«Το φιλί του Παράφρονα» του Αναστάση Στεφάνου

Όλα γίνονται ψυχρά, όταν πλησιάζουν οι Παράφρονες. Φρικαλέα πλάσματα με μανδύες και μαύρες αδιαφανείς κουκούλες, πίσω από τις οποίες κανείς δεν ξέρει τι κρύβεται, αιωρούνται, χωρίς να βλέπουν ή να ακούν, αλλά αντιλαμβανόμενοi τα έντονα συναισθήματα…
Η ευτυχία χάνεται όταν πλησιάζουν, κάθε σταγόνα αυτής. Αργά και βασανιστικά, την μαγνητίζουν, σαν αυτή να είναι τρίμματα σιδήρου. Προσεγγίζουν το «θύμα» τους και ρουφούν κάθε χαρούμενη σκέψη και ανάμνηση. Τελικά, αυτό μένει με κάθετί δυστυχές στο πνεύμα του, ένα φάντασμα του εαυτού του, που επιβιώνει άψυχο για λίγο ακόμη, ώσπου να καταλήξει σε τραγικότατο θάνατο.
Όμως, ενώ οι παράφρονες είναι τόσο ισχυροί, καθώς το «φιλί» τους αποδυναμώνει κάθε ύπαρξη, ο καθένας μπορεί να τούς αντισταθεί, με μοναδικό όπλο τον ίδιο του τον εαυτό. Ή, πιο σωστά, όλα όσα συντέλεσαν για να δημιουργηθεί  η προσωπικότητά του: Το «ξόρκι του προστάτη», όπως αποκαλείται στον κόσμο των μάγων της Τζοάν Κ. Ρόουλινγκ, προϋποθέτει ο χρήστης να αφεθεί στην πιο δυνατή και ευτυχισμένη του σκέψη, στο πιο όμορφο συναίσθημα και έτσι, μπορεί να δημιουργήσει μια ασπίδα ανάμεσα σε αυτόν και τον Παράφρονα, ο οποίος εκδιώκεται.
Αυτή η ιστορία, αν και εντελώς πλασματική, μοιάζει να βρίσκεται πολύ πιο κοντά μας από όσο νομίζουμε. Αμέτρητοι παράγοντες κάθε μέρα προσπαθούν μέσω των ΜΜΕ να μεταδώσουν απελπιστικά μηνύματα.
Το όπλο όμως, στην πραγματικότητα, είναι ακριβώς το ίδιο με το ξόρκι του μάγου. Να φτιάξουμε τη δική μας ασπίδα με τα ευχάριστα συναισθήματα και τα αγαπημένα μας πρόσωπα!
Γιατί τα πιο εντυπωσιακά, όπως αποδεικνύεται, δεν είναι μέσα στο γυαλί. Τι πιο σπουδαίο από τον αγώνα της ανύπαντρης μάνας, ο οποίος, βέβαια, δικαιώνεται, καθώς φιλάει τα παιδιά της για «Καληνύχτα», κάθε βράδυ; Ή από μια παρέα που γελάει μέχρι δακρύων;  Ή, ακόμη ακόμη, από ένα ζευγάρι που περπατά χέρι-χέρι στην όμορφη παραλιακή; Πράγματα που η δόξα και τα χρήματα δεν μπορούν να προσφέρουν, αλλά αφθονούν εκεί όπου κυριαρχεί η αγάπη και η γαλήνη!
Σίγουρα, βέβαια, κάτι τέτοιο, όπως ο μυθιστορηματικός «Προστάτης» είναι απαιτητικό! Θέλει δύναμη για να κρατιέσαι σε χαρούμενες στιγμές, καθώς μερικές φορές, το να παρασύρεσαι στην απραξία και την απελπισία είναι το μόνο εύκολο… περιμένοντας το Μεσσία… Όχι μόνο το χριστιανικό, αλλά οποιαδήποτε χαρισματική ύπαρξη θα σε βγάλει από τα δεινά σου…

Δεν ξέρω αν υπάρχει κάτι τέτοιο, αλλά σίγουρα δεν έχει λόγο να υφίσταται εκεί όπου οι άνθρωποι διώχνουν μόνοι τους τις σκιές και τα φοβερά πράγματα που κρύβουν.

«Η ευτυχία μπορεί να βρεθεί ακόμη και στις πιο σκοτεινές στιγμές, αρκεί κάποιος να θυμηθεί να ανάψει το φως!»
