε τις εν λόγω διακρατικές οντότητες για να καταδείξω την πολιτική οπτική του έργου…
Κοινώς δεν είναι Ζωίτσα Λάσκαρη στον αστερισμό της παρθενου.. αλλα παρόλαυτα
το γκομενάκι είναι και καυτό και πουτανακι. (μπομπίδια)
εχω δει το fucking amal (***) και μαρεσε αλλα δε το θυμαμαι, εννοειται οτι ειχε μπομπιδια σε λεσβιακο…
θανασης
Εγώ στα λεγα για τον αντερσον.. Καλη παπαριά ηταν και τα τραγούδια απ το δεύτερο
οροφο.. Το σκανδιναβικό σινεμά κηδεύτηκε με τον Μπεργκμαν και ησυχάσαμε! Ενας
ισως να διασώζεται (σημείωσε) Λούκας Μουντισον.
ΚΙ ΑΣ ΣΧΟΛΙΑΣΕΙ ΟΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΔΕΙ (ΕΙΤΕ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΕΙΤΕ ΘΕΤΙΚΑ) ΤΟ ΣΑΛΟ ΤΟΥ ΠΑΖΟΛΙΝΙ ΓΤ ΑΥΤΗ Η ΤΑΙΝΙΑ ΘΑΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΡΟΒΑΛΛΕΤΑΙ ΣΕ ΑΙΘΟΥΣΕ ΤΕΧΝΗΣ….
«ΕΣΕΙΣ ΟΙ ΖΩΝΤΑΝΟΙ» ΤΟΥ ΡΟΙ ΑΝΤΕΡΣΟΝ (**). ΑΝΤΕ ΤΩΡΑ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΞΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΛΕΦΑΝΤΑΣ, ΔΗΛΑΔΗ ΧΟΛΙΓΟΥΝΤΑΚΙΑΣ. ΕΙΧΑ ΟΛΗ ΤΗ ΚΑΛΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΝΑ ΔΩ ΤΟ ΦΙΛΜ ΤΟΥ ΣΟΥΗΔΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΚΡΗΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΤΟΥ ΤΑΙΝΙΑ… ΕΙΧΑ ΔΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΑ ΠΟΥ ΓΥΡΙΖΕ ΜΕ ΙΔΙΑΖΟΝ ΧΙΟΥΜΟΡ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 80.ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΔΕΙΓΜΑΤΑ…ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΑΥΤΟ.ΕΝΑ ΕΡΓΟ ΠΟΥ ΑΠΟΠΕΙΡΑΘΗΚΕ ΝΑ ΣΧΟΛΙΑΣΕΙ ΣΥΜΒΟΛΙΚΑ ΤΗ ΜΟΝΑΧΙΚΟΤΗΤΑ (ΟΧΙ ΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ). ΙΣΩΣ (ΟΠΩΣ ΕΙΠΕ Η ΕΛΕΝΗ ΜΠΑΡΛΑ ΠΟΥ ΠΗΓΑΜΕ ΜΑΖΙ ΣΤΟ ΣΙΝΕΜΑ) ΝΑ ΜΗΝ ΝΙΩΣΑΜΕ ΚΟΝΤΑ ΤΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΤΑΥΤΙΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΖΩΗΣ ΤΩΝ ΣΟΥΗΔΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΘΟΛΟΥ ΣΦΙΧΤΗΣ ΣΧΕΣΗΣ ΠΟΥ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΚΕΙ ΕΧΟΥΝ ΓΕΝΙΚΑ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ. ΑΛΛΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΔΑ ΗΤΑΝ ΚΤ ΜΕ ΤΗ ΣΟΥΡΕΑΛ ΕΙΚΟΝΑ ΕΝΟΣ ΜΠΟΝΙΟΥΕΛ ΧΩΡΙΣ ΟΜΩΣ ΤΟΥΣ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΥΣ! ΣΚΕΤΣΑΚΙΑ-ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΤΗ ΜΟΥΝΤΗ ΠΟΛΗ ΠΟΥ ΟΜΩΣ ΔΕ ΣΥΝΔΕΟΝΤΑΙ ΣΧΕΔΟΝ ΠΟΤΕ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ , ΣΑ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ ΠΟΤΕ Ή ΠΟΥ ΣΠΑΝΕ ΤΜΗΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΧΥΝΟΝΤΑΙ ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΜΙΑΣ ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΑΤΑΚΤΩΣ ΕΡΗΜΕΝΑ. ΧΙΟΥΜΟΡ ΥΠΗΡΞΕ ΕΥΤΥΧΩΣ ΣΕ ΣΩΤΗΡΙΟ ΒΑΘΜΟ, ΙΔΙΟΜΟΡΦΟ ΕΩΣ ΚΑΙ ΣΟΥΡΕΑΛΙΣΤΙΚΟ… ΟΙ ΡΥΘΜΟΙ ΟΜΩΣ ΥΠΝΩΤΙΚΟΙ ΚΑΙ Η ΚΑΜΕΡΑ ΣΤΗΜΕΝΗ ΝΑ ΜΗΝ ΚΙΝΕΙΤΑΙ ΣΧΕΔΟΝ ΠΟΤΕ…ΚΙ ΑΣ ΕΙΧΕ ΡΥΘΜΟΥΣ ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΑΛΛΑ ΝΑΧΕ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΚΙ ΕΞΟΧΑ ΠΛΑΝΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΚΕΝΤΡΑΡΕΙ ΕΚΕΙ…ΤΕΛΟΣΠΑΝΤΩΝ, ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΓΟΥΟΡΝΕΡ ΑΡΑ ΤΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΓΑΜΩ ΤΟ ΜΠΑΤΖΕΤ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΣΩΣΤΡΕΦΕΙΑ ΜΟΥ ΓΑΜΩ!
ΘΑΝΑΣΗΣ «ΛΑΤΡΕΥΩ ΚΑΙ ΤΟΝ ΓΚΟΝΤΑΡ» ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ
Μιας και έγραψε ο αδερφός για την ταινία που είδαμε χτες, και συμφωνώ (αν και παίζει να του χάριζα το μισό αστεράκι που του έφαγε ο συνάδερφος και αδερφός), θα γράψω εγώ για την σημερινή.
ALTER EGO (** και πολλά είναι) . Είναι πραγματικά απορίας άξιον πως σκατά κατάφεραν να κάνουν βαρετή αυτή την ταινία. Ίσως και να είχα πολύ μεγάλες προσδοκίες αλλά όταν είδα ότι έπαιζαν δύο γνωστοί μου πολύ καλοί ηθοποιοί ενθουσιάστηκα. Κρίμα τα λεφτά.
ΑΝ ΒΑΡΙΕΣΤΕ ΤΗΝ ΑΝΑΛΥΣΗ, ΠΗΓΑΙΝΕΤΕ ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ ΣΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή. Η ταινία είναι της vodafone. Ολοκληρωτικά. Και κάνει πάρα πολύ μπαμ, αυτό είναι το άσχημο. Είναι σαν βίντεο-κλιπ. Και ειδικά στην αρχή αυτό είναι εκνευριστικό. Ότι μέχρι το 20 λεπτό έχεις δει 3 μεγάλα βίντεο-κλιπ. Μετά το θάνατο του Καλλιβρετάκη (όπου αποχωρεί ο ένας καλός ηθοποιός που ανέφερα) η ταινία κάνει τέτοια κοιλιά τόσο μεγάλη όσο του Πάγκαλου. Σόρρυ αν προδίδω το σενάριο, αλλά δε νομίζω ότι υπάρχει. Και καταντάει βαρετή. Δείχνει τα ίδια και ίδια και με άριστα το 10 στην προβλεψιμότητα παίρνει 10. Έχει τέλειο ήχο, τέλεια εικόνα. Όντως. Από ελληνικές ταινίες μπορεί να έχει και τον καύτερο ήχο που έχω ακούσει (μαζί με το Έντουαρτ) και η εικόνα είναι τρομερή. Το μοντάζ είναι βιντεοκλιπίστικο όπως ξαναείπα κασι όταν θες να δεις βιντεοκλιπ ανοίγεςι το ΜΑD, όχι το DVD. Η σκηνοθεσία εν τέλει δε είναι τίποτα το ιδιαίτερο. Έχει κάποια πάρα πολύ ωραία πλάνα (όπως αυτή με το steadycam όταν ο Καλλιβρετάκης μπαίναι νοσοκομείο ή στη σκηνή που δείχνει από μακριά το λεωφορείο όταν πεθαίνει ή με τον Ρουβά και τον Καλλιβρετάκη στον γκρεμό όπου δε χρησιμοποιούν ελικόπτερο αλλά γερανό οι θεοί!!!) και κάποιες πολύ καλές σκηνές αλλά δεν βλέπεις αυτό που θα περίμενες. Είναι πολύ ωραίο ότι στην αρχή δείχνει 2 σκηνές που τις ξαναδείχνει μετέπειτα στην ταινία. Πολύ καλό. Αλλά θα περίμενα ακόμα πιο πολλή φαντασία. Από αυτά που έμαθα, είχαν τρομερό συνεργείο και κάποιες σκηνές έγιναν στο Λονδίνο με επεξεργασία εικόνας.Όσον αφορά στο σενάριο, έχουμε δει μια από τα ίδια στα μεσημέρια του MEGA.
Ας περάσουμε τώρα στις ερμηνείες που μας καίει. Οι καλύτεροι είναι ο Λογοθέτης και η Ντορέτα. Είανι πραγματικά πολύ καλοί. Ο Κουρούμπαλης είναι ο Κουρούμπαλης. Το άσχημο είναι ότι οι υπόλοιποι -πλεον του Ρουβα- θα μπορούσαν να είναι ακόμα καλύτεροι αλλά δεν πρέπει να δουλεύτηκαν τόσο πολύ από τον σκηνοθέτη, μιας και θα είχε το μυαλό του μόνο στο Σάκη. Ο Καλλιβρετάκης (μεγάλη του στιγμή στον Πουπουλένιο του Αμόρε πρόπερσι) είναι από τους καλύτερους ηθοποιούς που έχουμε, όπως και ο Λαέρτης Μαλκότσης (συγκλονιστική ερμηνεία στις Σεξουαλικές Νευρώσεις των Γονιών Μας του Θεάτρου του Ν. Κόσμου). Ο πρώτος είναι πολύ καλός αλλά ώρες ώρες νοιώθεις ότι παρασείρεται από την αταλαντοσύνη του Σάκη. Πάντως βγάζει αυτό που πραγματικά έχει όταν του δίνεται και η ευκαιρία για μια μεγάλη σκηνή, αφού έχει πεθάνει, με την κάμερα κολλημένη στο πρόσωπό του. Τα σπάει. Εκεί είναι τρομερός. Ο Λαέρτης παίζει ελάχιστα και αυτό είναι πολύ κρίμα. Για αυτούς τους δύο έβαλα και δύο αστέρια. Τώρα, όσο για τον Σάκη, δεν παλεύεται ο άνθρωπος. Χρυσός, πολύ καλός στα μουγγά του, τις εκφράσεις, τις γωνίες του αλλά όταν μίλαγε έχανε το παιχνίδι όλο. Μιλούσε και πιο μπάσα από όσο μιλάει συνήθως και καταντούσε και αστείο. Δεν ήταν καλός. Το έχανε μονιμα.
ΓΕΝΙΚΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: ΑΝ ΔΕ ΣΕ ΛΕΝΕ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟ, ΜΗΝ ΚΑΝΕΙΣ ΤΕΤΟΙΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΤΑΙΝΙΕΣ. ΘΑ ΤΗΝ ΠΑΤΗΣΕΙΣ.