~~~Michael Gambon ως Albus P.W.B. Dumbledore

 

 

«Μέχρι και προχθές»

Αγαπημένη μου Κρυσταλλία,

Τι κάνεις; Πως περνάς στον παράδεισο; Τον ομορφαίνεις όπως ομόρφαινες και τη ζωή μου; Ελπίζω να είσαι χαρούμενη και γαλήνια εκεί πάνω. Εδώ στη γη μου διέγνωσαν μία πολύ σοβαρή και επίπονη αρρώστια αυτήν την εβδομάδα και επειδή δεν ξέρω αν ακριβώς θα σε βρω στον παράδεισο ή αν θα καταλήξω στην κόλαση θέλω να σου κάνω μερικές εξομολογήσεις πριν φύγω.

Θυμάσαι την επιχείρηση που στήσαμε μαζί; Το μικρό γωνιακό μαγαζάκι με ρούχα και αντικείμενα από τις ασπρόμαυρες ταινίες; Θυμάσαι που λέγαμε ότι δεν θα βάλουμε πράγματα από έγχρωμες ταινίες και ο ίδιος ο Bogart να παίζει; Επειδή το χρώμα κατέστρεψε το μυστήριο στον κινηματογράφο κλπ. Κοίτα, εντάξει ήθελα να σου πω πως έχουν γυριστεί εξαιρετικές έγχρωμες ταινίες. Όπως το Rope του Hitchcock, το It’s a Wonderful Life με τον Jimmy Stewart αλλά και το λίγο πιο πρόσφατο Twillight. Τα ψεύτικα βαμπίρ δόντια πουλάνε σαν τρελά Κρυσταλλία. Έχω πουλήσει 1200 κομμάτια.

Θυμάσαι επίσης πόσο καρμική ήταν η γνωριμία μας; Θυμάσαι με πόσο υπερηφάνεια έχουμε πει την ιστορία μας σε όλο τον κόσμο; Ήμασταν και οι δύο στη συναυλία των Placebo και θέλαμε  πρώτα να τελειώσουμε τον Μάρτιν Ίντεν του Jack London και μετά να πάμε στη σκηνή. Και είχαμε πέσει ο ένας πάνω στον άλλον διαβάζοντας. Τι γλυκό ε; Κοίτα, βασικά, δεν ήταν και τόσο τυχαίο αυτό. Η αλήθεια είναι πως είχα τσεκάρει από το Tickethouse τι γαμάτο κώλο έχεις και είχα αγοράσει το βιβλίο μόνο και μόνο για να με δεις να το διαβάζω στην συναυλία μπας και σου πιάσω κουβέντα.

Επίσης θυμάσαι τα όνειρα μας για τον γιο μας; Πάντα λέγαμε πως συγκριτικά με τις άλλες οικογένειες που ξέραμε, του προσφέραμε πολύ σωστή διαπαιδαγώγηση και πως θα έφτιαχνε μια δικιά του πολύ όμορφη και πνευματώδης οικογένεια. Λέγαμε πως η φιλοσοφία, η ψυχολογία και η ανθρωπολογία είναι βασικές επιστήμες για την δόμηση μιας οικογένειας με γερές βάσεις. Κοίτα τώρα τι έγινε. Ο γιος μας δεν είναι και πάαααρα πολύ ετεροφυλόφιλος. Τα έχει με τον Κύριο Γιάννη. Τον 60χρονο ιδιοκτήτη του προπατζίδικου. Είναι 2 χρόνια τώρα μαζί και είναι πολύ ευτυχισμένοι. Τρώει καμιά σφαλιάρα από ότι μου έχει πει αλλά είναι πολύ ευχαριστημένος συνολικά. Επίσης βγάζει το ψωμί του σε στριπτιτζάδικο. Με τα εσώρουχα σου. Και τα καλλυντικά σου. Και θεωρεί την Britney Spears την πιο υποτιμημένη τραγουδίστρια ever. Αλλά είναι γιος μας και τον αγαπάμε έτσι δεν είναι αγάπη μου;

Επίσης γλυκούλα μου θυμάσαι πόσο άδικα με άφησες; Η καταραμένη πυρκαγιά σε βρήκε να κοιμάσαι γλυκά-γλυκά και δεν σου έδωσε πολλά περιθώρια. Κοίτα, για είμαι απόλυτα ειλικρινής έφταιγα και εγώ λιγάκι. Θυμάσαι καθόλου τι έπινες εκείνη τη μέρα; Έπινες κρασάκι. Στο οποίο είχα βάλει υπνωτικά για να σε μεταφέρω στον ύπνο σου στο Hilton και να σε περιποιηθώ εκεί όπως σου αξίζει για την επέτειο μας. Και εκεί όλως τυχαίως έπιασε φωτιά το σπίτι. Εεεε ‘ντάξει, όχι ακριβώς δηλαδή. Κάποια στιγμή εκεί που σε μετέφερα χτύπησα το κεφάλι σου στη πόρτα και άρχισε να τρέχει αίμα. Τότε έτρεξα να φέρω νερό για να σε συνεφέρω. Γλίστρησα και πέφτοντας έριξα το νερό στον ηλεκτρικό πίνακα. Όταν ξύπνησα το σπίτι καιγόταν αλλά είχα αμνησία. Είχα ξεχάσει ότι είχα γυναίκα. Έφυγα τρέχοντας. Σόρρυ ρε Κρυσταλλία. Ότι και να πεις έχει δίκιο.