ΧΡΗΣΤΟ ΜΟΛΙΣ ΣΕ ΑΛΛΟ ΠΟΣΤ ΣΟΥ ΑΠΕΥΘΥΝΘΗΚΑ ΝΑ ΕΠΑΝΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΣΙΝΕΜΑΣΚΟΠ. ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΗΣΟΥΝ…ΕΒΑΛΑ ΕΝΑ ΑΣΤΕΡΑΚΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΓΤ Η ΤΑΙΝΙΑ ΣΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 20 ΛΕΠΤΑ ΤΟΤΡΕΞΕ ΠΟΛΥ ΣΕ ΕΠΙΠΕΔΟ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥ ΘΡΙΛΕΡ(ΕΓΩ ΤΑ ΛΕΩ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΕΘΑΙΝΩ ΓΙΑ ΠΟΠΚΟΡΝ MOVIES). Ο ΜΕΡΦΥ ΠΕΡΑΣΕ ΟΝΤΙΣΙΟΝ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΞΕΙ ΤΟΝ ΜΠΑΤΜΑΝ ΤΟΥ ΝΟΛΑΝ, ΔΕΝ ΤΟΥ ΠΗΓΑΙΝΕ ΦΥΣΙΟΓΝΩΜΙΚΑ ΑΛΛΑ ΕΠΕΙΔΗ Ο ΝΟΛΑΝ ΤΟΝ ΒΡΗΚΕ ΕΞΑΙΡΕΤΟ ΗΘΟΠΟΙΟ ΤΟΥ ΕΔΩΣΕ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ…
ΕΠΕΙΔΗ ΟΜΩΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΠΛΟΓΚ ΣΚΑΤΟΚΡΑΤΕΙΤΑΙ ΚΙ ΕΠΕΙΔΗ ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΑ ΚΑΠΟΙΟΙ ΕΘΑΨΑΝ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΑΝΑΦΕΡΩ ΣΕ ΛΙΓΟ, ΒΡΗΚΑ ΤΟ ΠΑΤΗΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΧΟΛΙΑΣΩ ΟΣΑ ΕΙΠΕ Ή «ΖΩΓΡΑΦΙΣΕ» Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΑΠΕΙΝΗ ΜΟΥ ΑΠΟΨΗ: SALO (Ή 120 ΜΕΡΕΣ ΣΤΑ ΣΟΔΟΜΑ) (*****). ΣΙΓΟΥΡΑ ΜΕ ΚΥΚΛΟΥΣ ΚΟΠΡΑΝΩΝ, ΚΟΠΡΟΛΑΓΝΙΕΣ, ΣΑΔΟΜΑΖΟ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΕΣ ΚΙ ΑΝΤΙΑΙΣΘΗΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ. ΩΣΤΟΣΟ, ΜΕΣΑ ΣΆΥΤΟ ΤΟ ΤΕΡΑΤΩΔΕΣ ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΚΑΙ ΜΕ ΠΛΑΝΑ ΕΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΤΙΟΤΗΤΑΣ (ΧΑΙΡΕ ΜΙΚΕΛΙΔΗ) Ο ΠΑΖΟΛΙΝΙ ΜΑΣ ΕΔΩΣΕ ΤΟ, ΚΑΤ’ΕΜΕ, ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ ΤΟΥ. ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ ΠΑΝΩ ΣΤΗ (ΔΙΑ)ΦΘΟΡΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΑΠΟ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ, ΜΙΑ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΟΙΑΣΔΗΠΟΤΕ ΜΟΡΦΗΣ, ΙΔΩΜΕΝΗ ΚΙ ΕΚΦΡΑΣΜΕΝΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΛΕΟΝ ΑΡΧΕΓΟΝΟ, «ΖΩΩΔΕΣ» ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΚΡΥΜΕΝΟ ΕΩΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ: ΤΗ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΤΗΤΑ.
ΠΡΟΣΦΑΤΑ Η «ΟΔΥΣΣΕΙΑ» ΤΟ ΕΚΤΟΠΙΣΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ ΠΕΝΤΑΔΑ….
ΘΑΝΑΣΗΣ
Είδα το Sunshine του Boyle. ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ (****1/2). Χάνει 1/2* γιατί δεν τελείωσε 3 λεπτά πιο νωρίς. Ψυχολογικό θρίλερ στο διάστημα ή επιστημονική φαντασία με στοιχεία ψυχογραφικά, whatever. Δεν κουνιέσαι mm από τη θέση σου από τίτλους αρχής μέχρι τίτλους τέλους. Νύσταζα και ξύπνησα και δε μπορούσα μετά να κοιμηθώ. Χαρακτήρες με βάθος, στόρυ με πραγματικό σασπένς και τέλειο ρυθμό, δημιουργία σωστού (πλούσιο λεξιλόγιο…) κλειστοφοβικού «εγκλωβιστήκαμε στο διάστημα» κλίματος.
Πρωταγωνιστής ο Cillian Murphy-τι να πω τώρα γι’ αυτόν. Τον έχω δει να παίζει δυναμικό επαναστάτη, genius φυσικό, τραβεστί με θηλυκότητα και ήταν σε όλα άψογος.
Μου άρεσει, γενικά, ό,τι έχω δει του Boyle και λέω να το πω. Μικρά εγκλήματα μεταξύ φίλων, trainspotting, 28 μέρες μετά, millions.
ΥΓ. Αν δει το Sunshine κανένας του ΛΑΟΣ θα πει πως πάλι έλληνας (ο Κάππας) ξελάσπωσε την ανθρωπότητα. Ε ρε μούτζα που πάει χαμένη…Διπλή
Τώρα τι να πρωτοπώ…
Λοιπόν, είδα το «Γνωριμία της σάρκας» (***1/2) του Νίκολς που είχε αναφέρει ο Θανάσης. Πολύ καλή ταινία, αλλά για μένα χάνει καθαρά από το «Closer». Και χάνει πολύ απλά γιατί οι διάλογοι (γενικά ως εκφραστικό μέσο) γοητεύουν περισσότερο το θεατή όταν η γλώσσα τους είναι σύγχρονή του. Το μπλά μπλά της Γνωριμίας, αν και πανέξυπνο (έπος ο διάλογος: – Εγώ θέλω να ασχολούμαι με σένα – Εγώ όμως είμαι πιασμένος από τον εαυτό μου) βγαίνει λίγο μπαγιάτικο, χάνει μέρος της οξύτητάς του. Άλλο στον τσακωμό του ζευγαριού να ακούγεται ένα «άει γαμήσου» κι άλλο να ακούγεται ένα…δε μου ρχεται τώρα, ελπίζω να καταλαβαίνετε τι εννοώ.
Όσο για τη «Λάμψη» (*****), τι να πει κανείς πέρα από το «All work and no play makes Jack a dull boy». Μία από τις ωραιότερες σκηνές που έχω δει ποτέ. Μία από τις ωραιότερες ταινίες που έχω δει ποτέ.
Για τις περιπέτειες, νεξτ τάιμ.
Α και μην ξεχάσω : ΠΑΙΔΙΑ ΕΔΩ ΕΙΜΑΣΤΕ Η ΣΕΚΤΑ ΤΩΝ ΚΑΜΕΝΩΝ ΣΙΝΕΦΙΛ ΟΧΙ ΤΩΝ ΚΑΜΕΝΩΝ ΓΕΝΙΚΑ. ΜΗ ΜΕΤΑΦΕΡΕΤΕ Σ’ ΑΥΤΟ ΤΟ ΙΕΡΟ ΠΟΣΤ ΤΙΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΣΑΣ, ΑΣΧΕΤΕΣ ΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ, ΦΩΤΙΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
Scarface με Αλ Πατσίνο, αν οι υπόλοιπες ταινίες βαθμολογούνται με αστεράκιαμ η εν λόγω ταινία πέρνει 30 με 40 ήλιους…..
Μεγαλύτερη ατάκα του cinema:΅Say hello to my little friend»
Γιώργος » Σημαδεμένος» Ρομπόλας
ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΘΑΘΕΛΑ ΝΑ ΘΙΞΩ ΤΟ ΕΙΔΟΣ «ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ» ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΩ ΜΕΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΙΣ ΑΝΔΡΙΚΕΣ ΑΥΤΕΣ, ΠΑΡΕΞΗΓΗΜΕΝΕΣ ΕΜΠΟΡΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ. ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΙΔΟΣ ΤΩΝ ΤΑΙΝΙΩΝ ΔΡΑΣΗΣ ΤΥΠΟΥ ΜΠΟΡΝ ΚΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΑΠΟΣΤΟΛΕΣ ΚΤΛ. ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΚΛΑΣΙΚΟΥ ΜΟΤΙΒΟΥ ΚΛΕΦΤΗΣ VS ΑΣΤΥΝΟΜΟΥ ΜΕ ΕΝΤΕΤΑΓΜΕΝΟ ΣΤΟ ΣΤΟΡΥ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ-ΚΥΝΗΓΙ ΓΑΤΑΣ-ΠΟΝΤΙΚΙΟΥ … ΑΥΤΕΣ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΕΧΟΥΝ ΕΞΕΛΙΧΘΕΙ ΣΕ ΨΥΧΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ ΚΥΝΗΓΗΜΕΝΟΩΝ ΑΠΟ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΚΙ ΕΜΜΟΝΕΣ ΗΡΩΩΝ ΚΙ ΑΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΤΖΙΠΟΛΙΔΕΣ ΠΟΥ ΤΙΣ ΣΝΟΜΠΑΡΟΥΝ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗΣ ΤΟΥΣ…ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΑ ΘΑ ΑΝΑΦΕΡΩ ΛΙΓΕΣ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΙΚΕΣ:
1) ΕΝΤΑΣΗ (**** 1/2) ΤΟΥ ΜΑΙΚΛ ΜΑΝ ΜΕ ΝΤΕ ΝΙΡΟ ΚΑΙ ΠΑΤΣΙΝΟ ΚΙ ΕΝΤΑΣΗ(ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΠΩΣ ΣΤΟ ΤΙΤΛΟ) ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΣΥΜΠΑΘΗ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑ ΜΕΓΑΛΟΛΗΣΤΗ ΚΙ ΕΝΑΝ ΑΣΤΥΝΟΜΟ ΠΟΥ ΤΟΝ ΚΥΝΗΓΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΡΑΤΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΑΘΕΡΟ ΤΟΝ ΗΘΙΚΟ ΚΩΔΙΚΑ ΤΙΜΗΣ ΤΟΥ
2) COLLATERAL (****) ΠΑΛΙ ΤΟΥ ΜΑΙΚΛ ΜΑΝ, ΜΕ ΤΖΕΙΜΙ ΦΟΞ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΓΙΣΤΟ ΤΟΜ ΚΡΟΥΖ. ΕΝΑΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ ΜΠΛΕΚΕΙ ΑΘΕΛΑ ΤΟΥ ΣΤΙΣ ΒΡΩΜΟΔΟΥΛΕΙΕΣ ΤΟΥ ΤΟΝ ΤΑΞΙΤΖΗ ΠΟΥ ΤΟΝ ΜΕΤΑΦΕΡΕΙ…ΨΗΦΙΑΚΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΣΕ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ ΠΟΥ ΘΥΜΙΣΕ ΖΟΝΤΙΑΚ
3) Ο ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΟΔΟΤΗΣ (****) ΜΕ ΜΑΤ ΝΤΕΙΜΟΝ ΚΑΙ ΝΤΙΚΑΠΡΙΟ. ΤΟΥ (ΜΟΝΟΠΛΕΥΡΟΥ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟ GENRE TOY ΑΛΛΑ ΠΑΝΤΑ ΑΞΙΟΠΙΣΤΟΥ)ΜΑΡΤΙΝ ΣΚΟΡΣΕΖΕ. Η ΚΡΥΦΗ ΑΛΛΑΓΗ ΡΟΛΩΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΚΙ ΕΝΑΝ ΜΑΦΙΟΖΟ ΠΟΥ ΑΜΦΟΤΕΡΟΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΩΣ ΔΙΠΛΟΙ ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ
4) Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΛΟΣ ΑΝΤΖΕΛΕΣ (****) ΤΟΥ ΓΟΥΙΛΙΑΜ ΦΡΙΝΤΚΙΝ. ΕΝΑΣ ΕΜΜΟΝΙΚΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΜΠΑΤΣΟΣ ΚΥΝΗΓΑ ΕΝΑΝ ΠΑΡΑΧΑΡΑΚΤΗ. Η ΤΑΙΝΙΑ-ΑΦΟΡΜΗ ΓΙΑ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙ ΤΟ ΚΟΜΜΕΝΤ, ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΛΑΥΣΑΜΕ ΣΤΙΣ ΝΥΧΤΕΣ ΠΡΕΜΙΕΡΑΣ.