Καλή μου Κρυσταλλία τίποτα αυτά δεν ισχύει. Ο τρόπος που έφυγες ήταν τραγικός και εντελώς συμπτωματικός. Ο γιος μας έχει κοπέλα και τα πάει πάρα πολύ καλά στο μεταπτυχιακό του. Η γνωριμία μας ήταν πέρα για πέρα τυχαία και το μαγαζί παρά τα μικρά του κέρδη, έχει διατηρήσει την ταυτότητα του. Το θέμα είναι πως έριξα ένα φασωματάκι με την αδερφή σου την 17χρονη και ήθελα να στο φέρω πιο χαλαρά. Είδες πόσο χειρότερα πράγματα υπάρχουν; Όλα καλά λοιπόν τώρα έτσι;

Δικός σου για πάντα (μέχρι και προχθές δηλαδή),

Νακό –Fuck you Duke Zappa- Νακόπουλος

 

 

Σημείωση συγγραφέως: Η ιδέα δεν είναι πρωτότυπη.

Παρουσίαση τεύχους 49

Την Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου διεξήχθη στον πολυχώρο Άγκυρα η παρουσίαση του τεύχους 49. Το θέμα ήταν τα κοινωνικοοικονομικά παιχνίδια που παίζονται φανερώς και υπογείως με τα τρόφιμα. Οι ομιλητές ήταν ιδιαίτερα καταρτισμένοι σε όσα είπαν και τεκμηρίωναν όσα έλεγαν.

Η κυρία Αικατερίνη-Μαρία Παππά –επίκουρη καθηγήτρια γενετικής- κατέρριψε μερικούς μύθους αναφορικά με τα γενετικά τροποποιημένα θέματα και μας είπε πως μεταλλαγμένα δεν είναι μόνο ο “κολοκυθομπανανοανανάς” με καταστροφικές συνέπειες για την υγεία. Αντιθέτως τα περισσότερα τρόφιμα έχουν υποστεί τροποποίηση η οποία εκκινά από το 10.000 π.χ και τους τότε αγρότες.

Η κυρία Τάνια Γεωργόπουλου -δημοσιογράφος- μας μίλησε για τον τρόπο που χειρίζονται τα Μ.Μ.Ε το θέμα αυτό αλλά και την πλέον επίκαιρη γραμμή πάνω στους ελέγχους των τροφίμων, την διαμεσολάβηση των μεσαζόντων και άλλα. Επίσης μας υπενθύμισε πως δεν φταίνε μόνο οι «κακές» εταιρείες που παράγουν παγωμένα λαζάνια (με ή χωρίς άλογο), κομμένη σαλάτα αμφιβόλου ποιότητας και ψωμί χωρίς κόρα αλλά και εμείς που τα αγοράζουμε. Ας αλλάξουμε λοιπόν πρώτα τις διατροφικές μας συνήθειες και μετά ας πολεμήσουμε τις κυρίαρχες ιδεολογίες των κολοσσών.

Ο κύριος Νίκος Χαραλαμπίδης -διευθυντής του ελληνικού γραφείου της Greenpeace-με τον δικό του παραστατικό τρόπο μίλησε για πληθώρα πραγμάτων άλλοτε σχολιάζοντας όσα ειπώθηκαν, άλλοτε προσθέτοντας επιπλέον στοιχεία και άλλοτε ανοίγοντας νέα μέτωπα. Ανάμεσα σε άλλα έθεσε το ζήτημα των μεσαζόντων οι οποίοι αποτελούν μία ελληνική πρωτοπορία. Υπεραμύνθηκε μια τοπική οικονομία καθώς η Ελλάδα έχει τα φόντα να υποστηρίξει κάτι τέτοιο.

Συμπερασματικά, ήταν μια πολύ σημαντική συζήτηση με θέμα πράγματα που μας αφορούν όλους και κανείς δεν ασχολείται όπως πρέπει. Επιπλέον αξίζει να σημειωθεί πως ακούστηκαν και συγκεκριμένες λύσεις, φαινόμενο δυσεύρετο σε επιστημονική συζήτηση.

Σας ευχαριστούμε όλους για την παρουσία σας!