«ΛΑΜΨΗ» ΤΟΥ ΣΤΑΝΛΕΥ ΚΙΟΥΜΠΡΙΚ (*****), ΒΑΓΓΕΛΗ ΘΑ ΣΧΟΛΙΑΣΩ ΑΦΟΥ ΔΕΙΣ ΚΑΙ ΠΕΙΣ ΓΝΩΜΗ ΑΛΛΑ Ο ΝΙΚΟΛΣΟΝ ΚΑΝΕΙ ΜΙΑ ΑΠΤΙΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ΚΙ ΕΝΣΩΜΑΤΩΜΕΝΕΣ ΣΤΟ ΡΟΛΟ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ ΠΟΥ ΕΧΩ ΔΕΙ ΠΟΤΕ… ΠΑΝΤΩΣ ΤΕΛΥΤΑΙΑ ΟΛΟ ΓΙΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΜΑΣ ΛΕΣ, ΕΜΠΛΕΞΕΣ ΚΑΙ ΜΕ ΑΙΡΕΣΕΙΣ ΟΠΩΣ Ο ΡΟΜΠΟΛΑΣ? Η ΤΣΟΝΤΑ ΔΕ ΜΕΤΡΑΕΙ ΓΤ ΟΙ ΤΑΙΝΙΕΣ ΓΚΟΥΖΓΚΟΥΝΗ ΑΞΙΖΟΥΝ ΜΟΝΟ ΜΕ ΗΧΟΥΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΤΑΚΕΣ!!
ΕΛΙΑ ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΤΗ ΦΕΙΔΙΟΥ, ΑΓΑΠΩ ΧΑΤΖΗΚΟΜΝΟΥ, ΝΑ ΠΑΤΕ ΑΛΛΟΥ ΝΑ ΜΑΣΤΟΥΡΗΣΤΕ (ΑΦΟΥ ΘΑ ΠΑΡΕΤΕ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΚΙ Ο ΡΟΜΠΟ ΘΑ ΚΑΤΟΥΡΑΕΙ ΟΔΗΓΟΥΣ) ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΑΦΗΣΕΤΕ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ ΝΑ ΛΑΤΡΕΥΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΘΕΟ ΚΙΟΥΜΠΡΙΚ!!
ΤΕΛΕΙΑ ΙΔΕΑ ΓΙΑ ΠΡΟΒΟΛΕΣ, ΟΙ ΓΝΩΣΤΕΣ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΩΝ ΑΣ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΤΑ ΦΩΤΑ ΤΟΥΣ (Ο ΑΛΕΞ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙ ΑΔΕΙΑ ΕΙΣΟΔΟΥ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΣΧΕΤΟ ΤΟ ΠΑΙΔΙ)
ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΚΡΑΤΗΣΤΕ ΕΝΑ ΕΠΙΠΕΔΟ ΚΑΙ ΜΗ ΒΓΑΖΕΤΕ ΕΔΩ ΤΟ ΚΑΛΕΙΔΟΣΚΟΠΙΚΟ ΣΑΣ ΑΧΤΙ, ΕΔΩ ΕΙΜΑΣΤΕ Η ΣΕΚΤΑ ΤΩΝ ΚΑΜΕΝΩΝ ΣΙΝΕΦΙΛ, ΟΧΙ ΤΩΝ ΚΑΜΕΝΩΝ ΓΕΝΙΚΑ.ΧΡΗΣΤΟ, ΠΕΣ ΚΙ ΕΣΥ ΩΣ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ ΚΑΜΙΑ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΣΤΟΥΣ ΑΣΕΒΕΙΣ!
Χαίρομαι που δεν είμαι ο μοναδικός καμμένος σε αυτό το περιοδικό και τουλάχιστον άλλα 2 εξέχοντα μέλη είναι 2 η ώρα το βράδυ μπροστά από το pc τους…
Έλια πρόσεχε τι εύχεσαι μπορεί να σε προτείνω για αρχισυντάκτρια του επόμενου οδηγού! έλα τωρα η καλύτερη σου με 2 γυμνούς άντρες να καπνίζεις πικροδάφνες και να καις καλειδοσκόπια!
Εγώ η μόνη βωβή ταινία που έχω δει είναι μία τσόντα του Γκουζγκούνη που πήρα από μαύρο και ήταν χαλασμένος ο ήχος. Μετράει;
V for Vitsiozos
Προς Βάσια : Η μόνη βωβή ταινία πουχω δει είναι το νοσφεράτου του Μουρνάου, αλλά αφού προβάλλουμε τhn » Οδύσσεια του διαστήματος» είμαι μέσα
Προς Βαγγέλη: Καίμε ότι θες και τα σώβρακα μας άμα είναι άμα είναι να καπνίσουμε πικροδάφνες. Εγώ εκτός από έναν οδηγό μπορώ να κάψω και 4 τεύχη καλειδοσκοπίου και ιδιαίτερα ένα εκδοσάκι; Μπορώ το εκδοσάκι να το κατουρήσω πρώτα, να το κακομεταχειριστώ βάναυσα και να το διαμελίσω με τσεκούρι; Εκδοσάκι «ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ» με διαφορρά η χειρότερη έκδοση Καλειδοσκοπίου που έγινε ποτέ. Έλια join us, join us, join us in death….and fire….
Προς Έλια: Προφανώς δε σε βάλαμε αρχισυντάκτρια αφού είσαι άσχετη .άσχετη δε τοχεις καθόλου, μόνο με λογαριασμούς, fax και ΙSBN είσαι καλή να ασχολείσαι. Μήπως θες να αυτοπροταθείς και για αρχισυντάκτρια ρε δινόσαυρε του περιοδικού; ΧΑΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΧΑ , Επίτιμε δε θα γίνεις αρχισυντάκτρια ποτέ εοεεοε εοεεε!!!!
Γιώργος «mean stupid machine» Ρομπόλας
Θυμάμαι την Ίλια που έκανε οδηγό με Πήχη και έλεγε πως είχει όντως πιστέψει ότι της το ανέθεσαν γιατί τη μισούσαν και ήθελαν να της κάνουν κακό.
Δεν έχω διατελέσει αρχισυντάκτης, αλλά έχω απωθημένα. Πιάνεται;
Θέλω να κάψω το γραφείο, το μουσείο γιατί έχει μερικές κούτες, τη Φεκ, το μέγαρο Αρβανίτη και αναγκαστικά όλη την οδό Φειδίου γιατί ποτέ δε θυμόμουνι πού ακριβώς είναι ο τυπογράφος. Ή την πολυκατοικία μπέρδευα ή τον όροφο.
Υ.γ. Μόλις συνειδητοποίησα ότι δεν έχω διατελέσει αρχιστυντάκτης. (τα συναισθήματα ανάμικτα…)
Ζογζ μόνο εσύ με καταλαβαίνεις… Σήμερα ήμουν ένα βήμα πριν τον ανάψω και καθήσω να τον κοιτάω με ένα σαρδόνιο χαμόγελο στα χείλη! Ευτυχώς πήγε καλά το πλάνο με τον Πανογιάννη και τον τελειώσαμε σχεδόν. Κάτι μικρές λεπτομέρειες ακόμα. Άντε να πάμε γραφίστα να τελειώνουμε. Ένα αντίτυπο θα το κάψω πάντως, το δικαιούμαι! Θα σε φωνάξω να τον κάψουμε μαζί. Εσύ έναν περσινό, εγώ έναν φετινό. Όποιος άλλος έχει διατελέσει αρχισυντάκτης και θέλει να βγάλει τα απωθημένα του καλοδεχούμενος. Θα τους ανάψουμε όλους και θα χορευουμε γυμνοί γύρω γύρω, ψέλνοντας παγανιστικούς ύμνους και καπνίζοντας πικροδάφνες και χασισόφυλλα
Βαγγέλης ο ιεροφάντης
Α, και για να καταθέσω την κινηματογραφική,πρόσφατη εμπειρία μου:απ΄τις νύχτες πρεμιέρας
-έρωτας φάντασμα ***της μένκελ(η γυναίκα έχει κάνει διατριβή στον Μπεργκμαν)
-Αθήναι της Ε.στεφανή***1/2(μην χάσετε το Ακρόπολη-video art, που προβάλεται στην μπιενάλε)
τι θα λέγατε να ξεκινάγαμε τις προβολές με ταινίες από βωβό (κι όχι του babi) κινηματογράφο?
Βαγγέλη βάλε φωτιά σε ότι σου καίει σε ότι σου τρώει το μυαλό….εγω δυστυχώς δε το έκανα…
χαχχαχααχχααχαχαχαχχααχαχαχαχαχΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ (υστερικά γέλια)
Υγ: Κατερίνα όντως δε ξέρω γρι γαλλικά…εσύ όμως ξέρεις δε ξέρεις τις χρήσιμες φράσεις βλέπω τις παίζεις στα δάκτυλα…χχχααχααχαα
Γιώργος » Paris fuck off» Ρομπόλας
Deutschland uber alles! Kartoffelnsallat und Pommes. Ich liebe dich, Jesus Christus. Acthung, Achtung, ich bin keine Jude. Jawohl, Herr Kommadant. Hail!
Αυτά είναι τα γερμανικά που θυμάμαι…
Πάντως ωραία ιδέα αυτή για τις ταινίες. Ελπίζω να συζητηθεί στο διοικητικό, αν και αν βάλουμε πάλι το δικό μου προτζέκτορα, ο Χρήστος θα αυτοκτονήσει με την πρώτη διακοπή, λόγω κακής επαφής (βλέπε φεστιβάλ). Στο ΕΜΠ λειτουργεί κάτι αντίστοιχο, το οποίο διοργανώνεται από το σύλλογο φοιτητικών εστιών και τον τελευταίο καιρό έχει πολλούς θαμώνες και γενικά πάει πολύ καλά.
Εγώ νοικιασα το Shining από Cubrick. Θα ποστάρω τα σχόλια μου, μόλις βρω χρόνο να το δω.
Bαγγέλης-τρέχω όλη μέρα με τον οδηγό. Θα του βάλω φωτιά
Θανάση, είσαι ο θεός μου!!! Θα ήθελα να μπορώ να βλέπω τις ταινίες μέσα από τα μάτια σου…
Υ.Γ. Ρομπόλα, δε μιλάς γαλλικά; Δε ξέρεις πόσο φαίνεται…
Κατερίνα η «voulez-vous coucher avec moi ce soir?» πλακίτσα…
Λοιπόν, τέλεια ιδέα του Ρόμπο για σαββατιάτικες προβολές στη ΦΛΣ και ναι, να ξεκινήσουμε με Space Odyssey. Κι εγώ με τη σειρά μου πιστεύω εις έναν θεό κινηματογραφικό, τον Κιούμπρικ κι εγώ (με τη σειρά μου, ξανά) δεν έχω δει την Οδύσσεια. Όσο για τον Άλλαν Μουρ πρέπει να ακούσετε το παλιό μέλος και φανατικό comic-reader Βασίλη Σάκκο να μιλάει γι’ αυτόν. Έχω διαβάσει κι εγώ το League και το V στα ελληνικά (εκπληκτικά both), λίγο από το From Hell (η ταινία μου άρεσε ***1/2) και καθόλου από το Watchmen (κατέβασε το Ρόμπο, σώσε μας).
Υ.Γ. έψαξα για μεγαλύτερα fonts αλλά δε μπόρεσα να βγάλω άκρη. Μου έλεγε ότι δεν είναι τόσο απλό όσο ακούγεται.
Athos (με τον τόνο στο thos) je ne parles pas francais mon amie.
Ζογζ Γομπολά
Ζογζ Γομπολά
Προς Α.Χ.Χ Χαντζή:
Watchmen δεν εχω διαβάσει αλλά θέλω οπωσδήποτε. Υπόσχομαι να κατεβάσω από το internet να διαβάσεις και συ να διαβάσω και γω.
Βαγγέλη η σειρά του Moore που έχει φανεί πολύ ενδιαφέρουσα είναι η «Promethea». Ειδικά αν κάποιον τον ιντριγκάρει ο μυστικισμός.
Πρόεδρε Θανάση: Προτείνω το εξής αφού π ροτζέκτορα έχουμε (του Βαγγέλη) γιατί διοργανώνουμε κάποια Σάββατα αφού πάρουμε άδεια για χρήση αίθουσας της φιλοσοφικής προβολές ταινιών; Λέω να ξεκινήσουμε από το «Space Odyssey» να το δω και γω ο μαλάκας που προσκυνάω τον Κιούμπρικ αλλά δεν το έχω δει.
Υγ: Ρε μαλάκα βαγγέλη κάνατε και η ιστορία τέχνης; lol. Εμάς η μαλάκω η διευθύντρια μας ανάγκασε όλους να πάρουμε γαλλικά.
Γιώργος » Cubrik’s cube» Ρομπόλας
ΕΝΤΑΞΕΙ, ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΤΑ ΣΠΑΣΕ!!! ΟΛΕΣ ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΦΥΙΕΣ ΜΑΖΙ! ΟΣΟ ΒΛΕΠΩ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ ΟΛΟ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΝΕΟ ΘΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΩ. Η ΜΟΝΗ ΤΑΙΝΙΑ ΠΟΥ ΘΥΜΑΜΑΙ ΜΕ ΤΟΣΟ ΛΥΡΙΚΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΗΤΑΝ Ο «ΚΑΖΑΝΟΒΑΣ» ΤΟΥ ΦΕΛΙΝΙ ΚΙ Η ΜΟΝΗ ΠΟΥ ΣΥΝΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΤΗΝ «ΟΔΥΣΣΕΙΑ» ΣΕ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΑΠΟΨΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΟΥΡΔΙΣΤΟ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ (ΚΟΙΤΑ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΣΥΜΠΤΩΣΗ, ΚΙ ΑΥΤΟ ΤΟΥ ΚΙΟΥΜΠΡΙΚ ΕΙΝΑΙ)… ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΤΩΝ ΦΛΟΥΝΤ ΔΕΝ ΕΧΩ ΝΑ ΠΩ ΚΑΤΙ, ΜΙΛΑΝΕ ΤΑ ΚΟΝΣΕΠΤ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΑ ΚΙ ΟΙ ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ ΤΟΥΣ, ΕΔΩ ΑΠΛΑ ΤΑΙΡΙΑΞΑΝ ΤΕΛΕΙΑ ΤΟΝ ΗΧΟ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ! ΠΑΝΤΩΣ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΑΝ ΠΟΤΕ Ο ΘΕΟΣ ΜΑΣ ΕΠΕΤΡΕΠΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΠΡΙΣΜΑ, ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΟΠΤΙΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ, ΘΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΣΕ ΤΗ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΚΙΟΥΜΠΡΙΚ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΑΠΟΔΩΣΕΙ. ΔΕ ΞΕΡΩ ΠΟΣΟ ΟΡΓΙΑΖΕ Η ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΠΟΣΟ Η ΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟΔΙΔΟΤΑΝ ΣΤΑ ΠΛΑΝΑ ΤΟΥ ΜΕ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΤΡΟΠΟ ΑΛΛΑ Ο ΤΥΠΟΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΓΗΙΝΟ ΟΝ!!!!!!!!!!! ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ ΚΑΜΙΑ ΜΕΡΑ ΑΝΟΙΓΟΥΜΕ ΚΥΚΛΟ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΓΙΑ «ΜΑΤΙΑ ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΛΕΙΣΤΑ»
ΘΑΝΑΣΗΣ «Qbrick» ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ
Θανάση δες αυτά τα 3 βιντεάκια στο youtube για να σκαλώσεις περισσότερο. Απίστευτη σύλληψη: cubrick και pink floyd μαζί… το τέλος της ταινίας με τα riffs των echoes για background… Σηκώνει πολλά ναρκωτικά!
http://www.youtube.com/watch?v=TlR-9Cn14fs (ειδικά αυτό τα σπάει!)
Βαγγέλης
2001: A SPACE ODYSSEY (*****) ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΕΣ. ΑΙΣΘΗΤΙΚΟ ΧΑΡΜΑ ΤΟΣΟ ΣΕ ΕΙΚΟΝΕΣ ΟΣΟ ΚΙ ΗΧΟΥΣ, ΣΥΝΟΔΕΙΑ ΚΛΑΣΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ. ΣΤΗ ΤΕΛΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΝΟΜΙΖΩ ΠΑΡΑΜΙΛΑΓΑ ΑΠΕΥΘΥΝΟΜΕΝΟΣ ΣΤΟ ΘΕ(Ι)Ο ΣΤΑΝΛΕΥ: «EISAI Θ Ε Ο Σ»!!! ΑΠΟ ΤΟ ΠΛΗΝ ΑΠΕΙΡΟ ΤΩΝ ΖΩΩΔΩΝ ΕΝΣΤΙΚΤΩΝ, ΤΗΣ ΥΠΑΚΟΗΣ ΣΤΗΝ ΑΓΕΛΗ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΝΣΤΙΚΤΩΔΟΥΣ ΑΥΤΟΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ, ΣΤΟ ΣΥΝ ΑΠΕΙΡΟ ΤΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ, ΤΗΣ (ΜΗ) ΥΠΑΡΞΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ ΤΗΣ ΕΚ ΝΕΟΥ ΖΩΗΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΕΣΧΑΤΟ ΘΑΝΑΤΟ. Ο ΚΙΟΥΜΠΡΙΚ ΚΑΤΑΠΙΑΣΤΗΚΕ ΜΕ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ ΜΕ ΠΡΟΛΟΓΟ, ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΜΕΣΩ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΜΥΘΟΠΛΑΣΙΑΣ ΚΙ ΕΠΙΛΟΓΟ ΚΑΙ ΜΕ ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ ΤΟ ΧΩΡΟΧΡΟΝΟ (3 ΧΡΟΝΙΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΕΚΑΝΡ ΚΑΤΙ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟ ΜΕ ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ ΣΤΟ ΚΟΥΡΔΙΣΤΟ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ) ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΡΟΣ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΠΕΡΑ ΑΠΤΑ ΟΡΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΝΟΥ(ΦΥΣΙΚΑ Ή ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΑ) ΟΡΙΑ. ΜΕ ΦΙΝΑΛΕ ΠΟΥ ΘΑ ΛΑΤΡΕΨΕ Ο ΛΥΝΤΣ, ΚΑΤΙ ΜΕΤΑΞΥ ΦΟΥΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗΣ ΨΥΧΕΔΕΛΕΙΑΣ, ΟΝΕΙΡΟΥ ΚΙ (ΑΝΤΙ)ΠΑΡΑΒΟΛΗΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΜΕ ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΑΙ ΜΕ ΔΙΑΧΥΤΗ ΤΗΝ ΥΠΟΒΟΣΚΟΥΣΑ ΑΠΕΙΛΗ (ΣΕ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΚΛΕΙΣΤΟΦΟΒΙΚΗ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ ΠΟΥ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΙΣΩΣ ΤΕΛΕΙΟΠΟΙΗΣΕ ΜΕ ΤΗ «ΛΑΜΨΗ») ΚΑΙ ΣΑΣΠΕΝΣ ΠΟΥ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ ΣΤΟ ΤΕΧΝΑΣΜΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΝΟΗΜΕΝΟΥ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ-ΔΟΛΟΦΟΝΟΥ ΧΑΛ 9000: ΕΚΕΙ ΠΟΥ Η ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΞΕΠΕΡΝΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΑΛΛΑ (ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΕΥΦΥΙΑ ΚΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΑΚΡΙΒΕΙΑ) ΥΠΟΚΥΠΤΕΙ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΩΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΝΙΩΘΩΝΤΑΣ ΕΥΑΛΩΤΗ, ΟΠΩΣ Ο ΧΑΛ ΣΤΗ ΣΚΗΝΗ ΤΟΥ ΜΟΝΟΛΟΓΟΥ ΤΟΥ: «ΔΕ ΘΑ ΞΑΝΑΣΥΜΒΕΙ ΝΤΕΗΒ, ΣΥΓΧΩΡΕΣΕ ΜΕ. ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΚΑΚΗ ΜΕΡΑ. ΦΟΒΑΜΑΙ ΝΤΕΗΒ. ΝΙΩΘΩ ΠΩΣ ΑΡΧΙΖΩ ΝΑ ΧΑΝΩ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ. ΦΟΒΑΜΑΙ ΝΤΕΗΒ, ΦΟΒΑΜΑΙ. ΝΙΩΘΩ ΟΤΙ ΑΡΧΙΖΩ ΝΑ ΤΟ ΧΑΝΩ…»
ΝΟΜΙΖΩ Η (ΑΠ)ΑΡΧΗ ΤΩΝ ΤΑΙΝΙΩΝ ΕΠΙΣΤ. ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ, ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΤΡΙΚ ΤΗΣ ΔΡΑΣΗΣ, ΑΛΛΑ ΜΕ ΕΠΙΡΡΟΕΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΤΕΤΟΙΑ ΜΕΤΑΓΕΝΕΣΤΕΡΗ ΤΑΙΝΙΑ (ΚΑΙ ΜΕ ΠΑΜΠΟΛΛΕΣ ΣΕΝΑΡΙΑΚΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΣΤΗ ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΕΡΓΑΡΑ ΤΟΥ ΝΤΑΝΥ ΜΠΟΥΛ «SUNSHINE»).
ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑΝΛΕΥ ΚΙΟΥΜΠΡΙΚ, ΑΠΛΑ!
Υ.Γ. ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΑΝ ΕΓΙΝΑ ΛΙΓΟ ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΟΣ, ΟΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΔΕΙ ΑΣ ΣΧΟΛΙΑΣΕΙ ΔΙΟΤΙ ΑΚΟΜΑ ΝΑ ΣΥΝΕΛΘΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ΤΕΛΟΣ, ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.
Εμένα από εκείνη την ταινία που ανέφεραν ο Άθως και τα Χαντζάκια μου αρέσει το σεσουάρ του μπάρμανστο τέλος. Και φυσικά ο διάλογος «Πες μου από ποια οργάνωση είσαι;» «Δε θέλεις να ξέρεις» «Θέλω».;ο)
ΑΛΗΤΗ ΒΑΓΓΕΛΗ ΘΑ ΣΕ ΠΕΡΙΛΑΒΩ ΣΤΗ ΦΕΚ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΣΧΕΤΟΒΑΘΜΟΛΟΓΙΕΣ ΣΟΥ, ΒΑΛΕ ΓΡΗΓΟΡΑ ΑΛΛΑ 2 ΣΤΟ ΒΕΡΤΙΓΚΟ ΚΑΙ ΒΓΑΛΤΑ ΑΠΤΗΝ 25 ΩΡΑ . ΚΑΙ ΜΗ ΒΑΖΕΙΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 5 ΑΣΤΕΡΑΚΙΑ ΕΚΤΟΣ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΚΙΟΥΜΠΡΙΚ, ΧΙΤΣΚΟΚ, Η ΦΕΛΙΝΙ….ΑΘΕΟΦΟΒΕ! ΕΙΧΑΤΕ ΜΑΘΗΜΑ «ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ»?
Υ.Γ. ΘΕΛΩ ΚΙ ΕΓΩ ΝΑ ΠΑΝΤΡΕΥΤΩ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΗΜΗ ΣΤΑΡ ΤΟΥ ΣΙΝΕΜΑ «KATE CURTAIN» ( Ή ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΑΥΛΑΙΑ)
Στην 3η λυκείου είχαμε έναν κορυφαίο καθηγητη στην ιστορία της τέχνης, ο οποίος μας μάζευε κάθε εβδομάδα και μας έδειχνε ταινίες. Τις παραθέτω όλες εδώ, είναι μία και μία και τις συστήνω όλες ανεπιφύλακτα:
Η πόλη του Θεού *****
Ο τζόνι πήρε το όπλο του *****
Βrazil *****( αγαπημένος Τerry Gilliam)
Η ζωή του Ντειβιντ Γκειλ ****
Η επέλαση των βαρβάρων *****
Το μίσος *****(προφητική γαλλική ασπρόμαυρη)
Vertigo ***
25η ώρα *****έντουαρτ νόρτον και ξερό ψωμί)
american history X ****
das experiment *****(γερμανική, αληθινή ιστορία, για γερά στομάχια)
quills *****(geoffry rush, kate winslet, michel caine, joaquin phoenix)
high fidelity****(πολύ γέλιο)
dangerous liaisons ***** (stephen frears, πρώτη ταινία της uma therman-σκηνή όπου είναι γυμνή- πρώτη ταινία keanu reeves, glen close, john malkovich, michelle pfeiffer, βασισμένο στη νουβέλα, από την οποία έγινε και το cruel intensions)
το πάρτυ ****(peter sellers)
Βαγγέλης
Όχι δεν είμαι και πολύ του κόμιξ. Έχω μόνο το V σε αγγλικά και σε ελληνικά(η ελληνικη έκδοση δεν την παλεύει). Από Moore τι προτείνετε; Έχουν όλα πολιτικές προεκτάσεις όπως το V; Το league of extraordinary men νομίζω το είχα δει μικρός στο σινεμά, αλλά δεν το θυμάμαι καθόλου, ψιλοπατάτα μου φάνηκε, του Moore είναι;
Βαγγέλης
Δεν έχω δει το «24 hour» δυστυχώς. Πάντως σε όλα αυτά παίζει πάρα πολύ ρόλο η διάθεση και το γούστο του καθενός, όπως ανέφερες στο πρώτο κείμενο. Εγώ έχω διαβάσει από 9 της Ελευθεροτυπίας το League of Extraordinary Gentlemen, του Moore -εκτός από το V. Πάρα πολύ, πάρα πολύ καλό. Είχα πορωθεί. Είχε βγει και σε ταινία. League λεγόταν και θα έβαζα 0 αστέρια. Δεν βάζω αρνητική βαθμολογία γιατί από ότι θυμάμαι έπαιζε η Μπέκινσειλ, που είναι θεά. Και θέλω να την παντρευτώ.
Kate, if you are reading these lines, i want to marry you and live together at Ano Ilisia.
Ρόμπο, παίζει να έχεις διβάσει Watchmen, του Μoore; Έχω ακούσει απίστευτα πράγματα.
Υ.Γ. Εννοείται ρε ότι δεν πειράχτηκα. Εξάλλου αυτές οι συζητήσεις και οι διαφωνίες είναι οι ωραιότερες.
ΣΟΡΥ ΑΝ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΩ ΤΗ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΑΛΛΑ ΜΟΛΙΣ ΕΙΔΑ «THE BOURNE ULTIMATUM»(*****) ΚΙ ΑΚΟΥΩ ΚΑΙ ΤΟ ΣΑΟΥΝΤΡΑΚ ΤΟΥ MOBY ΠΟΥ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΣΤΟ ΕΡΓΟ.ΝΑΙ, ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΜΙΑΣ ΤΡΙΛΟΓΙΑΣ ΔΡΑΣΗΣ ΑΠΟ ΕΝΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ (ΠΟΛ ΓΚΡΙΝΓΚΡΑΣ) ΠΟΥ ΞΕΡΕΙ ΚΑΛΑ ΤΙ ΤΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ, ΞΕΤΥΛΙΓΕΙ ΣΕΝΑΡΙΑΚΑ ΤΟΝ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟ-ΜΙΤΟ ΑΡΙΑΔΝΗΣ ΤΟΥ ΗΡΩΑ, ΜΑΤ ΝΤΕΙΜΟΝ (ΑΥΤΟΣ ΚΙ Ο ΝΟΡΤΟΝ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΤΟΠ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΕΥΩ,Ο ΝΤΕΠ ΥΠΟΛΕΙΠΕΤΑΙ), ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΜΕ ΚΑΜΕΡΑ ΣΤΟ ΧΕΡΙ-ΣΧΕΔΟΝ ΑΓΓΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ- ΑΠΟ ΠΟΛΥ ΚΟΝΤΑ ΤΟ ΗΘΙΚΟ ΨΑΞΙΜΟ ΤΟΥ ΝΤΕΙΜΟΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΙ ΤΗ ΔΡΑΣΗ ΕΚ ΤΩΝ ΕΣΩ. ΑΝ ΑΠΟΣΠΑΣΤΕΙΣ ΙΣΩΣ ΧΑΣΕΙΣ ΟΛΟ ΤΟ ΡΥΘΜΟ ΑΛΛΑ ΤΟ ΦΙΛΜ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΝΑ ΜΗ ΣΕ ΑΦΗΝΕΙ ΠΟΤΕ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΝΑ ΞΑΠΛΩΣΕΙΣ ΣΤΟ ΚΑΘΙΣΜΑ. ΤΟ ΤΡΑΒΕΛΙΝΓΚ ΤΗΣ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗΣ ΣΚΗΝΗΣ ΣΤΑ ΠΡΩΤΑ 20 ΛΕΠΤΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΠΩΣ ΓΥΡΙΖΕΤΑΙ Η ΣΩΣΤΗ (ΚΑΙ ΜΕ ΣΕΝΑΡΙΑΚΟ ΛΟΓΟ ΥΠΑΡΞΗΣ) ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ, ΕΝΩ ΤΟ ΦΙΝΑΛΕ ΔΕ ΘΑ ΤΟ ΑΠΟΚΑΛΥΨΩ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΠΟΥ ΕΙΔΑ ΣΕ ΤΑΙΝΙΑ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ ΕΤΩΝ. ΑΡΧΙΚΑ ΦΟΒΟΜΟΥΝ ΜΗΠΩΣ Η ΤΑΙΝΙΑ ΔΕ ΜΕ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΕΙ ΚΑΙ ΜΠΟΥΡΔΟΥΚΛΩΘΕΙ (ΟΠΩΣ Η ΔΕΥΤΕΡΗ, ΑΝ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΤΗΝ ΕΙΔΑ ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ ΚΑΙ ΣΕ MOOD ΚΑΙ ΔΕ ΜΟΥ ΦΑΝΗΚΕ ΑΠΟΛΑΥΣΤΙΚΗ ΟΣΟ Η ΠΡΩΤΗ). ΙΣΩΣ ΥΠΕΡΒΑΛΩ ΣΤΗ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ ΠΟΥ ΑΣΚΕΙ ΜΙΑ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΟΤΑΝ ΤΗ ΒΛΕΠΕΙΣ ΣΤΟ ΣΙΝΕΜΑ («ΒΡΑΧΕ», ΣΟΡΥ ΠΟΥ ΣΕ ΕΙΔΑ ΣΕ ΒΙΝΤΕΟ) ΚΑΙ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΤΕΡΑΣΤΙΑΣ ΔΙΨΑΣ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΑΙΝΙΑ ΔΡΑΣΗΣ ΜΕ ΥΦΟΣ ΠΟΥ ΘΑΧΕΙ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΤΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΠΕΙΣΕΙ… Ο ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ ΕΓΡΑΨΕ ΕΝΑ ΑΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΜΕΣΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΕΙΔΑ ΤΟ ΕΡΓΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΤΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ: «Ο ΓΚΡΙΝΓΚΡΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΥΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΡΑΣΗ, ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ ΠΟΥ ΔΕ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΜΟΝΤΑΖ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΣΠΑΣΕΙ ΤΟ ΧΩΡΟ!» ΤΟ ΠΕΜΠΤΟ ΑΣΤΕΡΙ ΚΕΡΔΗΘΗΚΕ ΜΕ ΤΟ Τ Ε Λ Ε Ι Ο ΚΛΕΙΣΙΜΟ, ΔΕΝ ΕΧΩ ΛΟΓΙΑ…ΣΥΓΚΡΙΝΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΣΕΙΡΑΣ (ΧΩΡΙΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ) ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΝΤΕ ΠΑΛΜΑ, ΑΛΛΑ ΙΣΩΣ ΚΕΡΔΙΖΕΙ ΛΟΓΩ ΣΤΥΛ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ ΠΟΥ ΤΑ ΣΠΑΕΙ ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΑΙΣΘΗΤΙΚΟΥ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΣΜΟΥ!!! ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ!
Value the vividness of verbal vocabulary. (δε κατάλαβα τι είπα..)
Υγ: Βαγγέλη πέρα από το V for Vendetta, έχεις διαβάσει καθόλου comic του Alan Moore;
Γιώργος «Γ για γάματα» Ρομπόλας
Voilà! In view, a humble vaudevillian veteran, cast vicariously as both victim and villain by the vicissitudes of Fate. This visage, no mere veneer of vanity, is a vestige of the vox populi, now vacant, vanished. However, this valorous visitation of a by-gone vexation, stands vivified and has vowed to vanquish these venal and virulent vermin van-guarding vice and vouchsafing the violently vicious and voracious violation of volition. THE ONLY VERDICT IS VENGEANCE; a vendetta, held as a votive, not in vain, for the value and veracity of such shall one day vindicate the vigilant and the virtuous.
Verily, this vichyssoise of verbiage veers most verbose, so let me simply add that it’s my very good honor to meet you and you may call me V(for Vangelis)
*****
Για Καβάφη.
Δε διαφωνήσω καθόλου πάνω σε αυτά που λες. Δε κρίνω τις προθέσεις του Σμαραγδή και προφανώς δε πρόκειται για προχειροδουλειά. Ταντίθετο. Η έρευνα που θαχε κάνει θαταν τουλάχιστον εξωνυχιστική. Όσο γιαυτό που λες περι βιογραφιών- ντοκιμαντέρ. Σίγουρα, ο Σμαραγδής δημιούργησε μια ταινία. Και ναι μια ντοκιμαντερίστικη ταινία του τύπου γεννήθηκε εκεί, έζησε εκεί, έγραψε αυτά, πέθανε θα’ταν ένας στρυφνός ακαδημαισμός χωρίς ουσία. Απλά η ταινία μου έδινε την αίσθηση ότι πρόκειται για μια κατάδυση στη μελαγχολία και αβεβαιότητα της καθημερινότητας του Καβάφη σε μορφή οπτικού λαβύρινθου. Απλά στο λαβύρινθο αυτό ένιωθα ότι απλά παρακολουθώ χωρίς να αισθάνομαι. Δε με έβαζε καθόλου στο «παιχνίδι». Προφάνως πρόκειται για καθαρά δική μου αίσθηση, απλά πιστεύω ότι μπορεί εύκολα η ταινία να σε παγώσει παρά να θερμάνει τους αισθητήρες σου. Για να μιλήσω με παράδειγμα δε ξέρω αν έχεις δει το «24 hour party people» όπου βιογράφειται η punk-dark pop σκήνη της αγγλίας στα τέλη του 70 και στα 80s. Στο πρώτο μέρος όπου βιογραφούνται οι Joy Division ,αν και ο τρόπος κινηματογράφισης θυμίζει ντοκιμαντέρ με θέμα τη καθημερινότητα συγκροτήματος, με πολύ απλά και καθημερινά συμβάντα και σκηνικά, ο σκηνοθέτης με έκανε να ανασυνθέσω στο κεφάλι μου τι ήταν οι Joy και να ασχοληθώ πραγματικά μαζί τους. Εκεί αντίθετα από το Σμαραγδή δεν ένιωσα μια αίσθηση υπεροικειοποίησης του σκηνοθέτη με το αντικείμενο αναφοράς του. Η ταινία έρεε μπροστά μου και χτυπούσε υποχθόνια τους αισθητήρες μου χωρίς να το αντιλαμβάνομαι. Το κριτήριο για ταινίες βιογράφιες καλλιτεχνών πρέπει ναναι αυτός που λες. Να σε κάνουν να την ψάξεις παραπάνω. Στο καβάφη δεν έγινε για μένα αυτό. ΣΤο «24 ΗΟUR PARTY PEOPLE» και στο «Pollock» έγινε.
Υγ: Αλέξανδρε ελπίζω καταλαβαίνεις ότι στο πρώτο κείμενο δεν είχα καμία διάθεση να στην πω ή να αφήσω κάποια σπόντα η μπηχτή για τις απόψεις σου.
Γιώργος «happy sundays» Ρομπόλας
Άθω, απ’ την ίδια ταινία που ναφέρις εμένα μου αρέσει η ατάκα «Είσαι τρομοκράτης;» λίγο πριν το τέλος, όπως και ο αρχικός μονόλογος του μικρασιάτη πρόσφυγα. Δε μου άρεσε πολύ ο πρώτος πελάτης. Όταν εμφανίστηκε ο τύπος να τρώει, εκείνος τον κοιτούσε πολύ αμήχανα.
Για Καβάφη
Εμένα ουσιαστικά μου φάνηκε πολύ πιο ενδιαφέρον από ένα ντοκυμαντέρ-ταινία που θα έδειχνε πως έζησε και μετά θα διάβαζε και 2 ποιήματα σε voice over να τελειώσουμε. Και μόνο που προσπάθησε να το δει διαφορετικά το θέμα, ήταν πάρα πολύ ωραίο. Και στην πραγματικότητα φαντάζομαι ότι για να κάνει την ταινία, το έψαξε το θέμα πρώτα. Δηλαδή, για να κάνεις μια τέτοια ταινία για ένα πρόσωπο που το γνωρίζει όλη η Ελλάδα και πολλοί θα έχουν διαβάσει βιογραφίες του ή σημειώσεις των συγγενών του για το πως σκεφτόταν, πρέπει να κάνεις μεγάλη έρευνα. Και όταν λέω μεγάλη εννοώ μεγάλη. Και για το δικό σου καλό ως σκηνοθέτης, για να μην στην πει κανένας. Και αυτό νομίζω ότιεγγυάται το γεγονός ότι την δούλεψε πολλά χρόνια πριν και πήρε πολλά βραβεία, που σημαίνει ότι δεν βρέθηκε αλλοίωση πουθενά. Εμένα με έβγαλε με μια διάθεση να διαβάσω περισσότερο Καβάφη και με μια διάθεση «πιο προβληματισμένη». Αυτά είναι και τα κριτήρια μου για τις «ταινίες-βιογραφίες». Συνήθως αν μια ταινία βασίζεται σε αληθινά πράγματα ή γεγονότα, με κάνει να πω πιο εύκολα «Τρομερή ζωη» παρά «τρομερή ταινία». Στον Καβάφη όμως ίσχυε το δέυτερο σε συνάρτηση με το πρώτο και αυτό με εντυπωσίασε. Πάντως και αυτός νομίζω εγώ πρέπει να είναι ο σκοπός των ελληνικών ντοκυμαντέρ πάνω σε σπουδαίους ανθρώπους. Να δείξουμε την ποίηση τους και την ψυχολογία τους παρά να πούμε που γεννήθηκαν. Μόνο έτσι βοηθάμε στο να ανέβει το επίπεδο των Ελλήνων, που κάθε λαός ξεχωριστά επιδιώκει, και να τους κάνουμε να σκεφτούνε.
Προς Αθανάσιο «Άθω» Δημουλά:
Τις κουκίδες τις έχεις κάνει copyright Αθάκι; Μήπως θες να σε πληρώνουμε κιόλας μωρή ψωνάρα κάθε φορά που τις χρησιμοποιούμε;
Γιώργος «Phil Collins» Ρομπόλας
Για την ταινία «Καβάφης»
Την είδα σε μικρή εφηβική ηλικία άρα η κρίση μου ομολογώ μπορεί να είναι σχετικά θολή. Τότε και ακόμα και σήμερα, παρόλο το εντυπωσιακά άρτιο όσο και μαγευτικό οπτικό μέρος της ταινίας, με είχε αφήσει κενό απο συναισθήματα. Όχι δεν ενοχλήθηκα επειδή ο Καβάφης ,που υπήρξε ένας από τους πρώτους και σχετικά λίγους (ελάχιστους έχω διαβάσει άλλωστε) ποιητές που με άγγιξε, παρουσιαζόταν όπως πραγματικά έζησε. Μέσα σε δύσκολα ικανοποιήσιμα σεξουαλικά πάθη. Ο Καβάφης θα μπορούσε να τυραννιέται από τα πάθη του με τον ίδιο τρόπο, ακόμα και αν αυτά είχαν ως αντικείμενο ηδονής τις γυναίκες. Η ηλίθια κοινωνία του τότε όπως και του σήμερα του χρέωσε «κουσούρι» και όχι πάθος. Το αν είναι η όχι υπερκουλτουριάρικη η ταινία η απλά απαξιώ να το συζητήσω. Βαρέθηκα να είμαι ΕΓΩ (όπου εγώ εννοείται ο καθένας) που θα κρίνω αν ένα δημιούργημα αποτελεί υπερκουλτούρα η υπόκουλτούρα. Αυτό που λέει ο Αλέξανδρος ισχύει σε τεράστιο βαθμό. Η ταινία παρουσιάζει οχι τι έπαθε αλλά τι ένιωσε ο ποιητής. Και εκεί έγκειται και η διαφωνία μου. Ο Σμαραγδής παρουσιάζει το συναισθήματα του ποιητή και το πως πιστεύει ότι ο Καβάφης τα βιώσε. Και ως δημιουργός έχει κάθε δικαίωμα να εικάσει πάνω στο συναισθηματικό κόσμο ενός ιστορικού προσώπου. Αλλά τελικά, κατά την άποψη μου , ο σκηνοθέτης μας παρουσιάζει πως ΜΑΛΛΟΝ ένιωθε ο ποιητής. Πως πιστεύει ο Σμαραγδής ότι ένιωθε ο Καβάφης. Εμένα όμως ως θεατή δε με έπεισε και με άφησε παγωμένο. Όχι επειδή πιστεύω ότι είναι αναληθής η προσέγγιση της ταινίας, κάθε άλλο. Αλλά επειδή έχω την αίσθηση ότι ο σκηνοθέτης υπεροικιοποιήθηκε το πρόσωπο ‘Καβάφης» και ότι τελικά κανείς δε μπορεί να ξέρει τι τέρατα και τι όμορφους κόσμους κρύβει η ψυχή ενός ανθρώπινου πλάσματος. Αν ο ήρωας της ταινίας ήταν κάποιος ‘άγνωστος» οι άμυνες μου θα είχαν πέσει πολύ πιο εύκολα. Δεν είναι όμως , είναι ένας γνωστός ποιητής και εγώ ως αναγνώστης του ,είναι φυσιολογικό πιστεύω, να έχω μια προκατασκευασμένη άποψη για το τι μπορεί να ένιωθε ο ποιητής. Και όταν η άποψη του σκηνοθέτη διαφέρει από τη δική μου νιώθω ένας είδος ανταγωνισμού. Αυτή τελικά είναι και η άρνηση μου με τις βιογραφίες που διαδραματίζονται περισσότερο σε ένα συναισθηματικό θέατρο παρά στη θεατρική σκηνή της λογικής και των πεπραγμένων. Οτί πολύ εύκολα υποβάλλουν το θεατή στο να επικροτήσει η να αρνηθεί την υπόθεση του σκηνοθέτη, δίχως να του δίνουν την ευκαιρία (εάν δεν είναι πολύ προπονημένος στο cinema) να αφεθεί στην εικόνα, την πλοκή και την αίσθηση τους. Ίσως με όλα αυτά να διυλίζω τον κόνοπα και να αφήνω ελεύθερη τη καμίλα να τρέχει στην έρημο. Αλλά το ζήτημα αυτής της ταινίας για κάποιο περίεργο λόγο με απασχόλησε επανελειμένα. Κλείνοντας , αν και προσωπικά όπως φαίνεται δεν έχω τις καλύτερες εντυπώσεις, το να «κράζουμε άγρια» προσπάθειες σα του Σμαραγδή που έχουν γράψει γι΄αυτές διθυράμβους στο εξωτερικό είναι δείγμα ψωροκόσταινας και επειδή έχω αρχίσει να πιστεύω ότι τη ψωροκόσταινα εμείς οι ίδιοι τη δημιουργούμε και δε μας την επιβάλει κανείς, διαφωνώ κάθετα με το »παρτα στη μούρη» θάψιμο ταινιών της κλάσης του «Καβάφης» . Έχω δει πολύς καλύτερες ελληνικές ταινίες δηλαδή; Εμένα πραγματικά σε τελική ανάλυση δε μου άρεσε, αλλά κρίνωντας υποκειμενικά. Αντικειμενικά δεν έχω κάτι ιδιαίτερα αρνητικό να της προσπάψω, πλην του ότι έχω την αίσθηση ότι χρειάζεται προπονημένο στο cinema μάτι. Ουσιαστικά έχω βαρεθεί να βλέπω τον υποκειμενισμό να παίρνει αντικειμενικές διαστάσεις.
«Καβάφης» 3 και 3 τέταρτα + (αντικειμενικά)
«Καβάφης» 2,5 + (υποκειμενικά με το Braveheart να παίρνει 4 και 1 τέταρτο +, τα συμπεράσματα δικά σας.
Γιώργος «πόνεσαν τα δάκτυλα μου» Ρομπόάς
AΛΕΞ, ΔΕΝ ΕΧΩ ΔΕΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΑΛΛΑ ΘΑ ΤΟ ΝΟΙΚΙΑΣΩ ΣΥΝΤΟΜΑ! ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΚΑΒΑΦΗ ΑΛΛΑ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ (ΕΞΑΙΡΕΤΟ ΠΟΙΗΜΑ) ΑΝΑΦΕΡΩ ΤΗ «ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ ΙΑΣΩΝΟΣ ΚΛΕΑΝΔΡΟΥ, ΠΟΙΗΤΟΥ ΕΝ ΚΟΜΜΑΓΗΝΗ 595 ΜΧ» ΩΣ ΕΠΙΣΗΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ. ΣΧΟΛΙΑΣΕ ΑΝ ΘΕΣ ΤΗΝ «ΑΛΗΘΙΝΗ ΖΩΗ» (***1/2) ΤΟΥ ΚΟΥΤΡΑ (ΜΑΖΙ ΜΕ ΝΟ ΜΠΑΤΖΕΤ ΤΟΥ ΡΕΝΟΥ ΟΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΕΣ ΜΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ ΕΤΩΝ). ΤΙΓΚΑ ΣΤΟ ΣΟΥΡΕΑΛ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟ ΜΕ ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ ΤΗΝ ΠΑΛΗ ΤΟΥ ΗΡΩΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΚΙΝΗΤΗΡΙΟ ΜΟΧΛΟ ΤΗΣ «ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ» ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ. ΝΟΜΙΖΩ ΓΥΡΙΣΜΕΝΟ ΣΕ ΨΗΦΙΑΚΟ (ΑΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΔΕ ΜΕ ΞΕΓΕΛΑΣΑΝ, ΙΣΩΣ ΝΑΤΑΝ ΚΑΙ ΒΙΝΤΕΟ ΑΡΤ, ΔΕ ΞΕΡΩ ΠΟΛΥ ΤΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ) ΜΕ ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ: ΚΑΛΟΓΗΡΟΥ, ΠΑΠΑΣΠΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ, ΜΠΑΖΑΚΑ, ΜΟΥΓΚΛΑΛΙΣ ΚΑΙ ΚΟΥΡΗΣ. ΟΙ ΣΚΗΝΕΣ ΠΟΥ ΚΑΙΓΕΤΑΙ Η ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑΒΥΘΙΣΗΣ ΣΤΗ ΠΙΣΙΝΑ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΩΣ ΣΥΛΛΗΨΗ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΟΝΤΑΙ ΤΟΛΜΗΡΟΤΑΤΕΣ ΚΙ ΕΠΙΚΕΣ!
Τις επόμενες μέρες βγίνει στις αίθουσες και η ταινία του Γ. Σμαραγδή El Greco. Είναι ο τελευταίος ρόλος του Σωτήρη Μουστάκα. Όσοι έχουν δει το «Καβάφης» (*****) θα καταλάβουν ότι αυτό που θα δούμε μάλλον θα είναι αριστούργημα. Αναμένω. Άσε που θα σαρώσει τα βραβεια και πάνω λογικά (αν δεν έχει γραφειοκρατικές ιστορίες σαν τον Έντουαρτ βέβαια).
Καβάφης(*****). Αριστούργημα. Ο Σμαραγδής εστιάζει σε μια πολύ συγκεκριμένη περίοδο της ζωής του Καβάφη και είναι και το όλο στοίχημα. Με την εικόνα και την έλλειψη διαλόγου και τη συχνή απαγγελεία ποίησης, καταλαβαίνεις απόλειτα το ψυχισμό του Καβάφη. Σε βουτάει στον κόσμο του, σε έναν κόσμο μελαγχολείας, απαγορευμένου πόθου και αβεβαιότητας. Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Ότι δεν τον νοιάζει να μας δείξει τι πέρασε ο Καβάφης αλλά πως ένοιωθε ο Καβάφης.
Ο Δημήτρης Καταλειφός, όχι απλά τα σπάει, αλλά σε συγκινεί γιατί είναι ο Καβάφης. Δεν είναι ηθοποιός.
Όσοι πουν ότι η ταινία είναι αργή, κουλτουριάρικη και άλλες τέτοιες νηπιακές πίπες καλύτερα να πάνε να γαμηθούνε (γιατί τα ακούσαμε και αυτά από παλιό μέλος)
Μέχρι να αγοράσω τα άπαντα του Καβάφη και να τα φτιάξω με τον Άθω, παραθέτω ποίημά του που έχει μελοποιήσει ο Μάλαμας (Δεκέμβρης 1903)καθώς και το αγαπημένο μου, από τα λιγοστά που έχω διαβάσει (Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον)
Ο Δεκέμβρης του 1903
Κι’ αν για τον έρωτά μου δεν μπορώ να πω –
αν δεν μιλώ για τα μαλλιά σου, για τα χείλη, για τα μάτια·
όμως το πρόσωπό σου που κρατώ μες στην ψυχή μου,
ο ήχος της φωνής σου που κρατώ μες στο μυαλό μου,
η μέραις του Σεπτέμβρη που ανατέλλουν στα όνειρά μου,
ταις λέξεις και ταις φράσεις μου πλάττουν και χρωματίζουν
εις όποιο θέμα κι’ αν περνώ, όποιαν ιδέα κι’ αν λέγω.
Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον
Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ’, ακούσθει
αόρατος θίασος να περνά
με μουσικές εξαίσιες, με φωνές –
την τύχη σου που ενδίδει πιά, τα έργα σου
που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανοφέλετα θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που φεύγει.
Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πεις πως ήταν
ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου•
μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μιά τέτοια πόλι,
πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,
κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ’ όχι
με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,
κι αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
ΑΘΩ ΑΠΟ ΠΟΙΑ ΤΑΙΝΙΑ Η ΑΤΑΚΑ? ΤΟ «ΑΠΛΑ ΩΡΑΙΑ» ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΓΕΝΙΚΟ, ΤΟ ΒΑΡΕΤΗ ΩΡΑΙΑ ΙΣΩΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΖΕΙ ΤΟ ΚΑΤΑ ΔΥΝΑΜΗΝ ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑ ΜΕ ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΤΟ ΜΕΣΟ ΘΕΑΤΗ ‘Η ΤΟ ΜΕΣΟ ΟΡΟ ΤΩΝ ΑΠΟΨΕΩΝ ΕΠΙ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ. ΤΟ ΓΟΝΑΤΟ ΤΗΣ ΚΛΑΙΡΗΣ (****) ΒΑΡΕΤΗ ΩΡΑΙΑ ΚΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗ ΚΙ ΟΧΙ ΔΥΣΚΟΛΗ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΜΠΛΑΜΠΛΑΔΙΣΤΙΚΗ – ΟΠΩΣ ΟΙ ΠΙΟ ΠΟΛΛΕΣ ΤΗΣ ΝΟΥΒΕΛ ΒΑΓΚ – ΤΑΙΝΙΑ.ΕΞΟΧΕΣ ΜΕΤΑΤΟΠΙΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΩΝ ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΕΩΝ ΑΠΟ ΤΑ ΠΙΟ ΜΑΣΤ ΣΩΜΑΤΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΠΙΟ ΣΠΑΝΙΑ…(ΟΠΩΣ ΕΝΑ ΓΟΝΑΤΟ ΑΝΤΙ ΓΙΑ 2 ΣΤΗΘΗ, ΤΟΣΟ ΕΞΥΠΝΟ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΑΠΛΟ)
CLOSER : (*** 1/2) ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΡΚΕΤΑ ΜΕ ΑΘΩ – ΧΡΗΣΤΟ ΑΛΛΑ ΕΠΕΙΔΗ ΜΟΥ ΘΥΜΙΣΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΤΗ «ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΤΗΣ ΣΑΡΚΑΣ (*** 1/2)» ΠΑΛΙ ΤΟΥ ΜΑΙΚ ΝΙΚΟΛΣ ΚΑΙ ΜΟΥ ΜΟΙΑΖΕ ΝΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ (ΑΝ ΚΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΠΟΥΧΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΜΕ ΤΗ ΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΩΡΙΜΑΝΣΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΣ) ΤΟΥ ΒΑΖΩ ΕΝΑ ΑΣΤΕΡΑΚΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ
.Καλοκαίρι του Σαμ ***1/2
.Κλοςερ ****1/2
.Γκουντμόρνιγκ Βιετναμ ***1/2 (το είχα δει παλιά και το ξαναείδα πριν λίγο)
Προς Θανάση : πιστεύεις ότι το γόνατο της κλαίρης μπαίνει στην κατηγορία «Βαρετή ωραία» ή απλά ωραία; Πιστεύεις ότι στέκει αυτό ως όρος;
προς ρόμπο: ωραία λίστα. Δεν κάνουμε κανένα ποστ όλο με τοπ 5 μην μπερδευτούμε; Και τώρα που το θυμήθηκα, δεν σε χάλασαν ρομπολάκο οι κουκίδες που έβαλα μπροστά απ’ τις ταινίες…
προς χρήστο-αλεξ : αγαπημένη μου ατάκα από ταινία: «τσιζμπεργκερ ένα θέλω»
Summer of Sam 4 και ένα τέταρο + (σταυροί)
Τοπ CINE5 της στιγμής που γράφω (με καθαρά υποκειμενικά κριτήρια)
1 Κουρδιστό πορτοκάλι
2 Braveheart
3 Νονός 1
4All that jazz
5 Summer of sam
Γιώργος «It’s showtime folks! » Ρομπόλας
ΣΥΜΦΩΝΩ ΓΙΑ ΟΛΑ, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΓΡΑΜΜΑΤΟΣΕΙΡΑ (Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΓΙΑΥΤΟ ΓΡΑΦΩ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΚΙ ΟΧΙ ΓΤ ΕΙΝΑΙ Η ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΟΥ)… ΑΝΑΜΕΙΝΑΤΕ ΜΕΡΙΚΕΣ ΜΕΡΕΣ ΚΙ ΙΣΩΣ ΕΧΟΥΜΕ ΤΑΙΝΙΕΣ ΕΚΠΛΗΞΗ! ΔΕΝ ΕΧΩ ΔΕΙ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΟΥ ΣΑΜ, ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΒΑΖΕΤΕ ΑΣΤΕΡΑΚΙΑ ΑΠΛΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΕΤΕ ΤΟ ΠΟΣΟ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕ ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ ΣΕ ΚΛΙΜΑΚΑ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΜΕΤΡΗΣΟΥΜΕ, ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ Η ΛΕΚΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ
Οκ θα ενισχύσουμε.
Αλλά επειδή το θέλουμε.
Το «καλοκαίρι του σαμ» που είπε πριν ο ρόμπο παίρνει αρκετά αστεράκια, αυτός ο σκύλος είναι σίγουρα ο διάλος ή κάτι τέτοιο
Ζοντιακ δεν έχω δει ακόμα, δεν προλαβαίνω απ’ το πολύ τίποτα που κάνω
Για το κλόςερ είναι γνωστά αυτά που θα πω : γουντιαλενικοί διάλογοι αλλά πιο σύγχρονοι και αποκλειστικά ερωτικού στιλ (άρα ενδιαφέροντες) και υπέροχες φάτσες που είναι (σχεδόν) πάντα στα+ μιας ταινίας εκτός αν είναι κουστουρίτσα όποτε νικάει ο πιο άσχημος ή αλμοδόβαρ οπότε νικάει ο πιο ανώμαλος.
Επίσης δεν γίνεται να μεγαλώσουμε την γραμματοσειρά; Ή άρχισα να μεγαλώνω και χρειάζομαι «γυαλιά για κοντά» ;
ειχα διαφωνησει με κριτικη κουτσογιαννοπουλου για wall αλλα ο blogger μας εχεσε… τουχω απαντηση αλλα δεν εχει νοημα να αναλωθουμε τωρα, κι ο πατερας μου γουσταρει δανικα, ειδικα απ’τη στιγμη που βλεπει κρυμμενα μηνυματα σχεδον σε καθε ταινια του χολυγουντ…αμ δε κρινετε ετσι το σινεμα κυριοι (κρινοντες με αριστεριζοντα πνευματα μεταπολιτευσης)! κι ενισχυστε το ποστ γτ μονο 2-3 γραφουμε εδω, οπως και στον εξαντα
θανασης «space odyssey» αγγελοπουλος
Γενικά Αθανάσιε δε διαφωνούμε για τη ταινία καθόλου νομίζω, απλά δε το έχω με κριτικές cinema. Διαφωνούμε μόνο στα αστεράκια γιατί είσαι της κουτσογιαννοπουλικης σχολής βαθμολόγησης ενώ εγώ είμαι της «Δ. Δανίκα. βάζω 4,5 αστεράκια μόνο σε ταινία που έχει γυρίσει η μάνα μου…» σχολής. Πλάκα κάνω ότι υποστηρίζω Δανίκα…Απλά για να σε πικάρω τσέκαρε το εξής….
http://thesa1nt.wordpress.com
Γιώργος «clockwork orange» Ρομπόλας
ΘΑ ΔΙΑΦΩΝΗΣΩ ΛΙΓΟ ΜΕ ΡΟΜΠΟ ΓΙΑ ΖΟΝΤΙΑΚ (****). ΑΠΟΤΕΛΩΝΤΑΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟΜΑΝΕΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑ ΤΟΥ ΙΣΩΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥ AUTEUR (ΓΙΑΤΙ ΤΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΟΡΟΣ) ΕΧΕΙ ΠΟΛΥ ΒΑΘΟΣ ΣΤΗ ΣΕΝΑΡΙΑΚΗ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ, ΕΞΑΙΡΕΤΗ ΚΙ ΩΜΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΣΤΙΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΩΝ ΦΟΝΩΝ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΜΙΑ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΕΛΕΙΑ. ΧΡΩΜΑΤΙΣΜΟΙ ΠΟΥ ΤΟΝΙΖΑΝ ΠΑΝΤΑ ΣΩΣΤΑ ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΣΚΗΝΗ ΚΑΙ ΑΡΚΕΤΟ ΧΙΟΥΜΠΡ ΟΠΟΤΕ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝ. ΜΟΝΗ ΕΝΣΤΑΣΗ ΟΤΙ ΤΟ ΠΑΡΑΤΡΑΒΗΞΕ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΣΗΜΕΙΑ ΚΙ ΕΓΙΝΕ ΚΑΠΩΣ ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΟ ΜΕ ΜΕΓΑΛΑ ΔΙΑΛΟΓΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ. ΦΡΟΝΤΙΣΜΕΝΟ ΟΜΩΣ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΠΟΨΗ
Zodiac + 3 (σταυροί, γιατί εμείς οι μεταλάδες χρησιμοποιούμε σταυρούς αντί για αστεράκια)
Επειδή δε το έχω πολύ με τις cine κριτικές θα επικεντρωθώ στα κοινωνιολογικά της ταινίας.
1) Όχι όποιος και να τη δει δε πρόκειται να τρελαθεί με την ταινία. Παρόλα αυτά εγώ πέρασα μια ΧΑΡΑ!
2) Το διάβασα αλλού δεν είναι δικό μου. «Η ταινία χωρίς να το παρουσιάζει με υπερβολές σφύζει από 70ς» . Όντως χωρίς να βλέπεις χίπιδες φτιαγμένους από το LCD, βλέπεις τη καθημερινότητα των 70ς στην Αμερική. Μια καθημερινότητα που κάνει τα χίπικα κοινόβια να μη μοίαζουν τόσο extreme…
3)O δολοφόνος είναι αφορμή για να αναπτυχθούν χαρακτήρες που είναι κολλημένοι με urban legends και γρίφους. Βαριά κολλημένοι με γρίφους. ΚΑΠΩΣ ΣΑΝ ΚΑΙ ΣΑΣ ΜΕ ΤΑ ΑΙΝΙΓΜΑΤΑ ΕΛΕΟΣ!!!
4)όποιος γουστάρει αυτιστικά θρίλερ που δε σε τρομάζουν και ημιναρκομανείς δημοσιογράφους που κάνουν χωριό με μπάτσους που φοράνε παπιγιόν, να παέι να το δει
5) ΚΑΙ αμα του αρέσει να νοικιάσει το «summer of sam» tou Spike Lee, που είναι παρόμοιας λογικής ταινία αλλα πολύ πολύ πιο δυνατή κατά την άποψη μου
Γιώργος » Zodiac, το κομμάτι των Cοnverge όχι η ταινία» Ρομπόλας
ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΩ ΤΗΝ ΨΥΧΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΛΕΙΨΗ ΤΩΝ ΑΣΤΕΡΙΣΚΩΝ :
«ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΗΔΟΝΟΒΛΕΨΙΑ» ***1/2
«ΥΠΟΨΙΕΣ» *1/2 ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΓΕΝΝΑΙΟΔΩΡΟΣ ΜΕ ΤΟ ΧΟΛΥΓΟΥΝΤΑΚΙ
ΓΙΑ CLOSER : ΓΑΜΑΓΕ Η ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΙΟΥ «HOW SOON IS NOW» ΤΩΝ SMITHS ΣΤΗ ΣΚΗΝΗ ΠΟΥ Η ΠΟΡΤΜΑΝ ΚΑΝΕΙ ΠΡΙΒΕ ΣΤΡΙΠΤΙΖ ΣΤΟ ΘΕΟ ΟΟΥΕΝ!!!
Λοιπόν,
closer: ****1/2 από μένα (χωρίς αστέρια δεν έχει πλάκα, ρε παιδιά) – χαρακτήρες που μιλάνε πολύ (μ’ αρέσει, με κουράζουν λίγο οι μουγκοθόδωροι) χωρίς να λένε μπούρδες (διάλογοι πραγματικοί που αφήνουν στους τοίχους αίματα και δίνουν τα αστέρια), καλές ερμηνείες (ειδικά Οουεν, Πόρτμαν).
Είδα Lilya 4-ever: ***1/2 – μελαγχολία ωραία δοσμένη, ηρωίδα που θυμίζει την Bjork στο Dancer in the Dark (πόσο πιο χαμηλά…), φοβερό τραγούδι των Ράμσταιν (δεν θυμάμαι τίτλο), δεν με συνεπήρε δεν ξέρω γιατί
Ο γαλαξίας: **1/2 – εικαστικά έξοχο (που λέει και ο Μικελίδης), αλλά αυτό δεν είναι σινεμά κατά τη γνώμη μου. Είναι κινούμενο πορτρέτο. Κουραστικό, με δυνατές εικόνες, κουραστικό (το ξέρω πως το ξαναέγραψα). Του Μπένετεκ Φλίγκαουφ του αριστουργηματικού Dealer (είχε πάρει χρυσή Αθηνά)
Closer: νομίζω πως η μετάφραση στα ελληνικά είναι εξ’επαφής. Αν και μέχρι πρόσφατα, δε πίστευα πως έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον τέτοιου είδους ταινίες (κοινωνικές-δραματικές), τελικά έκανα λάθος. Κάνεις πολλούς συσχετισμούς με τη καθημερινή σου ζωή και των γύρω σου. Για πρώτη φορά είχε ανεβεί στο εθνικό θέατρο της Μεγάλης Βρετανίας το 1997. Μεγάλο στοίχημα να γίνει η ταινία. Το γενικό concept είναι οι σχέσεις 2 ζευγαριών που προσπαθούν να λύσουν τα προβλήματα της σχέσης τους, αλλά και ολόκληρης της ζωής τους. Απιστίες, ψέματα, ξανά απιστίες και πάει λέγοντας. Αν και νομίζω πως το τέλος έμοιαζε περισσότερο με σκοτζέζικο ντους, αξίζει γενικά ως ταινία. Το είχε ανεβάσει και ο Φασουλής στο θέατρο Χορν.. Αυτό κι αν ήταν στοίχημα!
ΕΠΙΣΗΣ ΕΙΔΑ ΤΙΣ «ΥΠΟΨΙΕΣ»:
ΧΩΡΙΣ ΠΟΛΛΑ ΛΟΓΙΑ, Ο ΧΙΤΣΚΟΚ ΤΥΛΙΓΜΕΝΟΣ ΣΕ ΓΛΥΚΟ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΣΕΡΒΙΡΟΝΤΑΙ ΣΕ TEENAGE ΡARTY ΜΕ ΔΥΝΑΤΕΣ ΕΦΗΒΙΚΕΣ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΕΣ ΓΚΟΜΕΝΕΣ… ΧΑΒΑΛΕΣ, ΓΕΛΑΣ, ΠΡΟΒΛΕΨΙΜΟΤΗΤΑ ΑΛΛΑ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟ ΕΡΓΟ ΠΗΡΕ ΑΝΕΞΗΓΗΤΑ ΣΤΑ ΣΟΒΑΡΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΧΑΘΗΚΕ ΚΑΙ Η ΧΑΒΑΛΕΔΙΑΡΙΚΗ-ΓΟΥΣΤΑΡΩ-ΝΑ-ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΩ-ΕΙΡΩΝΙΚΑ (ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΠΟΥ Ο ΗΡΩΑΣ ΚΕΡΔΙΖΕΙ ΚΑΙ ΦΙΛΑΕΙ ΤΟ Μ…Ι, ΕΕΕ, ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ) ΔΙΑΘΕΣΗ ΠΟΥ ΣΟΥΧΕ ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΣΕΙ
ΚΑΙ ΛΕΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΕΙΔΑ 2 ΤΑΙΝΙΕΣ ΣΤΟ ΣΙΝΕΜΑ ΤΟ 3ΗΜΕΡΟ ΑΥΤO:
«ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΡΟΜΑΝΤΙΚΟΥ ΗΔΟΝΟΒΛΕΨΙΑ»: ΙΣΩΣ ΤΟ ΣΤΟΡΥ ΕΓΙΝΕ ΓΝΩΣΤΟ…Ο ΝΕΑΡΟΣ ΧΑΛΑΜ ΟΡΦΑΝΟΣ ΑΠΟ ΜΗΤΕΡΑ, ΥΠΟΨΙΑΖΕΤΑΙ ΟΤΙ ΤΗ ΣΚΟΤΩΣΕ Η ΜΗΤΡΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΠΑΡΩΣΕΙ ΤΟ ΜΠΑΜΠΑ ΚΑΙ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΣΤΟ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΕΝΗΛΙΚΩΝ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΟΧΙΚΗ ΚΙ ΗΔΟΝΟΒΛΕΨΙΑΚΗ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ. ΣΥΝΑΝΤΑ ΜΙΑ ΣΩΣΙΑ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΤΟΥ, ΣΥΝΑΠΤΕΙ ΣΧΕΣΗ ΚΤΛ ΚΤΛ.
ΚΙ ΕΝΩ ΣΤΗ ΠΡΩΤΗ ΩΡΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΟΙ ΧΙΤΣΚΟΚΙΚΕΣ ΕΜΜΟΝΕΣ ΤΟΥ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ ΜΑΚΕΝΖΙ ΣΥΝΟΨΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΣΠΑΝΙΑ ΣΥΝΟΧΗ ΚΑΙ ΣΥΜΠΥΚΝΩΣΗ (ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΠΑΡΕΛΑΥΝΟΥΝ Η ΨΥΧΩ, Η ΡΕΒΕΚΚΑ, Ο ΔΕΣΜΩΤΗΣ ΤΟΥ ΙΛΙΓΓΟΥ ΚΙ Ο ΣΙΩΠΗΛΟΣ ΜΑΡΤΥΣ!) ΣΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΗΜΙΩΡΟ ΤΟ ΜΕΧΡΙ ΤΟΤΕ ΑΨΟΓΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΝΙΩΘΕΙΣ ΝΑ ΜΠΑΙΝΕΙ ΣΕ FAST FORWARD, ΚΛΕΒΟΝΤΑΣ 2 ΑΤΑΚΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΚΟΛΗ ΛΥΣΗ ΤΟΥ ΕΠΙΛΟΓΟΥ ΑΠΟ ΤΗ «ΡΕΒΕΚΚΑ»…ΤΟ ΧΙΟΥΜΟΡ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΑΧΥΤΟ ΜΕΤΑΤΡΕΠΕΤΑΙ ΣΕ «ΕΥΚΟΛΟ» ΑΣΤΕΙΣΜΟ ΚΑΙ ΟΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ ΠΑΣΧΟΥΝ ΑΠΟ ΨΥΧΟΣΕΞΟΥΑΛΙΚΑ ΣΥΝΔΡΟΜΑ.
ΤΟ ΟΛΟ ΕΡΓΟ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΟ ΠΛΑΝΟ ΤΟΥ ΗΡΩΑ, ΧΑΛΑΜ ΚΑΘΩΣ Ο ΜΑΚΕΝΖΙ ΤΟΝ ΠΑΡΑΤΗΡΕΙ ΑΠΟ ΠΟΛΥ ΚΟΝΤΑ (ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΣ Ο ΤΖΕΙΜΙ ΜΠΕΛ) ΧΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ΤΟ ΠΟΛΥΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΤΟΥ ΕΔΙΜΒΟΥΡΓΟ, ΣΥΝΟΔΕΙΑ ΕΝΟΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟΥ ΡΟΚ SOUNDTRACK.
ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΕΝΑ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΕ ΚΡΕΜΑΣΕ, ΑΛΛΑ ΨΥΧΡΑΙΜΑ ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΗΤΑΝ ΟΝΤΩΣ ΑΡΚΕΤΑ ΚΑΛΟ (ΜΕ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ ΣΥΣΣΩΡΕΥΤΗΚΑΝ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ)